Michał Grzybowski

Zaczęło się od oryginalnego, świetnie zrealizowanego trailera, skończyło się na jednej z największych tegorocznych filmowych porażek. Już podczas pierwszych pokazów dla publiczności film nie podobał się na tyle, iż zdecydowano zmienić pierwotne zakończenie - Frank Oz, reżyser znany wszystkim głównie z niesamowitego głosu (m.in. Mistrz Yoda z "Gwiezdnych Wojen"), przyznał, iż faktycznie mogło być niesatysfakcjonujące. Oczywiście medialne asekuranctwo "Żon ze Stepford" uratować nie zdołało, bo zakończenie to tylko zgniła wisienka na spalonym torcie. CZYTAJ WIĘCEJ

Washington jest na tyle przekonujący, iż bez trudu można się z nim identyfikować. To bardzo ważne, gdyż scenariusz nie rzuca na kolana, jest przyzwoity i nic więcej. Zakończenie rozczarowuje, ale, co istotne, jedyne strzały padają właśnie w finale - pozostałe kilkadziesiąt minut to całkiem inteligentna rozrywka w starym, dobrym stylu. CZYTAJ WIĘCEJ

Kolory jak żywo przypominające Las Vegas, nowoczesny, szybki montaż oraz pulsująca muzyka Christophe Becka to chyba największe zalety filmu - wszystko razem niebezpiecznie kojarzy się jednak z "Ocean's 11" w wydaniu Soderbergha, podobnie jak Edward Burnes z Benem Affleckiem. "Przekręt doskonały" nie ma absolutnie nic własnego, jest pusty jak owe wspomniane miasto hazardu za dnia. Posiada tylko atut w postaci Dustina Hoffmana - w roli pobudzonego jak po kilku kawach mafiosa przypomni młodszemu pokoleniu, że kiedyś był naprawdę świetnym aktorem. CZYTAJ WIĘCEJ

"Shrek 2" jest wymarzoną pozycją na lato i nie tylko. Nawet jeżeli widać już drobne zmęczenie materiału, to jest to problem, który będzie miał znaczenie dopiero w kolejnych odsłonach serii, na razie tylko miejscami może nieznacznie zmącić przyjemność. CZYTAJ WIĘCEJ

Skoro widz już z grubsza wie, co może zaoferować mu sześcian (możliwość wyjścia poza ten schemat w ogóle przekreśliłaby ideę tego sequela, czy też może swoistego remake'u), a na zastałym gruncie nawet najbardziej kreatywny scenarzysta nie zbudowałby kolejnej historii, potrzebne było jakieś novum. Sean Hood, z wykształcenia matematyk, powołał więc do życia tzw. tesserakty, czterowymiarowe odpowiedniki sześcianu i zadbał o odpowiedzi na pytania, które "Cube" przemilczał. I pudło, odpowiedzi nie są satysfakcjonujące, gdyż zwyczajnie nie miały prawa być, a zabawa z fizyką, która w "Cube 2" nie podlega już niemal żadnym prawom, potwierdzają tylko znaną tezę - jeżeli w filmie w każdej chwili może zdarzyć się wszystko, to robi się nudno. CZYTAJ WIĘCEJ

Niestety, nie do końca udana. Dziś przede wszystkim uderza wtórność przedsięwzięcia. Film przypomina nieudaną podróbkę takich dzieł jak "Barton Fink" Coenów, czy "Adaptacji" Kaufmana. Miejscami jest zabawny i faktycznie pomysłowy, ale na ogół zwyczajnie nudny. Konwencja musicalu i czarnego filmu jest zupełnie chybiona, niepotrzebnie przerysowana, miałka i w najlepszym przypadku irytująca. W pewnym momencie Dan Dark pyta się swojej żony, czy jego scenariusz ma stanowić podstawę nowego filmu o króliku Rogerze. Mając w pamięci fakt, iż Zemeckis istotnie planował niegdyś osadzić kontynuację swojego słynnego filmu w identycznych realiach - świetny wybór. CZYTAJ WIĘCEJ

Kontynuacja przedsięwzięcia znanego z "10 minut później: trąbka"; idei, która niestety lepiej wygląda na papierze niż na ekranie. Tym razem zaproszono ośmiu reżyserów - Bernardo Bertolucciego, Claire Danes, Mike'a Figgisa, Jeana-Luca Godarda, Jiri Menzela, Michaela Radforda, Volkera Schloendorfa i Istvana Szabo. Podobnie jak poprzednio wszyscy dostali dziesięć minut ekranowego czasu, identyczny budżet, całkowitą swobodę artystyczną oraz wspólny temat: postrzeganie czasu. CZYTAJ WIĘCEJ

Filmy z najbardziej znanym nastolatkiem świata mają swoją renomę i są coraz lepsze. Przyciągają świetnych aktorów (w epizodach m.in. Gary Oldman i Emma Thompson) i reżyserów. Z następnym tomem zmierzy się Mike Newell, pierwszy Anglik w całym towarzystwie. Przed nami prawdopodobnie jeszcze cztery filmy, oby przynajmniej tak udane, jak ten. CZYTAJ WIĘCEJ

Nieudane skrzyżowanie "Kasyna" i "Zostawić Las Vegas", oparte nietypowym pomyśle na przywodzącym na myśl "Intacto", który pasowałby raczej do komedii niż ponurego dramatu, za jaki koniecznie chce uchodzić "Cooler". CZYTAJ WIĘCEJ

Aktorstwo to jedyny bardzo jasny punkt "Troi", ale zacznę od sporej wpadki. Helena. Jak można było wziąć do tak ważnej, z punktu widzenia całej opowieści, roli, zupełnie pozbawioną wdzięku, czy jakiegokolwiek charakteru, modelkę. Już na starcie szansa na choć częściowe zrozumienie postępowania i podzielenie zachwytu Parysa została zaprzepaszczona. Trzeba jeszcze dodać, iż sam Parys doskonale pasuje do swojej wybranki. Orlando Bloom w każdej roli jest praktycznie identyczny (chyba, że akurat nosi spiczaste uszy), czyli zupełnie bezpłciowy i nudny. Brad Pitt z kolei ponownie potwierdza swoją klasę, jego Achilles jest po prostu idealny. Zarozumiały, pewny siebie egoista, najlepszy wojownik wszechczasów, którego jedynym celem jest zapewnienie sobie miejsca w historii, jest najciekawszą postacią filmu. Hektor, świetnie zagrany przez przekreślonego po "Hulku" Erica Banę, to odpowiednik Maximusa (w dodatku głos Erica i Russela Crowe'a jest prawie identyczny) i stanowi faktyczne ucieleśnienie wszelkich antycznych ideałów: szlachetności, odwagi, honoru i patriotyzmu. Drugi plan to popis aktorów charakterystycznych. CZYTAJ WIĘCEJ