Zwierzęta leczą ciało i duszę

Dogoterapia

— Terapia z udziałem psa to w Polsce zawód z przyszłością - twierdzi Dorota Kozińska - autorka książki pt. Mój przyjaciel pies. — Wciąż jeszcze nie ma uregulowań prawnych precyzujących wymagania, jakie powinni spełniać opiekunowie i ich podopieczni. Dogoterapią zajmują się przeważnie osoby z wykształceniem pedagogicznym, zamiłowane w psach, zainteresowane rehabilitacją osób niepełnosprawnych i nieprzystosowanych społecznie.

Kontakt z psem odgrywa bardzo ważną rolę w procesie rozwoju osoby niepełnosprawnej. Często osoby takie czują się osamotnione, nieakceptowane przez środowisko, nie potrafią się odnaleźć, zamykają się w sobie. Zbudowanie bariery między sobą samym a światem wcale nie pomaga w leczeniu. W takim przypadku zwierzę jest nieocenionym pomocnikiem. Pies od zawsze nazywany był najlepszym przyjacielem człowieka — tak też jest i w tym przypadku. Pies staje się wiernym i wspaniałym towarzyszem zarówno do zabaw, gier, jak i do codziennych czynności.

Kontakt z psem:

wspomaga rozwój ruchowy, sprawia, że nabieramy pewności siebie, wzrasta poczucie własnej wartości, ułatwia nazywanie uczuć, dzięki bliskim kontaktom uczymy się empatii.

Osoby niewidome często mówią, że pies jest ich oczami. Pies przewodnik jest partnerem w codziennych czynnościach, które dla zdrowego człowieka są codziennością, natomiast dla osób niewidzących często barierą nie do pokonania.

Dogoterapia wykorzystywana jest szczególnie w pracy z osobami z zaburzeniami taki jak: autyzm, zespół Downa, porażenie mózgowe, ADHD.

Felinoterapia

Felinoterapia inaczej zwana „kocioterapią” jest stosunkowo nową metodą terapii w Polsce. Terapia kontaktowa z udziałem kota podobnie jak dogoterapia sprzyja najbardziej psychice. Poprzez zabawę i ćwiczenia relaksacyjne pacjent uczy się koncentracji, komunikacji, otwartości. Poprzez różne zabawy z kotem można kształtować sferę fizyczną, umysłową, społeczną i emocjonalną pacjenta. Koty są specyficznymi zwierzętami. W odróżnieniu od psów cechuje je wrodzony indywidualizm, czasami nadpobudliwość, nad którą trudno zapanować. Dlatego pewne rasy kotów, ze względu na swoje cechy osobowościowe, zostały wykluczone z wykorzystywania ich do celów terapeutycznych. Preferowane rasy kotów to: maine coon, ragdoll, birmański, abisyński, perski. Kontakt z kotem ma jeszcze inny aspekt. Zwierzęta te mają moc uzdrawiania. Poprzez głaskanie, przytulanie, czy trzymanie na kolanach — obniża nam się ciśnienie, spada poziom cholesterolu, a to wszystko zmniejsza ryzyko chorób serca i układu krążenia. Felinoterapia podobnie jak dogoterapia polecana jest osobom cierpiącym na: autyzm, zespół Downa, nadpobudliwość psychoruchową. Koty wpływają pozytywnie na każdego, a na osoby cierpiące z powodu swojej niepełnosprawności działają szczególnie pozytywnie. Koty zmieniają zupełnie postrzeganie świata, otwierają do kontaktu z otoczeniem, redukują skumulowany stres, a co najważniejsze ich fikołki i zabawy powodują uśmiech, o który w chorobie tak trudno.

Hipoterapia

Hipoterapia to najstarsza metoda animaloterapii. Polskie Towarzystwo Hipoterapeutyczne powstało w 1992 roku. Od tego czasu zespół lekarzy medycyny i weterynarii, pedagogów i psychologów, hodowców koni i miłośników zwierząt dba o to, by ta dziedzina terapii ciągle się rozwijała. Poprzez jazdę konną przywracana jest sprawność fizyczna i psychiczna. Hipoterapia różni się od wyżej wymienionych tym, że ćwiczenia na zwierzęciu pomagają przywrócić sprawność ruchową. Poprzez odpowiednio dobraną gimnastykę, aktywność ruchowa sprawia przyjemność, jednocześnie lecząc. Niektóre z osób niepełnosprawnych poruszające się na wózkach lub w ogóle nieopuszczające łóżka, poprzez hipoterapię mogą sobie pozwolić na aktywne spędzenie czasu na łonie przyrody.

Dzięki hipoterapii następuje:

poprawa zaburzeń równowagi,zwiększenie możliwości lokomocyjnych i zapewnienie kontaktu ze zwierzęciem i przyrodą,poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacji przestrzennej oraz rozeznanie w schemacie własnego ciała,poprawa koncentracji uwagi i aktywności ruchowej,rozwijanie samodzielności, zwiększenie poczucia własnej wartości,relaksacja i zmniejszenie zaburzeń nerwicowych.

Konie wykorzystywane do terapii są specjalnie przygotowane, mają wypracowany chód rytmiczny, są elastyczne, sprężyste i wydajne. Ich zrównoważony charakter, przyjazne nastawienie do człowieka, inteligencja, spokojny temperament, ufność, łagodność i cierpliwość są cechami wymaganymi i wypracowanymi przez trenera. Poza tym powinny być tolerancyjne, a niespodziewane bodźce wzrokowe, słuchowe i dotykowe nie mogą wzbudzać w nich agresji czy niepokoju.

Zwierzęta doskonale spełniają się w roli terapeuty, ponieważ nie oceniają, nie krytykują, akceptują bezwarunkowo i kochają nas takimi, jakimi jesteśmy. Dla zwierząt nie ma znaczenia nasza niepełnosprawność czy choroba, patrzą na nas i reagują spontanicznie, prawdziwie. Robią to, na co wielu z nas nigdy nie będzie stać — kochają bez powodu i mimo wszystko. Rehabilitacja z udziałem zwierząt to jedna z najskuteczniejszych form terapii ruchowej.

Źródło: Zdrowa żywność. Zdrowy styl życia