Hydrokolonoterapia oczyszcza i odchudza?

To zabieg usuwania toksyn i złogów pokarmowych z organizmu. Legenda głosi, że Marilyn Monroe ładną cerę i zgrabną sylwetkę zawdzięczała m.in. regularnemu czyszczeniu jelita grubego. Metoda stała się modna wśród celebrytów. Podobno sprzyja szczupłej sylwetce. Czy rzeczywiście hydrokolonoterapia potrafi zdziałać cuda? Zdania są podzielone.

Firmy, które proponują hydrokolonoterapię, obiecują, że dzięki prostemu zabiegowi organizm oczyści się ze złogów i toksyn, a dzięki temu będziemy mieli więcej życiowej energii, zdrowia, a także szczupłą sylwetkę. A złogi mamy podobno wszyscy, bo któż z nas nie sięga po fast foody, alkohol, leki, przetworzoną żywność, któż z nas nie żyje za szybko i w stresie. A to najczęstsze przyczyny zaburzenia przemiany materii. Poprzez złe nawyki żywieniowe w jelitach odkładają się złogi pokarmowe, które wydzielają toksyny. Te przedostają się do zdrowych tkanek i powodują ich zatrucie, które może prowadzić m.in. do nadciśnienia, depresji, chronicznego zmęczenia, alergii, niewydolności wątroby i nerek. Hydrokolonoterapia usuwa z jelita grubego złogi i drobnoustroje. Wskazania do oczyszczenia jelita grubego to m.in. zaparcia, wzdęcia, infekcje pasożytnicze, nadkwasota, migreny, zaburzenia wchłaniania. Zadaniem hydrokolonoterapii jest polepszenie wchłaniania substancji odżywczych i minerałów, zapobieganie powstawaniu wzdęć i zaparć. Ale ten zabieg stał się też modny jako metoda sprzyjająca odchudzaniu. Jeśli już się na niego zdecydujemy, warto wybrać sprawdzonego specjalistę, najlepiej po studiach medycznych. A nie zawsze usługi hydrokolonoterapii prowadzą profesjonaliści. Cena zabiegu waha się od 150 zł do 300 zł.

Jak wygląda?

To zabieg płukania jelita grubego za pomocą wody i specjalnie do tego celu przystosowanego urządzenia. Nie należy on do przyjemnych. Przez odbyt wprowadza się rurkę (jednorazowego użytku), za pomocą której tłoczy się do jelita grubego przefiltrowany i podgrzany do temperatury ciała płyn. Jego zadaniem jest pobudzenie perystaltyki jelit, co sprawia, że usunięte zostają nagromadzone złogi pokarmowe w postaci kamieni kałowych. Zawartość jelita jest odprowadzana do kanalizacji. Jednorazowo podaje się około dwóch szklanek wody. Podczas zabiegu powinien być przeprowadzony masaż brzucha w celu równomiernego rozprowadzenia wody w jelicie grubym.

Do hydrokolonoterapii trzeba się przygotować. Na kilka dni przed płukaniem jelita grubego należy przejść na dietę lekkostrawną. Zalecane są kasze i warzywa. 3 dni przed zabiegiem rezygnujemy z pieczywa i mięsa. 2 dni przed płukaniem jelita grubego należy odstawić surowe warzywa.

Po każdym zabiegu należy uzupełnić pałeczki kwasu mlekowego, które zostały wypłukane razem ze złogami. W tym celu można stosować gotowe preparaty z apteki. Do diety należy włączyć naturalne jogurty, kefiry i maślankę, które zawierają dobre bakterie oraz błonnik. Lekarz powinien też opracować odpowiednią dla pacjenta dietę.

Za i przeciw

Zwolennikiem hydrokolonoterapii jest dr Michał Tombak, znany z propagowania naturalnych metod leczenia. Uważa, że toksyny z jelita grubego rozchodzą się z krwią po całym organizmie i stopniowo rujnują zdrowie. Według Tombaka nieczyszczone jelito grube jest źródłem ogólnego zatrucia organizmu. Wielu lekarzy medycyny konwencjonalnej puka się jednak w czoło słysząc o tej metodzie. Przypominają, że organizm zdrowego człowieka jest w stanie oczyścić się sam. Ponadto taki zabieg może doprowadzić do rozleniwienia pracy jelita grubego czyli pozbawienia naturalnego odruchu wypróżniania. Nieumiejętnie przeprowadzona hydrokolonoterapia nie raz skończyła się całkowitym wypłukaniem flory bakteryjnej jelita, a nawet może dojść do pęknięcia jelita grubego.

U zdrowego człowieka, jeśli taki zabieg w niczym nie pomoże, można mieć nadzieję, że przynajmniej nie zaszkodzi. Istnieją jednak zdecydowane przeciwwskazania. Nie wolno poddawać się hydrokolonoterapii w przypadku: krwawienia z przewodu pokarmowego, przewlekłego zapalenie jelit, wrzodów jelita, zaawansowanej ciąży, ostrej niewydolności serca, tętniaków, nadciśnienia tętniczego, przepukliny brzusznej, niewydolności nerek, marskości wątroby i anemii.