Mąż mnie zdradził. Namówiłam go na wspólną terapię, ponieważ nie chciałam dłużej z nim być, ale wierzyłam, że ta odraza może mi minąć. Mąż opłacał terapię, ale wytrzymał jedynie 3 spotkania. Psycholożce oznajmił, że nie będzie ujawniał swoich motywacji, bo jest katolikiem i to sprawa między nim a Bogiem… Powiedział mi, że mogę chodzić sama na spotkania, jeśli one mają pomóc, bym zaakceptowała go z powrotem jako męża i mężczyznę. Nie mamy dzieci i mogłabym okręcić się na pięcie, ale coś mnie powstrzymuje. Poza tym jednym razem nigdy mnie nie zawiódł. CZYTAJ WIĘCEJ

O zainteresowanie chłopaka, na którego się uparłam, walczyłam długo. Rozpytywałam, podchodziłam zwierza… Udało się w końcu, spędziliśmy razem całą imprezę, na piechotę odprowadził mnie do domu. To była niesamowita noc, niesamowity kilkugodzinny spacer, zadurzyłam się, ale czar prysł, gdy zapytał, czy noszę stringi. CZYTAJ WIĘCEJ

Moje marzenie to studiowanie w Warszawie psychologii zwierząt, konkretnie psów, i kontakt z nimi przez resztę życia, ponieważ ludzie są do kitu. Do tego ostatniego wniosku doszłam niedawno. Spotkał mnie cios w plecy od najbliższego człowieka, mojego Wojtka. Dogadywał, że ciągnie mnie do luster i marmurów (przesadza, uczelnia wcale taka nie jest) i do Polski A, a ja jestem z Polski C i zawsze będę tu tak traktowana ze swoim kefirem, bułką i jedną parą dżinsów… Nie wiem, co robić i czy poradzę sobie całkiem sama ze swoimi planami, bo rodzice i Wojtek się ode mnie odwrócili. CZYTAJ WIĘCEJ

Jest boski, bosko piękny... Ma czarne kędzierzawe włosy, naturalnie złotawą karnację, niebieskie oczy, zabójcze zęby i uśmiech... Pracujemy razem i tylko tyle o nim wiem na razie, że ma 32 lata i dwójkę dzieci, których buzie "trzyma" na pulpicie laptopa... I oto mam tabu numer jeden, wyrżnięto już pewnie z połowę amazońskich lasów na papier, który zapełniono przestrogami i pogróżkami: facet zajęty – facet święty! Mimo to chcę się do niego zbliżyć! Jak się dowiedzieć, czy jest wolny i czy mam jakąś szansę u niego? CZYTAJ WIĘCEJ

Czy można by się jakoś (bez policji) dogadać z koleżanką, która po dwóch latach wspólnego wynajmowania ze mną ześwirowała pod wpływem chłopaka? Jest nieuchwytna i wyślizguje się jak wąż z każdej mojej próby poważnej rozmowy, a umowa najmu jest na mnie i nie bardzo wiem, w jaki sposób mogłabym oboje przywołać do rozumu, albo niech się wynoszą, bo naprawdę przegięli. CZYTAJ WIĘCEJ

Rozstałam się z moim partnerem po 14-letnim związku. Mimo że wiem o konieczności zrobienia przerwy, przemyślenia, wyluzowania, zbudowania siebie na nowo – nie mam takiej możliwości, mój „eks” mi na to nie pozwala. Mam do czynienia z wiecznym chłopcem, który burmuszy się, nie wybacza (chociaż sam zawinił, zdradził mnie!), stosuje tanie chwyty i burzy mój spokój. Z powodu tej dziecinady będę pewnie musiała zmienić telefon. Co na to poradzić? CZYTAJ WIĘCEJ

Jestem zrozpaczona. Chciałabym wrócić do mojego dawnego chłopaka, wydaje mi się, że by się zgodził (często do mnie pisze i dzwoni, co rozwściecza tego, z którym jestem obecnie). Byłam głupia, popełniłam błąd. Facet, z którym jestem teraz, to był przypadek. Jest, co zauważyłam dopiero po czasie, zarozumiałym dupkiem. CZYTAJ WIĘCEJ

