„Fotografia” to powieść o dzisiaj, na którym kładzie się cień przeszłości; historia o zawiedzionej pewności, która nagle zaciera się niczym we mgle. Bohaterowie książki nie potrafią do końca poradzić sobie z własną przeszłością. Penelope Lively napisała powieść, w której pokazuje, że nie można całkowicie zamknąć za sobą drzwi przeszłości i że w najmniej oczekiwanym momencie może ona do nas powrócić. CZYTAJ WIĘCEJ

Jaka jest Safona wyłaniająca się z opowieści Jong? To kobieta z krwi i kości, która równie mocno kocha, rozkoszuje się cielesnych i duchowym życiem jak nienawidzi czy cierpi. To bogini miłości Afrodyta obdarzyła ją talentem literackim. Dała talent, ale jednocześnie założyła się z Zeusem, że Safona nigdy nie porzuci miłości do bogini dla uczucia do człowieka. I tak Safo stała się zabawką w rękach bogów. Jong opisuje jednocześnie ziemskie życie poetki oraz rozmowy między bogami Zeusem i Afrodytą. Te dwie płaszczyzny fabuły przeplatają się ze sobą, a debaty bogów inicjują ziemskie wydarzenia. CZYTAJ WIĘCEJ

W „Pracującej dziewczynie” autorki opisują Nowy York pogrążony w recesji. W Ameryce, która jawi się przybywającym do Ameryki imigrantom jako kraj mlekiem i miodem płynący, panuje wielkie bezrobocie. Dziewczyna o symbolicznym imieniu Girl jest usposobieniem wszystkich młodych kobiet, które stoją u progu kariery zawodowej i cały czas martwią się, że na ich „miejsce” za chwilę znajdzie się ktoś „lepszy”. CZYTAJ WIĘCEJ

Powieść napisana jest w formie pamiętnika, w którym narrator spowiada się z całego życia. W wieku lat sześćdziesięciu wygląda jak dwunastolatek, siedzi w piaskownicy razem z innymi dzieciakami i spisuje dzieje swojego życia, wielkiej miłości i przekleństwa, swojego wewnętrznego szamotania się. A wszystko dla syna Sammiego. To doskonała książka o uczuciu, w którym więcej jest bólu i cierpienia niż miłosnych uniesień. CZYTAJ WIĘCEJ

„Sushi dla początkujących” nie jest powieścią wybitną, nie jest nawet przyjemnym czytadłem. Niestety, Marian Keyes, pisarka bardzo popularna także w Polsce tym razem zawodzi. Akcja ciągnie się i dłuży, nie wytwarza żadnego napięcia, między bohaterami nie ma żadnego przysłowiowego „iskrzenia”, atmosfera książki jest co najwyżej letnia. Mam wrażenie, że to powieść „przegadana”; autorce nie udało się znaleźć sposobu, by i tym razem zaczarować czytelników. CZYTAJ WIĘCEJ

Sue Townsend znana jest na całym świecie jako autorka opowieści o Adrianie Mole’u. W powieści „Numer 10” pisarka zaproponowała historię o trochę starszym fajtłapie i na dodatek premierze Wielkiej Brytanii, Edwardzie Clare. Lubi on zrzucić swój sztywny garnitur, ustroić się w ubrania swojej żony, zmienia wówczas imię z Edwarda na Edwinę, goli włosy, modeluje kształt brwi, woskuje twarz, nakłada maseczkę i odżywkę na włosy, kupuje nawet perukę, aby upodobnić się do - Marilyn Monroe... CZYTAJ WIĘCEJ

„Przedział dla pań” Anity Nair to powieść napisana pięknym, bogatym w metafory językiem. Trochę sentymentalna i romantyczna, z zarysowanym tłem obyczajowym i społecznym. Piękna powieść o kobietach, które po prostu próbują być szczęśliwe, które szukają spełnienia często wbrew rodzinie, tradycji. Ta powieść stwarza okazję, aby spojrzeć w duszę kobiety Wschodu, towarzyszyć w najważniejszej podróży jej życia, bez narzucania się obserwować przemianę mentalną dojrzałej już kobiety. Każda kolejna przeczytana strona to wspaniała uczta literacka. CZYTAJ WIĘCEJ

