Palazzo EDP

Uwielbiam zapachy, które wzbudzają skrajne emocje - takie, które można kochać albo nienawidzić – nic pomiędzy. Mam też słabość do takich, które potrafią opowiedzieć jakąś historię i podsycić moją fantazję.

Palazzo to opowieść o współczesnej księżniczce. Bajka zaczyna się wizytą u... fryzjera. Zapach wprowadza nas w tą historię dość nieprzyjemnie – pachnie salon piękności ze wszystkimi swoimi tajemniczymi miksturami, tak pachnie dreszcz niepewności – „co ta kobieta zrobi z moimi włosami?”. Przy stanowisku do manicure jest już lżej i bardziej optymistycznie. Gdy zapach przechodzi do kolejnej odsłony – znajdujemy się w butiku z wieczorowymi kreacjami. Zaczyna robić się słodko, czuć dżunglę, kadzidło i afrykański klimat za cętkowaną kotarą przymierzalni. Główna scena tej opowieści rozgrywa się oczywiście w pałacu na wielkim balu. Jest już bardzo słodko, pudrowo, ale wciąż świeżo – w takiej postaci zapach utrzymuje się dość długo. Leje się szampan. Księżniczka znika gdzieś z tajemniczym księciem. Potem czuć już tylko wypalony żar ciał po długiej nocy, który następnego dnia ustępuje stopniowo woni więdnących kwiatów. Nie jest już tak przyjemnie, ale pozostają niesamowite wspomnienia.

Nuty zapachowe:
- głowy: mandarynka, cytryna, bergamotka, różowy pieprz,
- serca: kwiat pomarańczy, bułgarska róża, jaśmin,
- bazy: paczula, drzewo gwajakowe.

Zapach jest bardzo trwały, chociaż to, co czuć po 24 godzinach, niestety nie przypomina już wcześniejszej świetności woni.

Flakon – urzeka, choć kojarzy się trochę ze świątecznym lampionem lub... krakowską szopką bożonarodzeniową. Cóż, kto wie gdzie jego twórcy szukali inspiracji...? Do wyboru mamy wersje 30 ml, 50 ml i 90 ml. Cena buteleczki o najmniejszej pojemności to około 47 Euro.