Wielowiekowa podróż pomarańczy

Pomarańcza to najbardziej popularny owoc cytrusowy. Popularnością w świecie ustępuje tylko jabłkom. Owoc ten ceniony jest ze względu na swe właściwości.Stymuluje trawienie i łagodzi wzdęcia. Ponoć pomaga także leczyć bóle głowy,uspokaja palpitacje serca oraz obniża gorączkę.
Niektóre gatunki pomarańczy pochodzą z Indii, część z Cejlonu. Mniejsza ich odmiana rozwijała się zaś w lasach Bangladeszu.Człowiek nauczył się je spożywać już 7000 lat temu. Warto podkreślić, że już wtedy jedzono zarówno skórkę tego cytrusa, jak i miąższ. Raczono się też sokami.

Archeologowie i historycy są pewni, że także Chińczycybudowali sady pomarańczowe. Polegali bardziej na własnych uprawach, niż na poszukiwaniu drzew owocowych, co też zachowało się w ich pismach. Nawet szlachetnie urodzeni konkurowali ze sobą o miano sadownika, który wyhodował najsłodsze i najbardziej okrągłe owoce pomarańczy.

Pomarańcze zawędrowały do Europy za czasów Cesarstwa Rzymskiego prawdopodobnie w okolicy I wieku, kiedy rzymscy kupcy utrzymywali regularne kontakty z perskimi. Oczywiście na taki luksus, jak pomarańcze mogli sobie pozwolić bogacze. Zresztą w Polsce swego czasu stały się one także synonimem pewnego luksusu, a kupowano jetylko na święta.

Pierwsze sady pomarańczowe w cywilizowanym, jak się wówczas sądziło, świecie pojawiły się w północnej Afryce,od Libii po Maroko. Były własnością rzymskich osadników, ale uprawiali je oczywiście niewolnicy.
Po upadku Imperium, zaczęła rosnąć potęga Kalifatu, a szlaki handlowe zostały zamknięte. Sady stały się własnością Arabów, a pomarańcze zawędrowałydo Bagdadu, na ziemie Bliskiego Wschodu.

Dopiero w XI wieku Europejczycy znów mogli zakosztować tych cytrusów. Na nowo zaczęto je importować. Na Półwysep Iberyjski sprowadzono perskie nasiona i rozpoczęto uprawy. Wkrótce pomarańczy tej odmiany zaczęto używaćdo produkcji likierów, marmolad, kompotów, a także jako esencję perfum.

Słodkie pomarańcze w odróżnieniu od opisywanych wcześniej gorzkich, nie dotarły do Europyprzed XVI wiekiem. Dopiero Portugalczycy po odkryciu drogi do Indii, sprowadzili je do Europy. Co ciekawe, w językach narodów zamieszkujących okolice Morza Śródziemnego, pomarańcze te wciąż uznawane są za odmianę portugalską. Kilka lat później Hiszpańscy konkwistadorzy zabrali je ze sobą do obu Ameryk. Teraz to właśnie z tego rejonu pochodzi najwięcej pomarańczy.