Dostałam w środku nocy nietypowego MMS-a od chłopaka. Jest to odważne zdjęcie, pokazujące tatuaż na biodrze, w pachwinie. Ja jeszcze na własne oczy tych Jego okolic nie widziałam, nasze randki na razie tego etapu nie sięgnęły, spotykamy się od 3 tygodni. Uważam, że ten MMS nie był do mnie. Robert wysłał go przez pomyłkę. Podejrzewam go o działanie na dwa fronty. Czy ja przesadzam? CZYTAJ WIĘCEJ

Do mojego życia powróciła bliska niegdyś koleżanka. Wtargnęła zamaszystym krokiem! I niestety – źle się z tym czuję. Nienawidzę siebie w roli osoby robiącej uniki, kłamiącej, kręcącej tylko po to, by uwolnić się od czyjejś obecności. Boje się postąpić instynktownie i okrutnie. Ale utrzymanie obecnego stanu rzeczy też nie jest dla mnie możliwe. Jak to rozegrać fair? CZYTAJ WIĘCEJ

Zachowałam się po szczeniacku i zraniłam człowieka, na dodatek w kilku posunięciach – zawsze najpierw robię, potem myślę, a potem i tak jest już za późno na naprawę czy poprawę. Nie umiem tego w sobie okiełznać! Wbrew swojej woli zgodziłam się na rolę osoby towarzyszącej drużbie na weselu. Wyszłam na idiotkę bez wychowania, bo od samego początku strugałam obrażoną księżniczkę. Nie wiem, czy da się to jakoś odkręcić? CZYTAJ WIĘCEJ

Rozmawiałam niedawno z koleżanką, która spędziła kilka lat w Danii i wróciła zachwycona panującym tam równouprawnieniem. Wzdychała, jak to Dunki zdołały „wychować” sobie swoich mężczyzn na prawdziwych partnerów. Poświęciłam kilka lat w oczekiwaniu, żeby mój mężczyzna okazał się już może nawet nie partnerem, lecz przynajmniej człowiekiem. Bez skutku. CZYTAJ WIĘCEJ

Moi ciężko pracowali, byli schorowani. Oboje już nie żyją. Z małego miasta, gdzie wychowywała mnie przez 9 lat ciocia, przyjechałam na studia dzienne do Warszawy, ze świadomością, że jestem zdana na siebie. Rodzice mojego chłopaka mają 3 odrestaurowane, stare, piękne domy, murowane stajnie i stodoły, psiarnię, konie pod wierzch, „samotnię” dla uprawiających jogę, dwa wypasione samochody terenowe. A on nie raczył mi o tym powiedzieć! CZYTAJ WIĘCEJ

Mam umiarkowanie zagmatwaną sytuację osobistą, w tym sensie, że ja i mój obecny partner wychowujemy samotnie synów z pierwszych związków. Szukaliśmy opiekunki, która w tygodniu zajmowałaby się obojgiem w moim mieszkaniu. Po wielu próbach zdecydowaliśmy się na pana Jurę z Ukrainy, poleconego mi przez znajomą wprawdzie do prac remontowych, ale on okazał się wszechstronny – i to mało powiedziane. CZYTAJ WIĘCEJ

Moja dziewczyna skończyła medycynę, ma zaklepany staż w dobrym szpitalu. Miesiąc temu otrzymaliśmy odmowę kredytu mieszkaniowego i wtedy w Bożenę coś wstąpiło. Podłamała się tym do tego stopnia, że aż jest to nieracjonalne. Mamy dwupokojowe mieszkanie po moich dziadkach, wyremontowane i jak dotąd mieszkało się dobrze. W zeszłym tygodniu oznajmiła nagle, że jedzie na praktykę do Norwegii, bo „coś tam sobie załatwiła”. Wyjazd miałby być już we wrześniu, a ja nie jestem brany pod uwagę. Nie rozumiem, co się stało? CZYTAJ WIĘCEJ

Wszystko zrobiłam na opak i płacić muszę straszne myto, własnym zdrowiem, spokojem, kto wie, czym jeszcze. Jestem w strachu, a zarazem… pijana ze szczęścia. Byłam na rozmowie kwalifikacyjnej w dużej firmie. Poszłoby śpiewająco, gdybym nie gapiła się cały czas w kierunku pewnego pana. Przysięgam, nigdy nie widziałam przedtem tak powalająco przystojnego i zabójczo ubranego faceta. On też mnie taksował, niekoniecznie pod kątem moich kwalifikacji. I tak się zaczęło... CZYTAJ WIĘCEJ

Wzięłam się z własnym życiem za bary. Mam pierwsze wnioski i pierwsze efekty. Taka prosta radość na przykład: już nie jest mi smutno! Przepracowałam to sama ze sobą. Facet, którego kochałam, był barwny i porywający. Zagapiłam się na niego. Wiele czasu zajęło mi zauważenie że mój związek jest toksyczny, a mój chłopak mnie nie kocha. CZYTAJ WIĘCEJ

Kobiety często piszą, że mężczyźni ich nie szanują, są bezrobotni, leniwi, oszukują. Upokarza je to, czują się winne. Uważam, że każdy człowiek, bez względu na płeć, jest sam i odpowiada tylko za siebie. Związki międzyludzkie zaś są po to, by sobie wzajemnie pomóc, wesprzeć się na trudnej drodze do szczęścia. Jeśli w związku ta wzajemna pomoc niknie - związek nie ma sensu, staje się bezproduktywny, zaczyna być przeszkodą w rozwoju i szczęściu. CZYTAJ WIĘCEJ

