Trzy warianty wymowy: końcówki -(e)s i -(e)d

Warto wiedzieć, że angielska końcówka -(e)s  charakterystyczna dla rzeczowników liczby mnogiej oraz form trzeciej osoby czasu teraźniejszego prostego (Present Simple), a także końcówka -(e)d  charakterystyczna dla czasu przeszłego i imiesłowu biernego (tzw. druga i trzecia forma), wymawiane są na trzy sposoby. 

Wymowa wspomnianych końcówek zależy od tego czy ostatnia głoska słowa, do którego dodajemy końcówkę, jest dźwięczna, czy bezdźwięczna. 

Głoski dźwięczne w języku angielskim to wszystkie samogłoski oraz spółgłoski: /b/, /d/, /g/, /z/, /v/, /m/, /n/, /l/, /r/, /w/, /j/ oraz fonemy /ŋ/, [b]/ð/, /[/b]ʒ/. Przy ich artykulacji drgają struny głosowe, co można wyczuć, przykładając dłoń do gardła.
Głoski bezdźwięczne to pozostałe spółgłoski:/p/, /t/, /k/, /s/, /f/, /h/, /tʃ/, /ʃ/.
Końcówkę -(e)s wymawiamy następująco:

1. /s/ po głoskach bezdźwięcznych, z wyjątkiem /s/, [b]/t[/b]ʃ/, /ʃ/, np.:caps, picks, laughs;
2. /z/ po głoskach dźwięcznych, np.: cabs, pigs, loves, boys, things;
3. /ɪz/ po głoskach /s/, /tʃ/, /ʃ/, /dʒ/, po których zwykle dodajemy końcówkę -es, np.:houses, boxes, matches, bushes, ages, watches, washes. Wymowa końcówki jako /s/ lub /z/ nie byłaby możliwa.

Końcówkę -(e)d wymawiamy następująco:

1. /t/ po głoskach bezdźwięcznych, z wyjątkiem /t/, np.: talked, practised, watched, laughed;
2. /d/ po głoskach dźwięcznych, z wyjątkiem /d/, np.: listened, played, loved;
3. /ɪd/ po głoskach /t/, /d/, np.: wanted, collected, needed. Wymowa końcówki jako /t/ lub /d/ nie byłaby możliwa.