Powieść „Róża i wieprz”, która gatunkowo przypomina baśń, jest historią o dojrzewaniu, o poszukiwaniu samego siebie, o podążaniu za swoim przeznaczeniem. Nietrudno zauważyć, że książka napisana jest na motywach znanej wszystkim „Pięknej i bestii”, choć ma również charakter powieści inicjacyjnej i symbolicznej. Chociaż Anne Provoost, belgijska pisarka tworząca po niderlandzku, adresuje swoje książki przede wszystkim do młodzieży, to jednak „Róża i wieprz” wydaje się raczej powieścią dla dorosłych. Tylko oni mogą w pełni docenić jej znaczenie. Książka ta jest pierwszą powieścią autorki przetłumaczoną na polski. CZYTAJ WIĘCEJ

„Pod skórą” Michela Fabera zaczyna się jak zwyczajny dreszczowiec: psychicznie chora kobieta poluje na mężczyzn. Stopniowo jednak fabuła powieści zaczyna coraz bardziej odbiegać od standardów, do których czytelnik jest przyzwyczajony. Świat powieści szybko traci pozory normalności; autor tworzy plątaninę zdarzeń, mnoży fakty, burzy ład fabuły. ”Pod skórą” to powieść, która powoduje, że dreszcz przechodzi po plecach. CZYTAJ WIĘCEJ

„Gobelin” jest powieścią o życiu, może właśnie dlatego historia Anny brzmi tak prawdziwie. Bo cóż może być ciekawszego niż zanurzenie się w sam nurt istnienia? Czy mogą być poważniejsze problemy niż codzienne ludzkie wybory i porażki? Czy może być coś piękniejszego i trwalszego niż przyjaźń, a zarazem coś bardziej kruchego niż miłość? Los Anny uświadamia, że warto walczyć przede wszystkim o samą siebie, że tylko szczęśliwa kobieta może dawać szczęście innym, a człowiek sam musi decydować, co w jego życiu będzie najważniejsze i kto, czy też co, będzie go prowadziło. CZYTAJ WIĘCEJ

„Ta książka jest ordynarna, porąbana, ma zbyt długi prolog i opowiada o miłości, jakby ktoś nie zauważył. A także o pijaństwie, bo pijaństwo i miłość to bardzo wdzięczne tematy na książkę” – rozpoczyna debiutancką powieść „Pokalanie” Piotr Czerwiński. Od razu wprowadza czytelnika w samo sedno historii, swojej własnej historii, bo narrator i bohater to jedna osoba. CZYTAJ WIĘCEJ

Czy Jasiek i Jagoda będą tymi, którzy będą w stanie ocalić ludzkość przed złością Matki Natury? Czy dorośli nauczą się oglądać świat oczyma dzieci? Czy dzieci będą pamiętały o przygodzie, którą przeżyły, czy może zapomną o niej, kiedy tylko wydorośleją? Warto przeczytać tę książeczkę, aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, ale warto też powrócić do jakże pięknego świata dzieciństwa, w którym wszystko było możliwe. CZYTAJ WIĘCEJ

„Romantyczna” posiada wszelkie dany, by być romansidłem. Natrafiamy w niej na znane schematy: poszukiwanie miłości, namiętność, która nieuchronnie prowadzi ku nieszczęściu, mężczyzna, który nie potrafi darzyć nikogo uczuciem, kobieta, która bez reszty angażuje się w miłość. Mimo to autorce udaje się wymknąć banalności, jaką narzuca temat miłości romantycznej. Jej książka, którą najtrafniej zaliczyć można do gatunku powieści psychologiczno-obyczajowych, odznacza się głębokim wglądem w umysły bohaterów, w ich świat i uczucia. CZYTAJ WIĘCEJ

