Jak wymawiać końcówkę -ing?

Końcówka -ing występuje w języku angielskim bardzo często, dlatego dobrze wiedzieć, jak należy ją prawidłowo wymawiać.

Przede wszystkim za pomocą końcówki -ing tworzy się tzw. rzeczowniki odczasownikowe lub odsłowne (ang. gerund). Forma gerundialna pełni w angielskim funkcję podmiotu lub dopełnienia, zwłaszcza po przyimkach, niektórych czasownikach i wyrażeniach. Ze względów stylistycznych czasami konieczne jest tłumaczenie jej na język polski za pomocą bezokolicznika.

• Smoking is dangerous. – Palenie jest niebezpieczne.
• I enjoy swimming. – Lubię pływać/pływanie.
• Thank you for coming. – Dziękuję za przybycie.

Końcówka -ing charakteryzuje także angielskie czasy ciągłe (continuous) oraz imiesłowy.

• The sun was shining. – Świeciło słońce.
• They watched the playing children with great joy. – Z wielką radością obserwowali bawiące się dzieci.
• Watching the crowd, he began to eat. – Obserwując tłum, zaczął jeść.

Jak prawidłowo wymawiać końcówkę -ing?
Upraszczając, można przyjąć, że -ing wymawia się bez g, przy czym głoska n jest tylnojęzykowa i bardziej nosowa. Istnieje zatem różnica w wymowie wyrazów sin i sing. Warto zwrócić uwagę na często pojawiający się w nieformalnych tekstach zapis końcówki bez litery g (np. lovin') potwierdzający, że nie jest ona wymawiana.
Co ciekawe, tylnojęzykowe n (w fonetyce zapisywane znakiem /ŋ/) występuje również w języku polskim, np. w wyrazach „bank”, „punkt”, „Anglia” czy „księga”. Aby się o tym przekonać, należy powoli wypowiedzieć słowo „bank”, robiąc pauzę przed k. Oprócz tylnojęzykowego n, w wymowie końcówki -ing ważna jest także samogłoska i, której brzmienie przypomina polskie y.

Nosowy dźwięk /ŋ/ występuje w wielu angielskich wyrazach przed g i k, np. strong, young, ink, tank, English, language, finger, angry, single. Trzeba pamiętać, że g po n jest nieme, ale tylko na końcu wyrazów. W środku wyrazów jest wymawiane. Porównajcie: long /lɒŋ/ i longer /lɒŋgə/.