Ustalmy jedno: jeśli przyjaciel nie potrafi słuchać tego, co mamy mu do powiedzenia, nawet gdy to jest dla niego niewygodne, to znaczy, że jest to tylko ktoś znajomy, kto oczekuje głaskania po główce i pełnego uwielbienia. Na to nie bardzo widzę miejsce między ludźmi, którzy powinni sobie pomagać, nawet jeśli ta pomoc miałaby przejawiać się w napomnieniu błądzącego. CZYTAJ WIĘCEJ

Jeśli Twój były adorator postanowił się zaprzeć i nie rozmawiać, to masz kłopot. Nie piszesz o przyczynach rozstania, jednak przypuszczam, że trawi Cię poczucie winy? Nalegasz na kontakt i kultywowanie przyjaźni. Niezwykle to szlachetne, ale może po prostu on czuje się zrobiony w trąbę i nie rozumie Twojego nagłego parcia do niezobowiązującej przyjaźni, która w istocie jest plastrem na Twoje wyrzuty sumienia? CZYTAJ WIĘCEJ

Opieka nad dzieckiem to wdzięczne pole do konfliktu na linii synowa - teściowa. Obydwie z monopolem na rację, z trudem otwierają się na argumenty drugiej strony. Niestety, to matkom/teściowym najtrudniej zwykle pojąć, że w kwestiach związanych z wychowaniem ostatnie słowo winno należeć do mamy, nie do babci. Czy jest jednak sposób, by je o tym poinformować? CZYTAJ WIĘCEJ

Głęboko wierzę, że nie jest jeszcze za późno. Włóż w ratowanie Waszego związku te resztki energii, które potrafisz jeszcze wykrzesać. Kiedy zaczniecie, kiedy uda się nawiązać nić porozumienia na rzecz ratowania Waszego małżeństwa, proś męża o wsparcie w tej trudnej drodze. Nie zniechęcaj się. Przed Wami całe życie, a o tym, że po urodzeniu dziecka często małżeństwo przechodzi kryzys, ćwierkają już nawet wróbelki. CZYTAJ WIĘCEJ

Naprawdę, z chorobliwą zazdrością nie da się żyć. Zważ, że już na wstępie Twój chłopak przypisał Ci wyłącznie złe intencje. Czy chciałabyś, żeby tak to właśnie wyglądało: każdy dzień to poszukiwanie przez niego dowodów Twej nielojalności i Twoje tłumaczenie, że się myli? Co gorsza, żaden argument do niego nie trafi, bo będzie w jego oczach tylko wymówką, próbą wykrętu. CZYTAJ WIĘCEJ

Podstawową i ważną więzią, jaka waży na życiu każdego człowieka, jest jego więź z rodzicami. Ty to, jak widzę, doskonale wiesz – i starasz się tę więź z synem pielęgnować mimo rozpadu Twojego małżeństwa. To naprawdę chwalebne. Szkoda, że tak rzadkie. I szkoda, że Twoja obecna partnerka nie tylko nie potrafi tego docenić, ale też stara się zwalczać. Myślę, że wynika to z faktu, iż nie potrafi mentalnie oddzielić Twojej więzi z synem od więzi z byłą żoną. CZYTAJ WIĘCEJ

Oczywiście, rozumiem Twoje obawy w tym sensie, że zawsze trzeba sobie przemyśleć, dlaczego komuś nie udały się dotychczasowe związki. Ale nie należy na siłę doszukiwać się problemów. Jeśli Twoje obawy Cię nie zjedzą, to postaraj się spojrzeć na jej byłego męża jak na byłego chłopaka. Nie demonizuj. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: tam gdzie pojawia się trójkąt, nie ma miłości. Jest nieodpowiedzialność i niedojrzałość jednej ze stron. I gdy w dodatku strona ta ciężar swej decyzji zrzuca na partnera, jest jeszcze kolosalne wyrachowanie. Na pewno chcesz z kimś takim teraz być? Nie dasz mu szansy popracować nad sobą? CZYTAJ WIĘCEJ

Nie sądzę, by jedno zdarzenie – nawet tak traumatyczne jak śmierć najbliższego przyjaciela – było w stanie do tego stopnia zachwiać związkiem, że ten się rozpadnie. Wasz związek już od dłuższego czasu musiał się „sypać”, ta przerwa, o której zdecydowaliście, jest najlepszym tego przykładem. CZYTAJ WIĘCEJ

