Hummus - przepis z przyprawami Kamis Specialite

Artykuł sponsorowany

Są takie smaki i dania, które prześladują człowieka przez całe życie, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Ich czar jest składową atmosfery miejsca, w którym zjedliśmy je po raz pierwszy, egzotyczności tego dania dla naszego podniebienia i tęsknoty — niedostępności potrawy w naszej codziennej kuchni. 

Dla mnie takim daniem jest pasta z grochu. Tak nazwana potrawa brzmi okropnie — jak danie, które wylewaliśmy w przedszkolu do doniczek. Jednak nazwa hummus ma już w sobie romantyzm i egzotykę Bliskiego Wschodu.

Kuchnia arabska

Pierwszy raz próbowałam go w Damaszku — stolicy Syrii. Jego smak był jednym z niezliczonych kulinarnych zaskoczeń. W kulturze zachodniej traktowany jako imprezowy dip, na Bliskim Wschodzie jest na stole równie powszechny jak nasza żurawina czy grzybki marynowane. W odróżnieniu od nich jest jednak głównie daniem śniadaniowym.

Arabskie śniadanie składa się z pokaźnej ilości przekąsek — pasty z oliwek, pasty z bakłażana, pasty z papryki (podobnej trochę do popularnego u nas Ajvaru, ale o dużo ostrzejszym smaku), oliwek, oliwy i właśnie hummusu. Z braku noża i widelca posiłek spożywa się rękami, za sztuciec zać służy nam arabski chleb.

Po spożyciu takiego śniadania byłam przekonana, że będę za nim tęsknić do późnej starości. Hummus okazjonalnie pojawia się w arabskich restauracjach. Jednak przez fakt, że kuchnia arabska w Polsce jest dostosowana do polskich podniebień i nie przypomina niczym tego, co jadają ludzie w Damaszkach i Ammanach, nie pasuje do reszty potraw i zamawianie go mija się z celem.

Przez długi czas hummus wydawał mi się więc czymś na wskroś romantycznym, związanym z dalekim, i ze względów kulturowo-politycznych, coraz bardziej niedostępnym miejscem.

Tym większa była moja radość, gdy na półkach sklepowych zaczęłam zauważać jego, wcześniej trudno dostępne, składniki. Głównym problemem jest tu tahina — pasta sezamowa, która nie pasuje do żadnych polskich potraw, jej obecność na półkach naszych sklepów jest ekonomicznie nieuzasadniona.

Obecnie jednak jesteśmy w stanie zdobyć składniki nawet nie wychodząc z domu — w Internecie. Posmakujmy więc niedocenionej pasty z grochu.

Przepis na hummus

Do przygotowania potrzebujemy:

— puszki gotowanej cieciorki,

— 4 łyżek tahiny,

— 1/3 szklanki wody,

— 4–5 łyżek oliwy,

— pieprz kolorowy Kamis Specialite,

— sól morska Kamis Specialite,

— kumin,

— papryka słodka,

— gałka muszkatołowa Kamis Specialite,

— sok z połówki cytryny,

— chleb pita .

Do blendera lub robota kuchennego wrzucamy cieciorkę wraz z 1/3 zalewy i dodajemy sok z połówki cytryny.

Dodajemy tahinę.

Dodajemy czosnek i przyprawy — sól, pieprz, kumin i paprykę.

Ścieramy odrobinę gałki muszkatołowej. Świeżo starta ma bardzo mocny smak, bądźcie więc ostrożni.

Jesteśmy gotowi do blendowania.

Całość doprowadzamy do gładkiej konsystencji dodając wodę i oliwę. Jeśli pasta będzie za gęsta — dodajemy wody; jeśli zbyt rzadka — oliwę.

Podpiekamy w piekarniku pokrojony chleb pita.

I gotowe! Całość możemy udekorować oliwą, pieprzem, solą i pietruszką, bądź kolendrą. Gotowy hummus wytrzyma w lodówce do 3 dni, a w zamrażarce parę tygodni. Jeśli zeschnie się w lodówce bądź popęka, możemy go odświeżyć odrobiną oliwy.

W ten sposób kupujemy smaczny i szybki kulinarny bilet na Bliski Wschód.

Czytaj więcej o produktach z linii Kamis Specialite.

Artykuł sponsorowany

//