Lubczyk ogrodowy

Lubczyk to ciemnozielona roślina przypominająca koper, a
zapachem i smakiem seler. Kwitnie na żółto. Lubczyk, uprawiany także w Polsce,
przywędrował do Europy z Azji Mniejszej. Jego cudowne właściwości znane są od
wieków. Ma szerokie zastosowanie w kuchni, jako aromatyczna przyprawa. W
kosmetologii wykorzystuje się olejek lubczykowy, a w medycynie ma zastosowanie korzeń
lubczyka. Powszechnie znany jest jako naturalny afrodyzjak.

Właściwości lubczyka

Korzeń lubczyka
zawiera pokłady skrobi, cukrów, kwasów organicznych, fitosteroli czy też kwasów
polifenolowych. Ze względu na właściwości moczopędne, lubczyk wykorzystywany
jest w leczeniu zapalenia dróg moczowych. Napar z lubczyka ma pobudzać
krwawienie menstruacyjne i zmniejszać bóle z nim związane. Z tego powodu nie
zaleca się spożywania rośliny w dużych ilościach przez kobiety w ciąży, aby nie
wywołać poronienia. Ziele używano jako lek na kamienie nerkowe, żółtaczkę, bóle
gardła i czyraki.

Lubczyk zalecany jest przy zaparciach, gdyż działa
wiatropędnie. Rozluźnia mięśnie jelitowe i uśmierza ból brzucha. W medycynie
ludowej znany jako środek wykrztuśny, stosowany był w leczeniu nieżytów górnych
dróg oddechowych. Jednak największą popularność lubczyk zbił na działaniu
zwiększającym pobudliwość seksualną. Ten naturalny afrodyzjak przyczepiony do
sukni panny młodej miał zapewnić nowożeńcom szczęście.

 Lubczyk lekarski do
picia

Lubczyk lekarski można
nabyć w aptece lub sklepie zielarskim. Pod postacią przyprawy dostaniemy go w
każdym markecie. Po wypiciu naparu z lubczyka należy unikać słońca. Jak się
okazuje, związki zawarte w roślinie powodują światłoczułość i mogą stać się
przyczyną wystąpienia wysypki na skórze.

Napar z ziela przygotujemy wsypując do szklanki 2 płaskie łyżeczki
suszonego i roztartego korzenia lubczyka i uzupełniając ją do pełna wodą. Tak
przyrządzony wywar stosuje się na dolegliwości
gastryczne i dzieli na trzy porcje wypijane rano, w południe i wieczorem.
Niektórzy przyrządzają słodką herbatę z miodem i szczyptą lubczyka.

Lubczyk w kuchni

Korzeń lubczyka zawiera taki sam olejek lotny, co seler,
stąd tak liczne podobieństwa. Suszone liście ziela stosowane są powszechnie
jako przyprawa. Są składnikiem popularnej przyprawy „maggi”, kostek rosołowych
i bulionów, a także zupek błyskawicznych. Niektórzy piekarze dodają
rozgniecione nasiona do ciasta chlebowego. Lubczyk podkreśla smak zup i dobrze
komponuje się z potrawami warzywnymi, zwłaszcza bazującymi na ziemniakach.

Liśćmi lub korzeniem można natrzeć salaterki, w których
podajemy sałatki. Dzięki temu nabiorą świeżego aromatu. Trzeba pamiętać, aby
przed użyciem obrać korzeń ze skórki, gdyż jest ona gorzka i niesmaczna.
Łykowatą łodygę warto sparzyć wrzątkiem. Dzięki temu łatwiej będzie ją gryźć.
Niektórzy spożywają ją na surowo, inni dodają do zup i deserów. Nasiona,
mielone lub nie, to częsty dodatek do pieczywa, krakersów i ciast. Liście lubczyka można zamrozić lub
zasuszyć. W tym drugim przypadku należy zerwać je wraz z łodygą i powiesić w
suchym i zacienionym miejscu. Po wysuszeniu, należy liście oberwać i włożyć do
szczelnie zamykanego pudełka.