„Żony ze Stepford”, reż. Frank Oz
Zaczęło się od oryginalnego, świetnie zrealizowanego trailera, skończyło się na jednej z największych tegorocznych filmowych porażek. Już podczas pierwszych pokazów dla publiczności film nie podobał się na tyle, iż zdecydowano zmienić pierwotne zakończenie - Frank Oz, reżyser znany wszystkim głównie z niesamowitego głosu (m.in. Mistrz Yoda z "Gwiezdnych Wojen"), przyznał, iż faktycznie mogło być niesatysfakcjonujące. Oczywiście medialne asekuranctwo "Żon ze Stepford" uratować nie zdołało, bo zakończenie to tylko zgniła wisienka na spalonym torcie.
Powieść Iry Levina "Żony ze Stepford" opublikowano pierwszy raz w 1972 roku — cieszyła się na tyle dużą popularnością, że już trzy lata później powstał na jej podstawie film Bryana Forbesa z docenioną rolą Katherine Ross, której ledwie cieniem jest w obecnej wersji Nicole Kidman.
Joanna Eberhard (Kidman), wraz z mężem Walterem (dawno niewidziany Broderick) i dziećmi, przenosi się z Manhattanu, gdzie prowadziła pełen sukcesów żywot, do spokojnego, elitarnego miasteczka Stepford. Życie płynie tam sielankowym rytmem, żony są miłe dla mężów i w ogóle wszystko wydaje się doskonałe. No właśnie, zbyt doskonałe, co zaczyna niepokoić Joanne. W swoich podejrzeniach jest osamotniona, nie może liczyć nawet na męża; ten w pełni zaaklimatyzował się w nowym miejscu…
Fabuła na pierwszy rzut oka nie przywołuje specjalnych skojarzeń, ale znając jej autora można już wywnioskować pewną zależność - "Żony ze Stepford" konstrukcję wyniosły z najbardziej znanej powieści Levina, "Dziecka Rosemary". Analogii jest tu niebezpiecznie dużo, tylko klasa przedsięwzięcia jakby kilka pięter niższa. Film Franka Oza sprowadza ją na bruk, scenarzysta nie mógł się zdecydować nawet na jednolitą konwencję prezentując w zamian mieszankę tanich chwytów rodem z najmniej śmiesznych komedii i najnudniejszych horrorów. Bawić się na "Żonach ze Stepford" nie sposób. Te sprzed trzydziestu lat nie zestarzały się w ogóle (warto je poznać), ale skoro zdecydowano się je wymienić na nowe — cóż, straszą właśnie w kinach. Filmową pustką.
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze