Natręctwa u dzieci

Natręctwa u dzieci to dość częsta przypadłość. Maluchy żyją nieraz w świecie wyobraźni i ich sposób odbierania świata rzeczywistego różni się od odbioru dorosłych. Natręctwa u dzieci są też wyrazem potrzeby podporządkowania otoczenia swoim wyobrażeniom. Kiedy więc maluch dotyka co trzecią sztachetę w płocie, uparcie pokonuje schody co dwa stopnie lub stawia stopy w obrębie płytki, a nigdy na jej złączach czy fugach, nie martw się. Rozwój dzieci polega na przystosowywaniu się do zastanej rzeczywistości. Natręctwa są nieraz tego wyrazem.

Dziwne zachowania dziecka

Szczeliny w chodniku to zakazany rewir, schody należy pokonywać przeskakując co dwa stopnie – takie poglądy są charakterystyczne dla dzieci w wieku 7–10 lat. Takie natrętne i kompulsywne zachowania wyrażają u malucha chęć uporządkowania świata po swojemu. Dzieci postrzegają otaczającą ich rzeczywistość inaczej, niż dorośli. Stawiane przed maluchem wymagania, doświadczenia, które go spotykają, uczą dziecko tego, jak trudny jest świat i tego, jak trudno sprostać jego wymaganiom.

Samodzielne dziecko szybciej niż rozpieszczony maluch pogodzi się z faktem, że nie zawsze ma wpływ na rozgrywające się wokół niego wydarzenia. Jednak niezależnie od charakteru dziecko odczuwa niepokój. Obserwuje, ile złego dzieje się na świecie. Dla niego liczenie, porządkowanie, czy powtarzanie określonych czynności jest próbą zapanowania nad wszystkimi sprawami. Ta pozorna dominacja nad rzeczywistością uspokaja dziecko, wycisza je, likwiduje niepokoje, a także zapewnia poczucie bezpieczeństwa.

Wychowanie dzieci polega na uświadamianiu im tego, co jest dobre, a co złe. Niekiedy dzieci zmagają się z myślami, gdyż mają ochotę zrobić coś nieakceptowanego przez rodziców. Zło jest kuszące. Maluchy, które potrafią rozróżnić już pojęcia dobra i zła, czują się rozdarte. Wiedzą, że dane zachowanie jest naganne, ale myśl, by to zrobić siedzi im w głowie. Chęć nabrojenia, pokusa skrzywdzenia kogoś, to tylko myśli. Maluch jednak odczuwa mylnie, że przez to, że dany projekt zaistniał w ich głowie, to jest już niegrzecznym dzieckiem. Kompulsywne próby porządkowania świata są dla malucha ratunkiem. Takie mimowolne zachowania tworzą pewien utarty rytm. Dziecko, które trzyma się rytmu, myśli sobie: „Jestem grzeczny, trzymam się zasad”.

Problemy z zachowaniami kompulsywnymi

Dzieci siedmioletnie zaczynają interesować się seksualnością. Nie jest to łatwe dla malucha. Dziecko zaczyna borykać się z napięciami i emocjami, które znajdują ujście w postaci niegroźnych natręctw. Nawyki takie mogą się nasilić pod wpływem sytuacji stresujących lub pod wpływem zmian w życiu malucha. Natręctwa u dzieci powinny zniknąć około 10 roku życia, kiedy to pojawiają się inne problemy.

Rodzice czasami traktują niewielkie natręctwa dzieci jako duży problem. Niepotrzebnie. Warto pamiętać, że takie  kompulsywne zachowania służą rozładowaniu nadmiaru emocji. Dorośli nie powinni nigdy wyśmiewać zachowań malucha. Dziecko należy akceptować, a nie szydzić lub kpić z niego. Wyśmiewanie natręctw u dzieci to duży błąd wychowawczy, który prowadzi do tego, że maluchy zaczynają je przed nami ukrywać.

Dorośli nie powinni też na siłę zmieniać postępowania dziecka. Natręctwa są często wykonywanie podświadomie, dziecku trudno nad nimi zapanować. Jeśli chcesz pomóc maluchowi, znajdź mu inne zajęcie, dzięki któremu rozładuje ono nagromadzone emocje. Odpowiednie będą zajęcia judo, taniec, zajęcia teatralne.