Leszek nigdy nie pytał mnie, wbrew przeczuciom rodziców, o mieszkanie. Przyjął, jak mi się wydawało, nasze życie razem takim, jakie jest. Sam mieszkał z rodzicami, a w moim mieszkaniu tylko nocował. Gdy dowiedział się, że to mieszkanie na kredyt, który spłacam, nagle zwolnił zapełnione książkami półeczki i czmychnął bez wytłumaczenia. CZYTAJ WIĘCEJ

Czy mam uznać to, co robi mój chłopak, za normalną zdradę, czy lepiej zaufać mu i przeczekać? Nigdy przedtem nie byłam w takiej sytuacji, zostałam zaskoczona jego zwierzeniami i nie wiem, jak postąpić. On wysyła SMS-y do paskudnych panienek z megacyckami, które pokazują się w telewizji nad ranem, i nie widzi w tym nic złego. Wyznał mi, że jest sfrustrowany seksualnie. CZYTAJ WIĘCEJ

Czeka mnie chyba rozstanie na amen z przyjaciółką, jeszcze się jednak waham. Wolałabym, żeby poszło o chłopaka. To by było dla wszystkich zainteresowanych bardziej zrozumiałe, koniec i szlus! A tak – mam masę wątpliwości, mimo że fakty też są. Poszło o pożyczkę. Jest między nami chwilowa cisza, tymczasem ja się zastanawiam, jak dalej postąpić. CZYTAJ WIĘCEJ

Mam 29 lat i ugruntowaną sytuację zawodową. Kilka miesięcy temu poznałam mężczyznę przez Internet. Jest dużo starszy, podchodzi poważnie do życia. Nie interesują go tzw. przygody. To nie przypadek – właśnie kogoś takiego szukałam. Niedawno zaczęliśmy rozmawiać o wspólnym mieszkaniu, a nawet czymś więcej. I ogarnęły mnie wówczas wątpliwości. Bo Tomasz ma za sobą bardzo krótkie i nieudane małżeństwo oraz dwie dorosłe córki. Powiedział szczerze, że kolejna „droga przez pieluchy” go nie interesuje. CZYTAJ WIĘCEJ

Wybaczyłam chłopakowi zdradę i to był błąd. Zresztą, Andrzej nie jest pierwszą osobą, której dałam się nabrać na przymilne poczucie winy. Mam nadzieję, że jednak ostatnią, tylko muszę zmądrzeć, a na to potrzeba więcej czasu w przypadku takich naiwniaczek jak ja. Nie warto ufać i pozwalać robić z siebie idiotki. Co mi radzisz? CZYTAJ WIĘCEJ

Chłopak mnie terroryzował. Zamykał na balkonie, kiedy paliłam papierosa. Wmuszał we mnie jedzenie, twierdząc, że jestem za chuda. Prasował mi sukienki, które wybierał dla mnie do kościoła. Wiem, to brzmi śmiesznie w XXI wieku, ale się temu poddawałam. Wyrosła między nami ściana nie do pokonania, nie było już żadnej rozmowy ani „lepszych” dni – tylko mój strach i jego nienawiść, głównie zresztą do samego siebie. Mnie niszczył tylko przy okazji. CZYTAJ WIĘCEJ

Pokłóciłam się z chłopakiem o grupę wygłupiających się w autobusie roznegliżowanych lasek. On zarzucił mi, że jestem szurnięta, zazdrosna i świętsza od papieża, że się przy mnie boi spojrzeć nawet na podłogę, bo a nuż będzie tam akurat leżała ładna dziewczyna! Że nie ma we mnie za grosz luzu ani pewności siebie, skoro na widok byle laski w krótkiej kiecce biorę go za kołnierz jak szczeniaka i przeprowadzam w „bezpieczne” miejsce. Czy miał rację? CZYTAJ WIĘCEJ

Moja miłość odchodzi, a ja mogę tylko na to patrzeć, nie mogę jej zatrzymać. Może to ja zadzwonię w walentynki, może on, nieważne. I tak będziemy słuchać nawzajem naszych coraz bardziej oddalających się od siebie głosów i oddechów. Studiuję psychologię, ale to mi nie pomaga w rozwiązywaniu własnych problemów, jeśli są zbyt duże i mnie przerastają. Potrzebuję opinii innych. CZYTAJ WIĘCEJ

Czuję się bardzo zraniona. Mój chłopak po obejrzeniu serii moich zdjęć z dzieciństwa - ze szkoły, z wakacji, stwierdził, że jestem kobietą z przeszłością. Zaczął zadawać głupie pytania: a kto to, a z kim, a dlaczego, używając przy tym plugawego słownictwa. To mnie męczy. Do tego przyjaciółki uważają, że to moja wina i że mężczyźni są po prostu zazdrośni. Nie umiem tego dłużej znosić i nie wiem co robić! CZYTAJ WIĘCEJ

Zrobiłam głupią rzecz i teraz boję się o chłopaka, z którym już nie jestem. Włączył się w akcję mój braciszek – lekki oszołom. Żyje powietrzem, łazi po klubach z „dziwnymi” kolesiami - pakerami. Ostatnią rzeczą, jakiej bym chciała, jest totalna demolka z moim byłym w roli ofiary, a na to się zanosi. Z moim bratem nie ma żartów! CZYTAJ WIĘCEJ

