Choroba Pageta

Choroba Pageta to zaburzenie metabolizmu kości. Tkanka kostna ma niewłaściwą strukturę, jest mniej zwarta i zawiera więcej naczyń krwionośnych. Powoduje to częstsze urazy i złamania. Cierpi na nią około 3 % osób po 40. roku życia, jednak procent ten wzrasta wraz z wiekiem, gdyż u osób starszych zachorowalność jest znacznie większa. U osób poniżej 40. roku życia chorobę wykrywa się rzadko. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni w równym stopniu narażeni są na wystąpienie tego schorzenia.

Nazwa choroby pochodzi od nazwiska brytyjskiego chirurga Jamesa Pageta, który opisał ją jako pierwszy w roku 1887. Jest przewlekła.

Przyczyny (nie są jeszcze ustalone, ale istnieją pewne czynniki, które prawdopodobnie przyczyniają się do jej powstawania), są to:

czynniki genetyczne,czynniki środowiskowe: infekcje wirusowe (wirus odry, wirusy wywołujące choroby płuc, wirus psi występujący u właścicieli niektórych psów); zakażenie następuje na kilka lat przed wystąpieniem objawów.

Najczęstsze objawy: (choroba przez lata może rozwijać się bezobjawowo).

ból piszczeli, kości udowej, kości biodrowych, czaszki,miękkość kości udowej wyginającej się na zewnątrz, pogrubienie kości czaszki,trudności z chodzeniem przy zniekształceniu kości kończyn dolnych i biodrowych,głuchota spowodowana zmianami kostnymi w obrębie ucha wewnętrznego,bóle twarzoczaszki, głowy,zwyrodnienie stawów spowodowane uszkodzeniem chrząstki stawowej w stawach sąsiadujących z kośćmi zajętymi chorobą,niewydolność krążenia powstała na skutek rozrastania się naczyń krwionośnych w chorej kości, co zwiększa przepływ krwi do kończyn,złamania, najczęściej kości długich kończyn dolnych,zniekształcenia kręgosłupa współwystępujące czasem z niedowładami i porażeniami.

Badania pomagające wykryć chorobę:

badanie krwi i moczu,badanie rentgenowskie,testy lub badania scyntygraficzne,badania elektrokardiograficzne.

Niekonwencjonalne metody wspomagające leczenie:

medytacja i hipnoza często łagodzą ból,tai chi zalecane dla osób z kruchymi kośćmi,fizykoterapia.

Sposoby leczenia:

w przypadku bezobjawowego przebiegu leczenie nie jest konieczne,w stanach silnego bólu stosuje się kwas acetylosalicylowy oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne,jeżeli leczenie nie trwa zbyt długo, stosuje się także steroidy. Jednak ze względu na konieczność przyjmowania dużych dawek mogą wystąpić skutki uboczne np. obniżenie odporności,etydronat zwalniający procesy przebudowy kostnej,kalcytonina zmniejszająca resorpcję kości,leczenie chirurgiczne.

Mimo braku powiązania między dietą a chorobą Pageta wskazane jest, aby chorzy przyjmowali odpowiednią ilość wapnia i właściwą ilość jednostek witaminy D. Istotne jest też odpowiednie nasłonecznienie oraz ćwiczenia fizyczne. Oczywiście powinien o tym zdecydować lekarz, gdyż nie dla wszystkich pacjentów wskazane są takie same zalecenia.

Specjaliści biorący udział w leczeniu choroby:

endokrynolog,reumatolog, ortopeda,neurolog, otolaryngolog,internista.

W chorobie Pageta nigdy nie dochodzi do całkowitego wyleczenia, jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu można zmniejszyć objawy towarzyszące schorzeniu. Brak leczenia może spowodować wystąpienie poważnych powikłań, w zależności od tego, która kość jest zajęta przez proces chorobowy i jak długo trwa choroba.