Pieprz to twój ostry przyjaciel

Pochodzi z Indii. Dawniej był wart tak dużo, że stać na niego było tylko królów i najbogatszych. Dopiero po odkryciach geograficznych Vasco da Gamy jego cena spadła i stał się dostępny szerszej grupie społeczeństwa. Ma ponad 1000 różnych gatunków! Jest wykorzystywany na szeroką skalę w kuchni, a także do leczenia. O czym mowa? Oczywiście o pieprzu. Czarnym, zielonym, czerwonym – kolorowym. Pieprz, którego używamy na co dzień w kuchni, ma niezwykłe właściwości i nie chodzi tu tylko o walory smakowe, ale także lecznicze.

Pochodzenie i rodzaje pieprzu

Ta przyprawa to owoce pnącza pochodzącego z południowo-zachodnich Indii. Tak zwane ziarna pieprzu czarnego to niedojrzałe owoce typu pestkowiec. Pieprz biały i zielony pochodzą z tej samej rośliny, jednak zbierane są na różnych etapach jej wzrostu i poddawane innym procesom. Przyprawa ta trafia na nasze stoły przede wszystkim z Indii, Malezji, Indonezji oraz Brazylii. Pieprz czarny jest wieloletnim pnączem, które osiąga rozmiar nawet do 15 m i produkuje ciemnozielone liście oraz białe kwiaty, tworzące zwisające kwiatostany w postaci kłosów. Owoce rośliny z zielonych przekształcają się w czerwone i ostatecznie w czarne – stąd też biorą się różne rodzaje pieprzu. Dojrzewanie rośliny trwa ok. 7–8 lat, jednak owoce pojawiają się jeszcze przez następne 15–20 lat. W odróżnieniu od pieprzu czarnego, pieprz biały jest delikatny w smaku i mniej pikantny. Pieprz zielony także nie wyróżnia się piekącym, a raczej orzeźwiającym, wyraźnym smakiem. Jeżeli chodzi o pieprz czarny, pokryty jest on z zewnętrz warstwą piperyny, która nadaje mu ostry smak. Przyprawa ta jest źródłem wielu składników odżywczych, takich jak białko, tłuszcz, żelazo, wapń, magnez i błonnik.

Pieprz można dodać do większości przyrządzanych przez nas potraw, w tym do pieczeni, zimnych i ciepłych sosów oraz marynat. Przyprawa dodana do rosołu nie tylko wzbogaca jego smak, ale i czyni go bardziej lekkostrawnym. Ponadto, szczypta pieprzu nadaje wszelkim zupom charakterystyczny aromat. Jest także popularnym składnikiem sałatek i jarzyn, dań risotto oraz potraw na bazie żółtego i białego sera. Łagodniejszy w smaku, pieprz biały jest nieodzownym elementem dań jajecznych, zup, ryb, galaret rybnych, mięs – przede wszystkim jagnięciny, baraniny, wieprzowiny i wołowiny, a także potraw zawierających imbir. Używany jest także do produkcji pieprzu ziołowego i curry. Aby uzyskać jak najlepszy smak potrawy, pieprz ziarnisty należy dodać na początku gotowania, a mielony – na końcu. Oprócz wspaniałego smaku, pieprz niesie również wiele zalet dla zdrowia. Wspaniale wpływa na układ trawienny i posiada właściwości moczopędne. Z drugiej strony nie jest powołany w dietach osób odchudzających się i podatnych na podrażnienia układu pokarmowego.

Właściwości lecznicze pieprzu

Błonnik, sole mineralne, wapń i magnez, które w dużych ilościach posiada ta ostra przyprawa, sprzyjają leczeniu różnych chorób – także są nieocenione w walce z nowotworami, czego dowiódł zespół naukowców z King's College w Londynie. Oczywiście jak każda przyprawa czy zioło, ma szerokie zastosowanie w medycynie ludowej. Nasze babcie używały go jako sposob na wymioty i lek na rzeżączkę. Połączony z cynamonem zmniejsza bóle migrenowe. Łagodzi objawy wzdęć i działa moczopędnie, zbija gorączkę i jest skuteczny w leczeniu obstrukcji czy nudności. Ostatnie badania potwierdziły, że pieprz czarny i zawarta w nim piperyna pomocne są w leczeniu bielactwa, powszechnie występującego zaburzenia pigmentacji skóry, objawiającego się miejscowym brakiem w naskórku melanocytów. Według medycyny ludowej przyprawa ta potrafi również skutecznie zbić gorączkę. Należy przygotować odpowiedni roztwór i przyjmować po łyżce kilka razy dziennie, aż temperatura spadnie. Przepis na ten syrop jest banalnie prosty: 

Należy przygotować 2 łyżki pieprzu i 2 łyżki cukru, wrzucić je do 0,5 litra wody i gotować, dopóki objętość substancji nie będzie równa jednej filiżance.

Smak pieprzu jest dla nas bardzo naturalny. Bez szczypty tej aromatycznej przyprawy dania stają się dla nas jałowe. Czy kiedykolwiek ktoś z nas zastanawiał się, jak może się okazać zdrowy i pomocny?