Jestem sama. Już wierzyłam, że wszystko idzie ku dobremu. Zaczęłam dobrze się czuć w Irlandii, mościłam miejsce dla siebie i narzeczonego. Ale życzliwi przyjaciele donieśli mi, że Piotrek mnie zdradza, wcale się do mnie nie wybiera, tylko szuka sobie innej, bo nie zamierza wyjeżdżać z Polski. Wróciłam, by dowiedzieć się prawdy. On twierdził, że jest mi wierny, ale jeśli ja mu nie ufam, to nasz związek i plany nie mają sensu. Zostałam na lodzie i nigdy się nie dowiem, kto mówił prawdę. CZYTAJ WIĘCEJ

Sprawiam wrażenie bardziej wyluzowanej, niż jestem w rzeczywistości. Ludzie oceniają mnie po punkowych włosach, katanie, butach glanach, przekłutym nosie i tatuażach. Jestem "normalną" dziewczyną i mam "normalne" potrzeby – lubię być szanowana, lubię czystość i porządek w mieszkaniu, lubię czytać i fotografować przyrodę. Inni widzą mnie inaczej. Określa mnie bardziej kolczyk w nosie, a nie to, co mam w mózgu. Czy powinnam zmienić styl? CZYTAJ WIĘCEJ

Mój obecny chłopak, chodzi na Manify – ja jeszcze do tego nie dojrzałam. Jest bardziej zaawansowany w walce o prawa kobiet:). Ma to swoje cudowne, ale i mniej cudowne strony. Równouprawnienie daje nam mnóstwo od dawna wymarzonych rzeczy, ale także ważną część rzeczy, które cenimy, odbiera. Stara prawda: nie można mieć wszystkiego. CZYTAJ WIĘCEJ

Czy nie za drogo kosztuje nas, ludzi samotnych, przyjaźń. Czy nie przyjmujemy wszystkiego za dobre, żeby tę samotność zagłuszyć. Wyciągnięcie tak gorzkich wniosków zajęło mi „tylko” 14 lat, odkąd mieszkam z Danką i jej rodziną płot w płot. To ona, najlepsza przyjaciółka, załatwiła mi lata temu pracę w swojej firmie, w dziale administracji. Teraz nie mogę znieść jej obecności w tym samym budynku, świadomości, że mam ją wciąż za sąsiadkę, a uciekać nie mam dokąd. Byłam głupia i naiwna, nazywając ją przyjaciółką i wpuszczając za swój skromny próg… CZYTAJ WIĘCEJ

Na fizykoterapii poznałam Faceta przez duże F. Nie chodzi mi o jego garniaki, laptopy, auto, pozycję. Jest nieśmiały, pełen dystansu i dzielny po stracie narzeczonej. Jak dotąd, rozmawiamy tylko w poczekalni, czasem na parkingu. Wydaje mi się, że coś do siebie poczuliśmy, że to więcej niż rozmowy. Jest 10 lat starszy, utrata narzeczonej to pewnie prawie jak bycie wdowcem. Czy powinnam go sobie odpuścić? CZYTAJ WIĘCEJ

Koleżanka zadzwoniła do mnie na wariata o 23 w nocy, że musi się wyprowadzić od chłopaka, natychmiast, żeby dać mu do myślenia, zniknąć chociaż na tydzień-dwa. Zdziwiłam się. Koleżanka wie, że mam brata, a on – służbowe kombi. Prosiła o pomoc w przeprowadzce. Próbowałam ją z tego pomysłu jakoś wykręcić. Ale nie słuchała. Krzyczała, że nie chcę jej pomóc, że gówniana ze mnie kumpela. Czy zawiodłam, trudno mi ocenić. Ona już nie dzwoni. CZYTAJ WIĘCEJ