Mój tata zginął rok temu w wypadku samochodowym. Byłam z nimi bardzo związana i dogadywałam się lepiej niż z mamą. Tymczasem, mama wywinęła tzw. numer i wyszła ponownie za mąż, nie dotrzymując nawet roku żałoby, za kolegę taty z pracy, a dokładnie wspólnika i serdecznego przyjaciela od 18 lat. Gdy pojawił się dobry moment na szczerą rozmowę z mamą, bomba wybuchła! CZYTAJ WIĘCEJ

Mam, a może miałem? Cudowną dziewczynę. Kocham ją i chcę odzyskać w dawnej postaci. Aktywną, normalną. Pozytywnie nastawioną, przynajmniej do mnie i do naszego wspólnego życia. J. ma depresję, do której nie chce się przyznać i której nie chce leczyć. Całą noc leży w kuchni na fotelu i ogląda telewizję lub DVD - same horrory, a w dzień śpi. Ma kompleksy, że się do niczego nie nadaje. Nie szuka żadnej pracy, muszę ją zmuszać nawet do mycia. Nie wiem, co robić. CZYTAJ WIĘCEJ

Utrzymuję więcej niż poprawne stosunki z moim „byłym” i jego nową kobietą. W zasadzie zostaliśmy przyjaciółmi, jakoś to tak samo się potoczyło (z ich inicjatywy, ale nie nachalnie), do tego stopnia, że ostatnio nawet pomagali mi w remoncie mieszkania. Od jakiegoś czasu nie odnajduję się w tej sielance, a szczerość przychodzi mi z trudem. Korzystam towarzysko i w każdym możliwym sensie na tej znajomości, niby mam w nich wypróbowanych przyjaciół, ale czasem chciałabym ją urwać, tylko nie wiem jak. CZYTAJ WIĘCEJ

Pięć miesięcy temu mój narzeczony wyjechał do Irlandii, do ciężkiej pracy. Po miesiącu jego nieobecności, okazało się, że jestem w ciąży. W jednym momencie z mojego życia znikły dwie najważniejsze osoby. Miałam mieć męża i dziecko. Nic mi się nie udało. Nie wiem, ile jeszcze bólu mnie czeka, zanim się pogodzę z losem i zrozumiem: że tak musiało być. Gdzie zrobiłam błąd? CZYTAJ WIĘCEJ

Jestem po rozstaniu 4 miesiące, a nie mogę się pozbierać. Przemek zostawił u mnie dużo przedmiotów osobistych, które mi go przypominają. Chyba zmienił operatora, bo nie mogę się nagrać na komórkę. Dziwi mnie to, bo rozstanie było pokojowe, na bazie różnicy wieku i tego, co kto chce od życia. Poróżnił nas też seks. To był mój pierwszy raz. Czuję się beznadziejnie i nie wiem, co mam dalej robić... CZYTAJ WIĘCEJ

Mój dziwny problem zaczął się razem z przeprowadzką. Udało nam się z mężem korzystnie zamienić maleńką własną kawalerkę (23 metry) na 3-pokojowe mieszkanie kwaterunkowe. Szaleliśmy z radości, malowaliśmy, planowaliśmy każdą listewkę i kubeczek. Kiedy już rozgościliśmy się na dobre, mąż urządził sobie swój pokój! CZYTAJ WIĘCEJ

Mierzyłam w sklepie buty muszkietera, takie powyżej kolan. Ślinka mi ciekła na ich widok od kilku tygodni. Mój chłopak był ze mną i oświadczył, że brakuje mi tylko mini, dekoltu i futra, a będę wyglądać jak Doda wysiadająca z beemwicy… Nie jestem kretynką i buty oczywiście kupiłam. Nie trafiam za tym facetem, chociaż bardzo go kocham i… pragnę. Nie chcę zrobić pochopnego gestu, żeby nie uznał mnie za wyuzdaną. CZYTAJ WIĘCEJ

Fatalnie czuję się z tym, że mieszkam z człowiekiem bez miłości z mojej strony. Wiem, że można na to patrzeć różnie – na przykład tak, że jestem wredną, nieuczciwą zdzirą, albo że jest to obustronny układ, gdzie każde z nas otrzymuje coś z jego punktu widzenia pozytywnego. Jednak słowo „układ” zawsze źle się kojarzy w kontekście uczuć… CZYTAJ WIĘCEJ

Czy mogę rzucić faceta, który w chwili obecnej denerwuje mnie każdą komórką swego ciała, każdym odezwaniem się? Seks jest cudowny i to jedyne co nas łączy. On mnie już nie ocenia jako bliską osobę, lecz jako wroga, któremu trzeba dać odpór. Ja Jego podobnie. Ciężko mi tak żyć. Niestety, jedyne na co mam chęć, to spakować mu zgrabny plecaczek i powiedzieć: bye, bye! CZYTAJ WIĘCEJ

Cudna choina. Morze prezentów. Kopy jedzenia. Stały skład rodzinny, stłoczony przy 3 zestawionych w literę L stołach. Kocham Boże Narodzenie i moją pokopaną rodzinkę na zabój. Jest tylko jedno „ale”. Tradycja naszych rozmów przy stole. Przez 3 bite dni zamieniamy się w gorszą wersję rodziny Adamsów, a ja zawsze marzę, żeby raz stał się cud i żebyśmy jak zwierzęta przemówili ludzkim głosem. CZYTAJ WIĘCEJ