Prawdziwa przyjaźń

Życiową prawdą jest teza mówiąca o tym, że znajomych można mieć wielu, jednak prawdziwy przyjaciel jest tylko jeden. Taka osoba to powiernik w kryzysowych sytuacjach i ktoś, na kogo zawsze można liczyć. Przyjaciel pomaga odnaleźć sens życia i powrócić na właściwą drogę, gdy się z niej zboczy. Jak odszukać taką osobę i na jakie cechy zwrócić uwagę?

Nauka przyjaźni od dziecka

Człowiek, jako istota społeczna potrzebuje takich kontaktów, by móc normalnie funkcjonować i zachować psychiczny spokój. Musi odczuwać, że jest ktoś, kto go zrozumie i będzie wspólnie dzielił chwile radości i smutku. Wzorzec, jak powinna wyglądać przyjaźń pomiędzy dwojgiem ludzi jest przekazywany dziecku przez rodziców. Jeśli więc sami mają taką osobę, to najprawdopodobniej ich pociecha dużo łatwiej będzie nawiązywała kontakty z rówieśnikami, przejmując zachowania od rodziców. To rodzice są odpowiedzialni za wpajanie pewnych wartości życiowych i uczą swoje dziecko, jak taka relacja powinna wyglądać. Życie jednak może pokazać, że potomek będzie lokował zaufanie w osobach pozornie tego nie wartych i w tym przypadku ważna jest ingerencja opiekunów. Nie powinna ona jednak polegać na krytykowaniu takich osób, ale na raczej na bacznej obserwacji towarzystwa, z jakim spotyka się dziecko oraz rozmowach z nim, by dowiedzieć się o nich jak najwięcej.
Jak znaleźć przyjaciela? Większość znajomości nawiązuje się w młodym wieku i to życie weryfikuje czy przetrwają one próbę czasu w niezmienionej formie. Z biegiem lat, dorastając ludzie dojrzewają, więc zmieniają się ich poglądy, a to z kolei może prowadzić do rozluźnienia więzów przyjaźni. Najczęściej bywa jednak tak, że ludzie poznani w młodym wieku zostali wybrani na przyjaciół nie bez powodu. Elementami łączącymi są wspólne zainteresowania i podobne spojrzenie na świat, które jest najczęściej bardzo zbliżone. To właśnie takie cechy sprawiają, że zażyłość ma szanse przetrwania latami. Wszystko zależy jednak od właściwej pielęgnacji takiego skarbu, jakim jest prawdziwa i przede wszystkim bezinteresowna przyjaźń.

Antyprzyjaźń – jak ją rozpoznać?

Wyniesiona z domu hierarchia wartości powinna być na tyle wystarczająca, aby w dorosłym życiu podejmować tylko trafne decyzje, szczególnie w kwestii wyboru osób, którym warto zaufać a takich, od których należy trzymać się z daleka. Jeśli więc dziecko nie miało w najbliższym otoczeniu takich wzorów, nie poznało jak odróżniać pewne cechy charakteru i co jest ważne w relacjach z innymi ludźmi, często może zdarzać się tak, że będzie źle lokowało uczucia przyjaźni. I tu się zaczyna problem, botoksyczne relacje mogą mieć większy wpływ na młodego człowieka niż rodzice. Osoba podatna na taką manipulację nieświadomie angażuje się w towarzystwo, które jest dla niego nieodpowiednie. Dlatego tak ważna jest sztuka asertywności. Nauczenie dziecka umiejętności mówienia „nie” w pewnych życiowych sytuacjach może uchronić je przed zawieraniem znajomości, które nie prowadzą do niczego dobrego.
W dobie portali społecznościowych moda na posiadania wielu „przyjaciół”, niestety jedynie wirtualnych, jest receptą na samotność. Takie znajomości i rozmowy nie odbywają się twarzą w twarz, dlatego ułatwiają otworzenie się na ludzi, a co za tym idzie powierzenie im swoich sekretów. Teoretycznie osobom nieśmiałym jest w takiej sytuacji o wiele łatwiej. Tylko czy taką formę kontaktu można nazwać przyjaźnią?