Jestem człowiekiem, nie obiektem jakiegoś gównianego eksperymentu! Liczyłam na pieszczoty, nie na jakieś głupie gadki o moralności. Byłam już z chłopakiem i nie chodzę na randkę jak do spowiedzi. Szukam normalnego faceta, do kina i do czułości, i do łóżka. Świętoszków się boję. Najczęściej sami mają niejedno na sumieniu… CZYTAJ WIĘCEJ

Niechcący wtrąciłam się za mocno w sprawy osobiste syna i szczerze tego żałuję. Janek nie chce ze mną rozmawiać, szuka pokoju do wynajęcia, chce rzucić szkołę, zrezygnować z matury i iść do pracy, nie zniosę tego, ma dopiero 19 lat! A nikt na niego nie huknie, nie wybije z głowy głupich pomysłów, bo mój mąż nie żyje, jestem sama z każdym rodzicielskim problemem. Nie wiem, jak z nim rozmawiać. CZYTAJ WIĘCEJ

Na spotkanie z moim Pawłem czekałam prawie 2 miesiące. Ostatni raz widzieliśmy się w sylwestra i była to nasza pierwsza randka poza Internetem. Bardzo udana, o czym świadczyły późniejsze kontakty po kilka razy dziennie. Na sylwka szaleliśmy i Paweł był zupełnie innym facetem! Nie głupim, nie mało wymagającym. Po prostu normalnym i wyluzowanym. Ale na tym spotkaniu on zarzucił mi, że nie mam mózgu. Nie rozumiem, co się stało? Mam mu wygarnąć, czy czekać, aż przeprosi? CZYTAJ WIĘCEJ

Zaprosiłam koleżankę do siebie, kiedy przyjechała na kilka dni do Warszawy szukać pracy. Skończyło się prawie zerwaniem znajomości i obsmarowaniem mnie po rodzinie, sąsiadach i znajomych w naszym miasteczku-grajdołku. Według jej słów mam chorobę jedynaków, jestem niegościnna, samolubna. Nie jestem może aniołem, ale nie jestem też samolubnym człowiekiem. Bycie „fajną” chyba nie musi polegać na tym, że mam pozwalać, aby ktoś grzebał widelcem w moim talerzu? CZYTAJ WIĘCEJ

Mój chłopak robi uwagi typu – nie słyszę, co do mnie mówisz, chyba masz peta w ustach? Albo przestań żłopać to piwsko, jesteś chyba kobietą? Może niech poszuka sobie wielkiej damy, skoro ja jestem dla niego za kiepska? Nie wiem, jak mam go usadzić. Kiedy wieczorem słyszę jego tupanie na klatce schodowej, zbiera mi się na mdłości i mam chęć wyskoczyć przez balkon na dwór, żeby się tylko z nim nie spotkać. CZYTAJ WIĘCEJ

Nie jestem pewna, czy spotykając się z kimś od bardzo niedawna powinnam oczekiwać uczestniczenia w pewnych aspektach jego życia, które na razie teoretycznie mnie nie dotyczą. Zbliża się huczny ślub w rodzinie Jarka, który jest zresztą ojcem chrzestnym pana młodego. To uroczystość zaplanowana i dopieszczona wiele miesięcy temu. Nie ma mnie na liście gości, bo niby skąd? Chcąc nie chcąc, będę się w ten dzień czuła pominięta, pozostawiona na marginesie. Czy powinnam mu o tym powiedzieć? CZYTAJ WIĘCEJ

Poznaliśmy się przez Internet. Wymienialiśmy linkami do śmiesznych filmików ze skeczami kabaretowymi, okazało się, że mamy prawie identycznie poczucie humoru, a według mnie to daje co najmniej 50 procent szans powodzenia na to, że ludzie nigdy się nie będą razem nudzić. Umówiliśmy się. Ja mu się spodobałam, ale on mnie nie. Za to podoba mi się jego kolega. Czy wypada mi się z nim umówić? Nie chciałabym nikogo zranić. CZYTAJ WIĘCEJ