Co to jest dysmorfofobia?

Dysmorfofobia (ang. Body Dysmorphic Disorder, BDD) jest zaburzeniem psychicznym. Schorzenie to dotyka około 1 – 2% całej populacji. Czym dokładnie się charakteryzuje i jak postrzegają siebie osoby nią dotknięte?

Skany mózgu pokazały różnice w reakcji mózgu osób cierpiących na dysmorfofobię, gdy zostały im pokazane zdjęcia ich samych. Pacjent z dysmorfofobią wierzy, że ma zniekształcone ciało i jest brzydki.

Osoby z dysmorfofobią są przewrażliwione na punkcie postrzeganej przez siebie wady w wyglądzie, co sprawia, iż w wielu przypadkach nie są one w stanie normalnie funkcjonować, bowiem widziany przez nie defekt w urodzie je unieszczęśliwia. Co więcej, około połowa z nich jest w pewnym momencie swego życia hospitalizowana, a co czwarta usiłuje popełnić samobójstwo.

Pomimo świadomości istnienia tej choroby oraz jej niszczycielskiego działania, niewiele wiadomo na temat podstawowych zmian mózgu, które przyczyniają się do tego zaburzenia.

Doktor Jamie D. Feusner wraz ze współpracownikami z David Geffen School of Medicine, University of California, Los Angeles, przebadał 17 chorych z dysmorfofobią i 16 zdrowych ochotników z grupy kontrolnej dopasowanych pod względem płci, wieku i wykształcenia.

Uczestników poddano prześwietleniu funkcjonalnym rezonansem magnetycznym (fMRI), podczas gdy oglądali oni zdjęcia dwóch twarzy – własnej oraz znanego im aktora/aktorki w stanie niezmienionym, a następnie wyretuszowanym na dwa sposoby, by wychwycić dzięki temu różne elementy przetwarzania wizualnego.

Jedna wersja pokazywała w bardzo szczegółowy sposób rysy twarzy, na której można było zauważyć wszelkie wady w urodzie, nawet np. włoski rosnące na twarzy(wysoka częstotliwość informacji przestrzennej), druga zaś – przedstawiała tylko ogólny zarys i wygląd osoby nań przedstawionej tak, by móc tylko wyczytać ogólne relacje (niska częstotliwość informacji przestrzennej).

W porównaniu z ochotnikami z grupy kontrolnej, osoby z BDD wykazały zaburzenia aktywności mózgu w regionach związanych z wizualnym przetwarzaniem podczas oglądania niezmienionego i ogólnego zdjęcia ich własnych twarzy.

Aktywność mózgu była skorelowana z ciężkością objawów. Anormalna aktywność mózgowa, szczególnie ta zauważona podczas oglądania obrazów niskiej częstotliwości przestrzennej, sugeruje, iż osoby cierpiące na dysmorfofobię mają trudności z postrzeganiem i przetwarzaniem ogólnych informacji o twarzy. Skupiają się bowiem na szczegółach i są niezdolne do postrzegania twarzy w szerszym i ogólnym kontekście.

Badanie opublikowano w czasopiśmie „Archives of General Psychiatry”.

Źródło: abczdrowie.pl