Ta choroba tylko udaje przeziębienie

Najgorszą postacią tej choroby jest sepsa czy zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych. Sepsa jest reakcją organizmu na zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Jako ciężka określana jest wtedy, gdy przebiega z objawami niewydolności narządowej. Około 90% przypadków ciężkiej sepsy w Polsce to zakażenie bakteryjne m.in. bakterią meningokokową. Niestety bardzo często pacjentom nie udaje się pomóc.

Objawy:

początkowo przypominają przeziębienie — gorączka, bóle stawów, ból gardła,po trwającym 2–7 dni okresie wylęgania pojawia się coraz wyższa temperatura, ból głowy i kończyn, czasem wysypka przypominająca siniaki, biegunka, wymioty, u niemowląt dodatkowo płacz i senność,potem bardzo wysoka temperatura, intensywny ból głowy, trudności w poruszaniu głową, sztywność karku, odrętwienie, oszołomienie, zakłócenia świadomości, aż w końcu może dojść do śpiączki,krwawe wybroczyny występujące u 50% chorych.

Zdaniem dr hab. n. med. Leszka Szenborna, kierownika Katedry i Kliniki Pediatrii i Chorób Infekcyjnych AM we Wrocławiu jeśli dziecko ma objawy sugerujące rozpoznanie ChM np. ma wysypkę nie ustępującą po ucisku (próba ze szklanką), tętniące i uwypuklone ciemię, sztywność karku, występują drgawki lub wymioty podbarwione żółcią, dziecko nie porusza się o własnych siłach, nie wykonuje ruchów spontanicznych kończynami, jest apatyczne, powinno jak najszybciej trafić do szpitala.

W sytuacji podejrzenia inwazyjnego zakażenia bakteryjnego zwraca się uwagę na aktywność i reakcje dziecka na bodźce, zabarwienie skóry, wydolność oddechową i nawodnienie. Niepokojący jest więc brak reakcji na zwyczajne sygnały, apatia, zmniejszona aktywność, senność, blada lub zabarwiona na niebiesko skóra. Źle rokuje również przyspieszony oddech (60/min), widoczny wysiłek oddechowy, a także osłabiony odruch ssania u niemowląt, zmniejszone wydalanie moczu, obniżone napięcie skóry, suche śluzówki, zimne kończyny nawet przy podwyższonej temperaturze oraz wydłużony czas powrotu kapilarnego.

Objawy przypominające zwykłą infekcję utrudniają szybkie postawienie prawidłowej diagnozy. Najczęściej choroba rozpoznawana jest późno, a niestety rozwija się bardzo szybko i bardzo ciężko przebiega. Aby pomóc chorym, należy jak najszybciej rozpocząć kurację antybiotykową.

Profilaktyka zakażeń wywołanych przez meningokoka grupy C:

szczepienia ochronne, o których powinien poinformować lekarz pierwszego kontaktu i pediatra. Zalecane są przede wszystkim osobom należącym do grupy ryzyka, czyli dzieciom w wieku 1–6 lat, młodzieży, osobom o niskiej odporności, osłabionym wcześniejszymi infekcjami, przemęczonym, zestresowanym, często podróżującym w rejony endemiczne i epidemiczne.unikanie sytuacji i miejsc, w których istnieje jakiekolwiek ryzyko,przestrzeganie zasad higieny.

Meningokoki grupy C żyją w wydzielinie jamy nosowo- gardłowej. Nosicielem bakterii może być zdrowy człowiek, nie wiedząc o tym. Do zakażenia dochodzi na skutek kontaktu zarówno z nosicielem, jak i chorym.

Sposoby przenoszenia meningokoków:

droga kropelkowa (w czasie kaszlu czy kichania),kontakt bezpośredni (np. pocałunki),kontakt pośredni (np. picie z jednej butelki, używanie wspólnych sztućców, palenie jednego papierosa).

Inwazyjna Choroba Meningokokowa jest bardzo poważna, dlatego nie wolno lekceważyć żadnych niepokojących objawów i jak najszybciej należy szukać pomocy medycznej. Im szybciej choroba zostanie rozpoznana i rozpoczęte leczenie, tym większe szanse na przeżycie. Aby jednak zapobiec wystąpieniu choroby, może warto się zabezpieczyć i zdecydować na szczepienie ochronne.

Źródło: http.media.netpr.pl