Ten przydomek zyskała żółta herbata. Nazywa się ją cesarską, ponieważ przez wiele setek lat ze względu na swój złoty kolor była zarezerwowana dla cesarskiego dworu w Chinach. Królewski kolor był także powodem wykorzystywania jej podczas religijnych ceremonii. Jak dotąd jest mało znana w Europie. Dlatego nie tak łatwo ją zdobyć, a jej cena osiąga wyższy pułap niż na przykład dość powszechnej w Polsce zielonej herbaty.
Żółta herbata produkowana jest w niewielkich ilościach w Chinach, w prowincjach Syczuan, Anhui, Hunan, Hubei, Zhejiang, Guangdong i Fujian. Zalicza się ją do lekko fermentowanych. W praktyce oznacza to, że liście tej herbaty poddaje się procesowi men dui, podczas którego ulegają one fermentacji nieenzymatycznej. Proces men dui jest podobny do tego, jaki przeprowadza się podczas produkcji zielonej herbaty. Poszczególne gatunki żółtej herbaty różnią się między sobą tylko momentem, w którym przeprowadza się ten proces, oraz stopniem fermentacji. Proces men dui może następować po wstępnym suszeniu lub zwijaniu liści.
Herbata żółta jest najbliższa zielonej. Jeśli jesteś smakoszem tego rodzaju herbat, polubisz i żółty napar. Po czym poznać, że kupujemy żółtą, a nie o wiele tańszą zieloną herbatę? Suszone liście żółtej herbaty mają żółtawy odcień, a zielonej zielony. Jest to zwłaszcza widoczne na wewnętrznej części niezwiniętego liścia.
Zazwyczaj żółtą herbatę dzieli się według stopnia dojrzałości liści na: pąkową – wytwarzaną z samych pąków, czasem z pędów o jednym pąku i jednym liściu; drobnoliściastą – wytwarzaną z pąków i młodych, niewielkich liści oraz liściastą – wytwarzaną z pędów o jednym pąku i 2 do 5 dojrzałych liści.
Napar z żółtej herbaty ma bladożółty kolor za sprawą ususzonych liści, które nabierają takiej barwy. Jeśli chcesz sprawdzić, czy kupiona przez ciebie herbata jest najwyższej jakości, przyjrzyj się jej kolorowi tuż przy ściankach filiżanki. Powinna mieć delikatnie różowy odcień. Tak odbija się w niej porcelana. W żółtym naparze wyczuwalne są subtelne nuty i aromat gorzkiej czekolady oraz kawy. To naturalny zapach i nie wynika z żadnych dodatków smakowych. Pojawia się, jeśli herbata została zaparzona wraz z patyczkami liści. Jeśli parzona jest bez patyczków, ma przyjemny, delikatny, świeży i raczej łagodny smak. Jeśli napar uzyskasz z dużej ilości liści, osiągniesz lekko cierpki smak i mocniejszy kolor. Jeśli będziesz ją parzyć z niewielkiej ilości suszu, otrzymasz słodkawy aromat i lekko miodowy smak.
Z powodu małej zawartości teiny żółta herbata nie szkodzi organizmowi, tak jak czarna pita w nadmiarze. Pobudza, ale nie zastąpi kawy tak jak zielona herbata. Przywraca siły witalne. Podobnie jak czerwona herbata ma dobroczynny wpływ na trawienie, pomaga usunąć szkodliwe produkty przemiany materii. By wydobyć jej najlepszy smak, aromat i skorzystać ze wszystkich właściwości, należy ją parzyć w temperaturze 70-80 stopni Celsjusza przez 3-5 minut. Żółtą herbatę w przeciwieństwie do zielonej można parzyć tylko raz. Najlepiej w imbryczku. Wystarczą trzy gramy suszu na 150 mililitrów wrzątku.