Yann Martel napisał ciekawą powieść o ludzkiej płciowości, o poszukiwaniu najdoskonalszej formy cielesności. Nie udziela jednak pierwszeństwa żadnej z płci, nie wyróżnia jednej kosztem drugiej. Martel wnikliwie opisuje i bada związki ludzkiego ciała ze światem. Obserwuje różne rejony ludzkiego „ja” zamkniętego raz w męskim raz w kobiecym ciele, szuka różnic i punktów wspólnych, bada meandry płciowości. Opisuje świat męski i żeński doszukując się cech wspólnych raczej niż różnic. CZYTAJ WIĘCEJ

Książka ani nie zachwyca, ani nie nudzi. Nie intryguje również, ani nie denerwuje. Problemy Joan tyle razy opisywane w literaturze kobiecej, nie wnoszą niczego nowego. To kolejna pozycja, która nie wpływa na mentalność czytelniczek, a zatem i nie może jej zmienić. Joan jest denerwująca w swojej bezradności i zaślepieniu, w swojej bierności. Nawet zakończenie historii jest bardziej dziełem przypadku niż efektem jej działania, bardziej zrządzeniem losu niż wynikiem jej świadomej decyzji. CZYTAJ WIĘCEJ

Powieść czyta się jak dobra bajkę na dobranoc, która zawsze dobrze się kończy. Chciałoby się zamieszkać w powieściowym Mitford czy też Whitecap, chciałoby się, żeby fikcja stała się rzeczywistością. „Nowa pieśń” to książka, która działa jak balsam na skołatane nerwy, pozwala na chwilę oderwać się od zwariowanego i szalonego życia, odetchnąć od niego - zapomnieć o smutkach i bolączkach dnia codziennego. Istne panaceum na zły humor. Polecam tym, którym zwykłe życie doskwiera! CZYTAJ WIĘCEJ

Ta powieść, gorzka w swojej wymowie, zgłębia najbardziej zawiłe i skrywane tajemnice Joan Castelman, stanowi rodzaj wiwisekcji dokonywanej na jej umyśle i sercu. Stanowi wgląd w małżeńskie układy i zależności. Opowiada o związku, w którym gwiazda męża świeci dzięki wpatrzonej w niego żonie, który może się realizować dzięki jej miłości i oddaniu, ale w swej męskiej pysze zapomina i nie zauważa, że tak wiele, a może nawet wszystko, zależy od niej. CZYTAJ WIĘCEJ

Nie po raz pierwszy Henning Mankell we współczesną historię wplata kryminalną fabułę. Pisarz nie jest obojętny na świat, który go otacza i lubi, gdy główny bohater jego książki odważnie stawia czoło niesprawiedliwości i kłamstwu, opowiada się za prawdą i nieskrępowaną wolnością istoty ludzkiej. Można zatem „Białą lwicę” odczytywać jako kolejną powieść z zagadką kryminalną, czyli jako książkę o tropieniu mordercy, ale można też potraktować ją jako ważny głos wspierający polityczne dążenia tych, którym zależy na poprawie losu prześladowanych mniejszości narodowych. CZYTAJ WIĘCEJ

Kobiety mają wiele ze sobą wspólnego, niezależnie od kraju, z którego pochodzą, wykształcenia, przekonań politycznych czy też wyznania. Ciągłe narzekanie na wygląd, oglądanie się w lustrze, mierzenie ilości tłuszczu i obserwacja cellulitu składają się na codzienną walkę o to, by być piękną. Halina Pawlowska, czeska pisarka i dziennikarka, w powieści „Zdesperowane kobiety postępują desperacko” czyni główną bohaterką taką właśnie kobietę – zwyczajną, z dobrze znanymi babskimi problemami i przyziemnymi marzeniami. CZYTAJ WIĘCEJ

Chyba udało się Pacholskiemu zamierzenie – pokazał Polskę XX-wieczną, z rozmachem opisał tło społeczne, a przy okazji nie zanudził czytelnika. Dzięki sprytnie skonstruowanej zagadce kryminalnej trzyma nas w napięciu. W kolejnym tomie także ma się pojawić kryminalna zagadka wpisana w tło społeczne. Świetnie się zapowiada cykl „Kroniki polskie”. CZYTAJ WIĘCEJ