Znalazłam się w bardzo niewygodnej sytuacji w mojej firmie – pracuję pod presją psychiczną ze strony osób, które zwróciły się przeciwko mnie z powodu moim zdaniem absurdalnego. Niestety, nie umiem z tego wybrnąć ani sobie z tym poradzić. Chodzi o pożyczkę, o którą poprosiłam szefową. Od tamtej pory wyczuwam w firmie dziwny klimat. CZYTAJ WIĘCEJ

Mój mąż bił dzieci i wykańczał psychicznie. Wiem, że dzieci mają do mnie pretensję o nie załatwienie tej sprawy, chociaż nigdy nie dały odczuć tego wprost. Może też mają żal o to, że mąż nigdy nie bił mnie. Mam wyrzuty sumienia. Teraz, gdy poznałam kochanego człowieka, boję się osądu własnych dzieci. Jak powiedzieć im, że mogłabym pokochać i wychować kolejne dzieci, z normalnym partnerem? Nie chcę, żeby moje dzieci żyły z uczuciem – matka sobie znowu poradziła, a nas olewa. CZYTAJ WIĘCEJ

Czy zechciałabyś skomentować zachowanie mojego chłopaka na imprezie zaręczynowej jego przyjaciół? Chodzi o jego podejście do rzeczywistości i niesprawiedliwe ocenianie innych ludzi. Marzę o tym, żeby usłyszeć od Ciebie, że jestem przewrażliwiona i szukam dziury w całym. To w końcu kawał mojego życia. Wydaje mi się jednak, że on nie jest w stanie zatrzeć tego strasznego wrażenia i ja mu nie wybaczę. CZYTAJ WIĘCEJ

Zadaję sobie pytanie, na ile wolno nam ingerować w życie i funkcjonowanie osób nieuznawanych potocznie za bliskie – wiesz, czujesz, widzisz, że dzieje się źle, ale nie jest to Twoja rodzina, ani do końca Twoja przyjaciółka. Chciałabym coś zrobić, by zamienić życie Ewy na plus. Ale czy taką osobę można i jest sens ratować, uszczęśliwiać na siłę? Czy raczej należy odstawić... Jako coś kłopotliwego? CZYTAJ WIĘCEJ

Czy ja mam może paranoję, czy też nadszedł czas kopnąć mojego chłopaka wiesz w co. On uważa, że go pętam, przyduszam i mam na celowniku tylko ślub, że wysługuję się nim jak służącym, każę sprzątać, myć okna, że tylko jest mi potrzebny do „zadań specjalnych”, a jego takie traktowanie upokarza. Do tego na ostatnim spotkaniu zachował się jak prostak i zwykły świr. Co o tym sądzisz? CZYTAJ WIĘCEJ

Wierzę w kobiecą przyjaźń, solidarność, siostrzany ideał więzi. Nie lubię uogólnień na temat zawiści kobiet wobec siebie, nielojalności, obłudzie, rywalizacja o faceta, o bycie ładniejszą, lepiej ubraną. To bzdury wyssane z patriarchalnego palucha. Szczęśliwie nigdy pseudoprzyjaciółek nie miałam ani sama nie byłam wredną suką wobec innych dziewczyn. Ale ostatnio zaczynam się zastanawiać nad moją przyjaciółką. CZYTAJ WIĘCEJ

Nie śmiej się, bo spotkałam Księcia… Wiem, nie każdej to dane, cóż, widocznie jestem uprzywilejowana:). Czy tak różni ludzie jak my mają szansę się spotkać we wspólnym miejscu i czasie? Obawiam się, że mój Książę jest palantem. Czy mam przystawić drabinę do tego siedemnastego piętra, gdzie mieszka i uratować go z tej wieży? CZYTAJ WIĘCEJ

Znajomy moich rodziców robi do mnie obrzydliwe podchody. Ubzdurał sobie, że z powodu pomocy, jakiej mi udzielił, ma do mnie jakieś prawa. Był bardzo „chętny” do pomocy, znalazł mi mieszkanie do wynajęcia, coś podmalował, naprawił. A teraz nagabywał mnie w samochodzie i składał niemoralne propozycje. Nie mogę się uczyć ani pracować, nie śpię z nerwów. Mam manię prześladowczą. On jest w wieku mojego ojca! CZYTAJ WIĘCEJ

Wzięłam pod swoje skrzydła człowieka lekko upośledzonego. Nadal staram się go chronić, pomimo że doznałam od niego wielu krzywd. Jedna część mnie mówi, że robię słusznie. Druga podsyca rozżalenie, rozczarowanie. Przez niego czuję się gorsza, głupsza, wykorzystana. Nigdy nie umiałam zrobić użytku z mojej wiedzy o jego „wyczynach”, np. wejść na drogę prawną. Zwłaszcza, że on zabrał się teraz za naprawianie tego, co narobił. Nie wiem, czy powinnam brać to za dobrą monetę, straciłam zaufanie do niego i do własnych osądów. CZYTAJ WIĘCEJ

Jestem facetem, którego jego Pani, rzuciła po czterech latach. Nikt nikogo nie zdradził, nie obraził, nie zawiódł, nie okłamał. Była miłość, bliskość, partnerstwo. I jedna rzecz nigdy nie wyjaśniona między nami: ślub i dzieci. Ona chciała wszystko i już, ja chwilowo nie. Ona powiedziała nagle: dosyć. Bez tłumaczeń. Byłem zbyt gruboskórny i zajęty spełnianiem Jej życzeń? Tylko tych, które raczyła nazwać po imieniu. Pozostałych nie zauważyłem. CZYTAJ WIĘCEJ