Majeranek
Za najbardziej aromatyczną przyprawę uznaje się majeranek. Ma przyjemny, korzenny zapach i gorzkawy smak. To ulubiona i można by rzec codzienna przyprawa przeciętnych Kowalskich. Chętnie dodawana przez Polaków do wszystkiego, nawet do tych zup i mięs, do których jego aromat kompletnie nie pasuje.
Pochodzi z południowo zachodniej Azji i północnej Afryki. Świetnie komponuje się z farszami i pieczeniami z czerwonego mięsa, choć pasuje także do gęsi. Jest niezastąpiony do mało przez nas używanej baraniny. Powinien znaleźć się w kołdunach i smalcu. W zupie króluje głównie we flakach, żurkach, grochówce lub fasolowej – w ogóle w daniach z roślin strączkowych.
W naszej kuchni używamy głównie suszonego i taki polecany jest do ciężkostrawnych, tłustych potraw. Jeśli któraś z naszych potraw zaliczana jest do ciężkostrawnych, można przyprawić ją intensywniej. Ale tak by smak majeranku nie zagłuszał pozostałych smaków danego dania. Świeże gałązki można dodać do sałatek i niektórych sosów.
Lecznicze właściwości majeranku:
rozgrzewa, usprawnia trawienie, zwiększa wydzielanie soków żołądkowych, jest moczopędny, pomaga podczas wzdęcia, leczy zgagę, usprawnia działanie przewodu pokarmowego.
Tymianek
Pochodzi z południa Europy. Zapachem przypomina kamforę. I być może dlatego jest rzadziej niż majeranek stosowany do przyprawiania potraw przez polską gospodynię. Za to chętniej stosowany we francuskich specjałach, lubiany także przez Włochów i Greków.
Świetny do tłustych ryb – na przykład halibuta, węgorza. Do ostrych potraw, w których nie pożałowałyśmy pieprzu. Pasuje do pieczeni wieprzowych i do potraw z baraniny, cielęciny. Bez jego aromatu nie obejdzie się pasztet oraz większość sosów. Dobrze komponuje się z ziemniakami, na przykład podpiekanymi w piekarniku.
W kuchni głównie używamy suszonego. Ale spróbuj dodać na przykład do twarożku świeżego tymianku, a aromat tak podanego śniadania cię zachwyci.
Lecznicze właściwości tymianku:
ułatwia trawienie tłuszczu,ma silne działanie antyseptyczne,leczy biegunki,wspomaga leczenie astmy,idealny podczas męczącego kaszlu,dodawany do wielu leków przeziębieniowych.
Jego właściwości lecznicze znali i cenili już starożytni Rzymianie, Grecy i Egipcjanie.
Liść laurowy
Ma lekko gorzkawy smak. Suszony długo zachowuje swoje aromatyczne właściwości. Dlatego w naszej kuchni nie szczędzimy go głównie do zup, sosów i pieczeni. Jednak ważne jest umiarkowane stosowanie, ponieważ jego intensywny smak może zepsuć nawet najlepszą potrawę.
Liść bobkowy przywędrował do nas z Czech. Rośnie w krajach śródziemnomorskich. To niezastąpiona przyprawa do zup i sosów o mocnym smaku i do wielu marynat do mięs. Dobrze komponuje się ze śledziami i rybami, a także z dziczyzną.
Lecznicze właściwości liścia laurowego:
leczy reumatyzm, uodparnia organizm na wiele chorób wieku starczego,przygotowuje się z niego lecznicze maści i esencje,w kosmetyce wykorzystuje silne olejki aromatyczne, zwłaszcza do kąpieli.
***
Silny aromat potraw uzyskamy stosując także czosnek, cebulę, świeży szczypiorek i koperek oraz suszone grzyby.
Należy pamiętać o pewnej żelaznej kuchennej zasadzie – silnie aromatyczne zioła dodaje się na początku duszenia czy gotowania, by składniki zgryzły się, a potrawa przeszła aromatem. Choć nie da się ukryć, że w czasie obróbki termicznej zioła tracą swoje właściwości odżywcze i witaminy. Trzeba też uważać by nie przesadzić i nie zabić naturalnego smaku potraw.
Źródło: Biruta Markuza Zioła i przyprawy mojej kuchni
