"10 minut później: wiolonczela"

Przyznam, iż nigdy nie byłem zwolennikiem tego typu filmowych pot-pourri. Siłą rzeczy wśród tylu składników trafiają się utwory dobre, słabe, albo kompletnie przypadkowe. Obejrzeć trzeba wszystkie. Tak jest i tym razem, na szczęście nowele, chociaż bardzo różnorodne, tworzą spójną klimatycznie całość. Jest to jednak zabawa bardziej dla twórców, którzy wprost prześcigają się w manifestowaniu swojego ja – stylu i odmienności, niż dla widza — w całym przedstawieniu ten liczy się najmniej.

Podczas seansu można dać się ponieść nastrojowi i wierzyć w geniusz zaproszonych znakomitości, albo zastanowić się nad pewnym zagadnieniem: czy brak interesownych, nastawionych na duże pieniądze producentów wyszłoby kinematografii na dobre.