Oziębłość, ból i brak orgazmu

Około 60% kobiet, które szukają fachowej pomocy, informuje o osłabieniu popędu płciowego lub braku umiejętności przeżywania orgazmu, natomiast około 10% skarży się na ból występujący podczas stosunku płciowego. W podręcznikach medycznych problemy te definiowane są jako oziębłość płciowa, brak orgazmu i bolesny skurcz pochwy. We wszystkich zaburzeniach występują podobne przyczyny, podobne są także sposoby leczenia. Różnice dotyczą dolegliwości, na jakie narzekają kobiety.

Zarówno w przypadku oziębłości płciowej jak i zaburzeń orgazmu problemy te mogą istnieć od zawsze albo pojawiać się na skutek aktualnej sytuacji życiowej. Określane są mianem zahamowań pierwotnych lub wtórnych. Jednak w sytuacji braku orgazmu kobiety mają ochotę na seks, lecz nie odczuwają satysfakcji, gdyż brakuje im ukoronowania zbliżenia.

U kobiet narzekających na oziębłość płciową nie występuje faza pobudzenia (nie powiększa się pochwa, sutki, macica, pochwa nie staje się wilgotna, serce nie bije szybciej, mięśnie zwłaszcza w okolicy narządów płciowych nie napinają się) lub pojawia się, ale w niewielkim stopniu. Kobiety, u których obecne są zaburzenia orgazmu, dochodzą w trakcie stosunku do kolejnej fazy po fazie pobudzenia, czyli do plateau (przednia część pochwy zwęża się, a tylna powiększa, wilgotność w okolicy sromu jest większa, macica w najwyższej pozycji, mięśnie napięte, oddech przyspieszony, łechtaczka wysuwa się spod napletka), lecz nie udaje im się dojść do fazy orgazmu i odprężenia.
W czasie stosunku, któremu towarzyszy ból, występuje mimowolne napięcie mięśni, co skutkuje skurczem części pochwy.

Przyczynami pierwotnych zaburzeń seksualnych są zazwyczaj jakieś traumatyczne przeżycia — gwałt, przemoc, rozwód rodziców, problemy alkoholowe, brak ciepła i miłości w domu rodzinnym, odrzucenie przez kogoś bliskiego, trudności w nawiązywaniu bliższych relacji, niska samoocena, ale także ciężki, bolesny poród.

Aby znaleźć przyczyny wtórnych zaburzeń, należy zastanowić się przede wszystkim nad tym, czy tolerujemy swoje niedoskonałości, czy akceptujemy siebie takimi, jakimi jesteśmy. Niskie poczucie własnej wartości rzutuje negatywnie na bliskie relacje z mężczyzną — brak swobody, odprężenia. Istotne znaczenie ma także stopień zażyłości z partnerem, uczucie łączące dwoje ludzi, ważne jest zaufanie, ciepło oraz pożądanie. Innym ważnym czynnikiem mającym wpływ na stosunki płciowe jest środowisko, w jakim przebywamy. Stresująca praca, przemęczenie, wspólny pokój z dziećmi powoduje, że albo w ogóle nie mamy ochoty na seks, albo nie czerpiemy z niego przyjemności.

Przyczyny organiczne:

zapalenia, blizny, guzy,choroby układu nerwowego,zaburzenia hormonalne,niektóre choroby przewlekłe.

Długotrwałe problemy związane z obniżeniem popędu oraz bolesnym spółkowaniem często negatywnie wpływają na ogólne samopoczucie psychiczne i fizyczne, stają się przyczyną trudności w nawiązaniu trwałych kontaktów z mężczyzną.

Środki zaradcze:

poznaj swoje ciało, zastanów się, jakie zapachy, dźwięki czy obrazy cię podniecają, pozwól sobie na oddanie się skrywanym fantazjom erotycznym,jeżeli do twojej sypialni wkradła się nuda, zastanów się nad jej przyczyną — brakiem uczuć czy czasu na uatrakcyjnienie zbliżenia,szczerze powiedz swojemu partnerowi o tym, co sprawia ci przyjemność, a czego nie lubisz.

Jeżeli nie odczuwasz satysfakcji ze swojego życia seksualnego i nie potrafisz sobie sama z tym poradzić, koniecznie zgłoś się do specjalisty. Pamiętaj, że lekarstwa w tym przypadku nie likwidują przyczyn. Zgłoś się do Poradni Seksuologicznej lub Poradni Chorób Kobiecych.