Ta prosta potrawa rzadko bywa podawana smacznie. Nie wiem, jak to się dzieje, ale zakładom gastronomicznymudaje sie ją pozbawić smaku i charakteru. Choć wydaje się to absolutnie niemożliwe. Gotuje się właściwiesama. Jedynym trudniejszem momentem jest ściąganie skórki. Coraz częściej serwuje się ozorkijedynie na zimno lub jako składnik tańszych wędlin. Tymczasem to delikatne mięso jest wyśmienitena ciepło z dodatkiem sosu. Ja proponuję sos korniszonowy. Na wydaniu dbam o to,aby wszystkie składniki były gorące.

Składniki:

- 3 ozorki wieprzowe (nieduże) lub cielęce,
- 1 włoszczyzna,
- cebula,
- sól,
- listek laurowy,- sos korniszonowy (patrz: przepis w tym samym wydaniu).

Jak przyrządzić?

1) W niedużej ilości wody zagotować włoszczyznę z cebulą i listkiem laurowym.Mięso dobrze wymyć w zimnej wodzie. Ozorki sprzedawane są teraz w takiej formie,że nie trzeba ich jakoś szczególnie czyścić przed gotowaniem.

2) Gdy woda z jarzynami się zagotuje, włożyć do niej ozorki. Ogień pod garnkiem ustawiamy tak,aby woda lekko mrugała. Gotujemy ok. 2 godz. Jeśli woda nadmiernie paruje, uzupełniamy jąw takiej ilości, aby ozorki były przykryte.

3) Gdy mięso jest miękkie, wyjmujemy je z wywaru i studzimy w zimnej wodzie.Następnie zdejmujemy skórkę. Teraz kroimy w ukośne plastry o wybranej grubości.

4) Mięso wkładamy z powrotem do wywaru. Podgrzewamy ponownie przed wydaniem.

5) Z części wywaru robimy sos. Ja przygotowałam dla was sos korniszonowy,łatwy do zrobienia, a nieco zapomniany. Dodaje delikatnym w smaku ozorkom charakteru.

Jak podawać?

Z różnymi sosami. Najczęściej z sosem chrzanowym lub korniszonowym. Spotkałam się też z wydaniemz sosem szarym - charakterystycznym dla kuchni polskiej. Ziemniaki: całe lub puree. Tak jak w przypadkusztuki mięs - możemy dołączyć jarzyny ugotowane z mięsem.