Co to jest amniopunkcja?

Czy robić badania prenatalne? Badania te wciąż budzą wiele kontrowersji wśród lekarzy oraz przyszłych rodziców. Nie wszystkie są niebezpieczne, ale w każdym przypadku są źródłem obaw o zdrowie kobiety i rozwijającego się dziecka. Do której grupy badań zalicza się amniopunkcja? Kto i kiedy powinien się jej poddać i jakie są jej powikłania?

Wskazania
Celem amniopunkcji jest rozpoznanie bądź wykluczenie poważnych chorób płodu, jak hemofilia czy mukowiscydoza. Postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia na tym etapie rozwoju dziecka pozwala zablokować jej rozwój lub przynajmniej złagodzić objawy choroby. Badanie wykonywane jest przy podejrzeniu wystąpienia tych chorób (np. wskutek obciążenia genetycznego), ale nie tylko. Wskazaniem do poddania się amniopunkcji są niejasne lub złe wyniki nieinwazyjnych badań prenatalnych, a także matki, które urodziły dzieci z wadami genetycznymi lub mają w rodzinie osobę chorą genetycznie. Decyzja o badaniu podejmowana jest zawsze przez rodziców dziecka (nie samego lekarza).

Przebieg amniopunkcji

Badanie wykonywane jest między 13. a 19. tygodniem ciąży. Pierwszym jego etapem jest miejscowe znieczulenie kobiety. Następnie powłoki brzuszne kobiety są nakłuwane specjalną igłą, dającą obraz na monitorze sprzętu ultrasonograficznego. Dzięki temu droga igły jest cały czas monitorowana, co ma zapobiec zranieniu płodu. Kolejnym krokiem jest pobranie płynu owodniowego i zabezpieczenie go. Płyn ten wędruje do laboratorium, gdzie badane są jego parametry biochemiczne i jakość komórek płodu. Wyniki amniopunkcji są dostępne po ok. miesiącu od wykonania badania.

Możliwe powikłania

Amniopunkcja wraz z biopsją kosmówki i kordocentezą należy do grupy badań inwazyjnych, których wykonanie obarczone jest ryzykiem wystąpienia powikłań. W przypadku amniopunkcji możliwe jest uszkodzenie płodu lub łożyska, a także przedwczesne pęknięcie pęcherzyka płodowego. Szacuje się, że ryzyko poronień w konsekwencji amniocentezy wynosi 0,5%.