Najpierw trochę statystyki: w swoim liście słowa „miłość” użyłaś 15 razy. Zastanawiałaś się kiedyś, co ono znaczy? Widzę pewne przebłyski: uzupełniasz miłość o zrozumienie, wsparcie, partnerstwo... z czyjej strony? U Ciebie nie widzę cienia tych wzniosłych cech. Ani mizernego cienia. Ani razu nie zastanowiłaś się, co Ty możesz dać któremuś z nich. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: nerwy nigdy nie były i nie są dobrym doradcą. Jestem absolutnie przekonana, że musisz trochę popracować nad swoimi reakcjami na rozmaite zachowania, aby umieć otworzyć dialog, a nie uciąć go, nim zdążył się na dobre rozpocząć. CZYTAJ WIĘCEJ

Kto wie, może gdy zobaczy, że potrafisz też wytrwale do czegoś dążyć – pomyśli o Tobie cieplej... A może Cię już niestety przekreśliła - i nie masz prawa mieć żalu. Dla niej ten związek, jak widzisz, nie był pasmem szczęśliwych dni... Nie chciała tego dłużej ciągnąć, bo ileż można żyć w takim napięciu – raz ją kochasz, siedem razy się awanturujesz... CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: nikt nie prześcignie kobiet w zazdrości o przeszłość. Nawet gdy – tak jak w Twoim przypadku – można ją uznać za zamkniętą. Doskonale rozumiem, co czujesz, jak bardzo jesteś zazdrosna (nazywając rzecz po imieniu, choć imienia tego bardzo nie lubimy), gdy widzisz narzeczonego z byłą - bądź co bądź - miłością. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: tam gdzie pojawiają się przestępstwa i narkotyki, kończy się szaleństwo, zaczyna się upadek. Bardzo niepokojące jest to, co piszesz o swoim koledze. Jazda pod wpływem koksu może się skończyć tragicznie i chłopak złamie sobie życie już na wstępie. To chwalebne, że nie chcesz go zostawić bez pomocy. Nie wiem tylko, czy jakakolwiek pomoc uda się bez udziału zainteresowanego. CZYTAJ WIĘCEJ

Oczywiście, po roku związku trudno jest mówić o małżeństwie w kontekście zawarcia go przez strony rozmowy, ale na pewno rozmowy o ideach i pragnieniach są konieczne. Powiedz mu, że nie oczekujesz deklaracji, chciałabyś tylko znać jego marzenia, wyobrażenia, pragnienia. Chciałabyś znaleźć swoje w nich miejsce. Rozmawiajcie nie o planach, tylko o poglądach. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: para to dwoje. Bez żadnych dodatków. Musisz jak najszybciej rozdzielić ten kłopotliwy trójkąt. Zrozumiałe jest, że Twój chłopak Cię irytuje i widzisz w nim wiele wad, wynika to z faktu, że Twoje myśli i emocje są zajęte kimś innym. Należałoby zdobyć się na uczciwość i pójść za głosem serca. Jeśli tylko dasz sobie szansę, by go naprawdę usłyszeć... CZYTAJ WIĘCEJ

Trzeba będzie długich lat, zanim rodzice pojmą (o ile w ogóle), że masz swoje życie, swoje emocje, że nie jesteś już ich częścią, tylko świata. Mam wrażenie, że trzeba ich nakłonić, żeby złapali trochę własnego życia i nie żyli wyłącznie Twoim. To niestety częsta przypadłość rodziców, którzy spełnienie znaleźli tylko w dzieciach. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: droga do harmonijnego, zgodnego małżeństwa często wiedzie przez gwałtowne spory, wojny i złośliwe podchody. Zawsze parę lat trwa wzajemne rozpoznanie, walka z nieakceptowanymi stronami partnera, aż przychodzi taki moment, w którym człowiek czuje, że coś tu jest nie tak i zupełnie inaczej miało być. Ty jesteś w takim punkcie i szukasz rozwiązania sytuacji. CZYTAJ WIĘCEJ

Jeśli za punkt odniesienia wybierzesz brak plotek i akceptację rodziców, pozostaje Ci zacisnąć zęby i dożyć nieszczęśliwej starości u boku wybranka, który przypał do gustu mamusi i tatusiowi. Jeśli własne szczęście – to co ja Ci będę mówić. Tylko zważ, że teraz trzeba wybór podjąć mniej emocjonalnie, bardziej odpowiedzialnie. CZYTAJ WIĘCEJ

Ustalmy jedno: czasem milczenie więcej powie niż słowa. Być może tak jest w Waszym przypadku. Skoro dotąd nie czujesz sprzyjającej atmosfery, aby wyznać uczucie, to prawdopodobnie przeczuwasz, że Twoje słowa nie padną na podatny grunt. Co z tym jednak robić? CZYTAJ WIĘCEJ