Opryszczka wargowa

Opryszczkę wywołuje wirus opryszczki zwykłej Herpes simplex. Istnieją dwa typy tego wirusa:

• typ 1 (HSV-1) – może wywoływać zmiany w okolicy ust, a także wokół nosa i oczu, typ 2 (HSV-2) – wywołuje opryszczkę narządów płciowych.

Szacuje się, że ponad 80% ludzi jest zakażonych wirusem opryszczki. Nie wszyscy jednak chorują, u niektórych osób choroba występuje tylko raz w życiu, lecz są również tacy, którzy cierpią na opryszczkę kilka razy w roku.

Często opryszczka wargowa pojawia się w trakcie przeziębienia lub bezpośrednio po nim, stąd jej potoczna nazwa „zimno”.

Opryszczka wargowa jest bardzo przykrą dolegliwością, ponieważ bywa bolesna i szpeci twarz. Okres choroby można podzielić na cztery etapy. Na początku pojawia się swędzenie, pieczenie lub kłucie w miejscu, gdzie uaktywnił się wirus. Jest to tak zwany okres zwiastunów. Następnie pojawia się pęcherzyk lub skupisko małych pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą. Na kolejnym etapie pęcherzyki pękają, tworząc bolesne ranki. Wtedy uwalnia się płyn surowiczy pełen wirusów, więc możliwość zarażenia innych osób jest największa właśnie w tym okresie. Na ostatnim etapie choroby tworzą się strupki, które odpadają w przeciągu kilku dni. Strupków nie wolno zdrapywać, ponieważ powoduje to krwawienie i może doprowadzić do wtórnej infekcji bakteryjnej, którą trzeba będzie leczyć antybiotykami.

Leczenie opryszczki wargowej polega wyłącznie na eliminowaniu jej objawów. Stosuje się kremy zawierające lek przeciwwirusowy o nazwie acyklowir. Są one jednak najbardziej skuteczne tylko w pierwszej fazie choroby, gdy pojawia się swędzenie w okolicy warg. Gdy na wardze pojawiają się już pęcherzyki, można je wysuszyć i przyspieszyć gojenie, stosując maści zawierające tlenek cynku. Leczenie ogólne, preparatami doustnymi, stosuje się pod nadzorem lekarza jedynie przy uporczywych zmianach nawrotowych. Jak dotąd nie udało się stworzyć skutecznej szczepionki przeciwko opryszczce wargowej.

Opryszczka wargowa jest silnie zakaźną dolegliwością, więc w przypadku zachorowania trzeba bezwzględnie uważać, aby choroba się nie rozprzestrzeniała. Należy dokładnie myć ręce po każdym dotknięciu zainfekowanego miejsca. Trzeba unikać dotykania oczu oraz zachować ścisłą higienę przy zmywaniu makijażu oczu. Przeniesienie wirusa opryszczki do oka może spowodować zaatakowanie rogówki i spojówki, co w skrajnych przypadkach może prowadzić nawet do uszkodzenia wzroku. Aby uniknąć zakażenia osób z najbliższego otoczenia, podczas choroby nie wolno nikogo całować, wskazane jest również używanie osobnych kubków, szklanek i sztućców.

Jeżeli opryszczka wargowa nęka nas bardzo często, powinniśmy wzmocnić układ odpornościowy, aby jak najlepiej radził sobie z wirusem. Skuteczne może być zażywanie witaminy C oraz preparatów cynku, które wzmacniają system immunologiczny i działają przeciwwirusowo. Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń niektórzy naukowcy uważają, że pewne produkty żywnościowe mogą zapobiegać nawrotom opryszczki lub przeciwnie – uaktywniać wirusa Herpes simplex.

Namnażanie wirusa opryszczki zmniejsza aminokwas o nazwie lizyna. Największa ilość lizyny znajduje się w mleku, drożdżach piwnych, mięsie ryb i kurczaków oraz w nasionach roślin strączkowych. Arginina jest natomiast aminokwasem, który uaktywnia wirusa opryszczki, dlatego należy unikać spożywania nadmiernej ilości produktów szczególnie bogatych w ten aminokwas. Należą do nich: czekolada, migdały, orzeszki ziemne i żelatyna. Oczywiście nie każda osoba ma objawy opryszczki na skutek jedzenia produktów bogatych w argininę. Jest to sprawa indywidualnych predyspozycji organizmu, ale przy skłonności do opryszczki warto wystrzegać się produktów z argininą i obserwować, czy zmniejszy się częstotliwość nawrotów choroby.

Częste nawroty opryszczki wargowej mogą być również sygnałem organizmu, że jest on zbyt przeciążony i należy „zwolnić tempo” – więcej odpoczywać i unikać stresu.