Kobiecość, która boli
JADWIGA OLCZAK • dawno temuU co 10. kobiety w wieku rozrodczym występuje bolesne miesiączkowanie, ból owulacyjny, okołomiesiączkowy, ból podczas współżycia oraz dolegliwości jelit czy pęcherza moczowego, ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, nieprawidłowe krwawienia, przemęczenie, a także niepłodność. Te znane nam objawy sygnalizują mało znaną chorobę, jaką jest endometrioza. Choroba ta wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie zarówno w życiu prywatnym, społecznym, jak i zawodowym.
U co 10. kobiety w wieku rozrodczym występuje bolesne miesiączkowanie, ból owulacyjny, okołomiesiączkowy, ból podczas współżycia oraz dolegliwości jelit czy pęcherza moczowego, ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, nieprawidłowe krwawienia, przemęczenie, a także niepłodność. Te znane nam objawy sygnalizują mało znaną chorobę, jaką jest endometrioza. Mówimy o niej wtedy, gdy tkanka przypominająca błonę śluzową macicy znajduje się poza nią. Choroba ta wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie zarówno w życiu prywatnym, społecznym, jak i zawodowym.
Zdiagnozowanie tej choroby może być utrudnione ze względu na podobieństwo objawów występujących np. w zapaleniu przydatków czy zespole jelita drażliwego. Zdarza się, że od momentu wystąpienia pierwszych objawów aż do rozpoznania choroby upływa kilka lat, dlatego tak ważna jest wiedza na temat choroby, uważna obserwacja swojego organizmu oraz konsultacje medyczne. Dokładne przyczyny endometriozy do tej pory nie są jednoznacznie określone.
Szacuje się, że endometrioza występuje u 40–60% kobiet, które skarżą się na bolesne miesiączkowanie, natomiast u skarżących się na ból w miednicy mniejszej liczba ta sięga 75%. U 30–50% kobiet z endometriozą występują problemy z niepłodnością. Ryzyko pojawienia się tego schorzenia wzrasta, gdy matka lub siostra na nie chorują.
Endometrioza to przewlekła choroba, której nie da się wyleczyć. Możliwe jest jedynie złagodzenie bólu, spowalnianie rozwoju zmian endometriotycznych, zapobieganie nawrotom choroby oraz leczenie niepłodności, gdy istnieje taka potrzeba.
W niektórych przypadkach stosuje się metody chirurgiczne w postaci laparoskopii, aby zlikwidować ogniska choroby. Nie wszystkie jednak kobiety mogą być poddane temu zabiegowi. Zdarza się, że sama choroba również płata figla, powracając po jakimś czasie.
W leczeniu endometriozy stosowane są leki przeciwbólowe (niesteroidowe leki przeciwzapalne), które zmniejszają ból, ale nie likwidują przyczyny jego powstania. Poza tym przy dłuższym okresie zażywania mogą niekorzystnie wpływać na inne narządy, zwłaszcza na przewód pokarmowy. Inne stosowane środki farmakologiczne to leki hormonalne (doustne środki antykoncepcyjne, progestageny czy analogi hormonu uwalniającego gonadotropinę, które prowadzą do tzw. sztucznej menopauzy).
Ze względu na duży wpływ tej choroby na codzienne funkcjonowanie, w tym niestety często na relacje intymne z partnerem, ważna jest fachowa opieka medyczna i podjęcie leczenia, które umożliwia poprawę jakości życia przez długi czas. Poza pomocą lekarską bardzo ważne jest wsparcie rodziny oraz innych kobiet, które także zetknęły się z chorobą. Aby łatwiej było kobietom zmagać się z chorobą, powstało stowarzyszenie skupiające kobiety chore na endometriozę. Ponadto od tego roku praktyczne wskazówki, jak radzić sobie z chorobą w życiu codziennym, gdzie szukać pomocy, jaką dietę stosować znaleźć można w nowym serwisie edukacyjnymwww.endometrioza.info.pl
Serwis ten adresowany jest do wszystkich kobiet, którym problem ten jest bliski. Powstał ze względu na chęć zwrócenia uwagi na chorobę, o której tak niewiele się mówi.
Więcej: www.endometrioza.info.pl
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze