Dwie siostry - anoreksja i bulimia

Otyłość i zaburzenia odżywiania stają się zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Tematy związane z żywieniem są tak popularne, że wzrasta zainteresowanie wszelkimi jego aspektami. Wciąż promuje się najnowsze diety, artykuły na temat zdrowego odżywiania i skutecznych sposobów na schudnięcie. Na rynku coraz więcej czasopism poświęconych tematyce tylko i wyłącznie żywieniowej, księgarnie pękają w szwach od specjalistycznych książek, a w telewizji nawet reklamy krzyczą: Odchudzaj się!

Takie trendy powodują, że sposób odżywiania się staje się przedmiotem zainteresowania coraz większej liczby ludzi. Jednak zdrowy tryb życia to jedno, odchudzanie się to drugie, a chorobowe niejedzenie, to jeszcze coś innego. Anoreksja i bulimia to siostry. Jedna oznacza celową utratę wagi, wywołaną i podtrzymywaną przez osobę chorą, druga zaś charakteryzuje się chorobowym objadaniem, po którym następuje wywoływanie wymiotów. Obie te choroby mają podłoże psychiczne.

Anoreksja

Anoreksja zazwyczaj dotyka młodych kobiet. Większość z nich ma ogromną wiedzę na temat wartości odżywczej produktów żywnościowych. Posiłki takich osób składają się głównie z owoców i warzyw, a każda kaloria jest bardzo skrupulatnie policzona. Ponadto w diecie anorektyczek bardzo często znajdują się napoje musujące, kawa, guma do żucia i papierosy — wszystko to zmniejsza odczucie głodu. Cechą charakterystyczną jest monotonia i rytuał towarzyszący każdemu posiłkowi. Taki tryb odżywiania się wpływa bardzo niekorzystnie na cały organizm, wygłodzenie powoduje problemy z kośćmi, zębami, zmniejsza odporność, może także prowadzić do śmierci.

Anoreksja to choroba mająca podłoże psychiczne. Osoby cierpiące na nią najczęściej przejawiają depresję i różnego rodzaju lęki. Brak akceptacji środowiska i swojego ciała, patologie rodzinne, ogółem nieprawidłowe relacje interpersonalne — to główne przyczyny i symptomy anoreksji. Wbrew pozorom na anoreksję zapadają najczęściej osoby z wyższych klas społecznych, jednak nie jest to reguła. Może to być popularna aktorka, albo córka rodziców, którzy bardziej niż o własne dziecko dbają o swoją opinię w środowisku, w którym żyją. Leczenie anoreksji to długi i skomplikowany proces, który zaczynamy od leczenia u kilku specjalistów w tym psychologa.

Siostrą anoreksji jest ortoreksja i permareksja. Ortoreksja polega na obsesyjnym dbaniu o to, co kładziemy na talerz. Osoby cierpiące na to schorzenie wyliczają ilość witamin i mikroskładników, jakie powinien spożywać człowiek w ciągu dnia. Tak bardzo skupiają się na jakości jedzenia, że często rezygnują ze wszystkich pokarmów nienaturalnych, które mogłyby zawierać choćby śladowe ilości konserwantów. Permareksja natomiast to uzależnienie od bycia na diecie. Osoby cierpiące na permareksję tak bardzo boją się przytyć, że ciągle stosują diety utrzymujące ich wagę na jednym poziomie. Zarówno jedno jak i drugie schorzenie jest doskonałym wstępem do anoreksji.

Bulimia

Bulimia określana jest inaczej żarłocznością psychiczną. To objadanie się lub wręcz niezdrowe obżeranie prowadzące do zachowań kompensacyjnych. Wywoływanie wymiotów, stosowanie środków na przeczyszczenie czy lewatywy to najczęstsze sposoby usuwania pokarmów z organizmu. Bulimiczki to także osoby z problemami psychicznymi. Osoby cierpiące na bulimię to zazwyczaj kobiety, u których występują objawy nerwicowe, patologiczne poczucie winy, zamartwianie się, gorsza koncentracja, napięcie nerwowe, poczucie beznadziejności. Bulimia nazywana jest „wilczym głodem”. Ataki żarłoczności pojawiają się przynajmniej 2 razy w tygodniu. Bulimiczki bardzo często nie przyznają się do swojego problemu, jeszcze częściej nie chcą przyjąć do wiadomości, że są chore. Leczenie takiego pacjenta jest niezwykle trudne. Jeśli nawet choroba zostanie już zdiagnozowana, a pacjentka chce się leczyć, należy traktować ją z niezwykłą delikatnością i wrażliwością. Ponieważ bulimia wiąże się z problemami natury psychicznej, wsparcie i akceptacja osoby chorej jest kluczową sprawą, a dodatkowo przyjmowanie środków antydepresyjnych pomaga wrócić do zdrowia.

Mia i Ana — tak nazywane są te dwie choroby zaburzenia odżywiania, które upodobały sobie głównie kobiety. Możemy im pomóc zaprowadzając do poradni psychologiczno-pedagogicznych lub po prostu do lekarza, który powie, gdzie w naszym mieście szukać pomocy. Obok tradycyjnych metod leczenia można także skorzystać z ośrodków hipnozy. Chociaż ta metoda budzi duże kontrowersje i zdania chorych na temat jej skuteczności są podzielone. Jedne mówią, że to doskonały sposób na wyleczenie, inne twierdzą, że to strata czasu i pieniędzy.

Źródło: Psychologia odżywiania się: od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych Jane Ogden