Zapłodnienie in vitro

Niepłodność i późna ciąża to główne przeszkody zajścia w
ciążę. Współczesna medycyna eliminuje przyczyny niepłodności, oferując
zapłodnienie w warunkach laboratoryjnych. Zapłodnienie pozaustrojowe, czyli
zapłodnienie in vitro, budzi wiele kontrowersji, zwłaszcza wśród katolików,
których religia kategorycznie odrzuca tę metodę poczęcia dziecka. Abstrahując
od kwestii etycznych, sztuczne zapłodnienie  jest dużą szansą na potomstwo dla tych par, które od dłuższego czasu
bezskutecznie starają się o dziecko.

Inseminacja domaciczna

Inseminacja
skraca drogę plemnika do komórki jajowej i tym samym pomija przeszkody związane
z zapłodnieniem. Barierę nie do pokonania dla plemnika stanowi niekiedy śluz
szyjkowy, w którym znajdują się przeciwciała atakujące plemniki. Uszkodzony
plemnik nie jest w stanie zapłodnić komórki jajowej. Niekiedy zapłodnienie
utrudniają nieprawidłowe parametry nasienia, zaburzenia owulacji lub endometrioza.
Wskazaniem do inseminacji jest również niepłodność idiopatyczna, czyli taka,
której przyczyny nie są znane.

Inseminacja polega na pobraniu od partnera nasienia i
wyselekcjonowaniu najzdrowszych i najsilniejszych plemników. Następnie wyselekcjonowane
nasienie zostaje wprowadzone do jamy macicy za pomocą specjalnego cewnika. Przed
zabiegiem kobieta zostaje poddana stymulacji hormonalnej (musi przyjmować tabletki
lub zastrzyki hormonalne), a mężczyzna przed oddaniem nasienia (które ma
miejsce w dniu inseminacji) powinien powstrzymywać się od współżycia przez 2–4
dni. Sam zabieg trwa krótko i jest raczej bezbolesny. Co piąta kobieta zachodzi
w ciążę po 1–3 zabiegach. Jeśli nie dojdzie do zapłodnienia po 6. zabiegach,
zaleca się zapłodnienie pozaustrojowe.
Koszt inseminacji to ok. 1–2 tys. złotych.

Metoda ICSI

Ta metoda zapłodnienia polega na pobraniu komórki jajowej i
bezpośrednim podaniu plemnika do jej wnętrza. Metoda ICSI (czyli
docytoplazmatyczna iniekcja plemnika) wykonywana jest w przypadku, gdy plemniki
mają bardzo złe parametry (charakteryzują się małą liczbą i słabą ruchliwością)
lub występują pewne nieprawidłowości w budowie komórek jajowych.

Procedura in vitro
jest podobna jak w przypadku inseminacji z tą różnicą, że zapłodnienie odbywa
się poza organizmem kobiety. In vitro rozpoczyna się od stymulacji hormonalnej
kobiety. Przez 12–14 dni przyjmuje ona leki hormonalne w postaci zastrzyków
podskórnych w brzuch. Stymulacja ma na celu doprowadzenie do wyprodukowania
przez kobietę więcej niż jednego pęcherzyka jajnikowego. Kobieta w trakcie
kuracji jest pod stałą kontrolą lekarza, który obserwuje pęcherzyki poprzez
badanie USG. Kobieta w pierwszym etapie in vitro może odczuwać ból podbrzusza,
głowy i nudności. W drugim etapie pobierane są od kobiety komórki jajowe. W tym
celu lekarz wprowadza przez pochwę igłę, nakłuwa pęcherzyk w jajniku i pobiera
komórki do strzykawki. Punkcja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym, dlatego
przy zabiegu obecny jest anestezjolog. W tym samym dniu pobierane jest
nasienie. Ostatnim etapem jest aplikacja pojedynczego plemnika do komórki
jajowej i transfer zarodka do jamy macicy. Przez najbliższe dwa tygodnie od
zabiegu, kobieta przyjmuje hormony. Po upływie ok. 2 tygodni wykonuje się test
ciążowy z krwi.  Koszt zapłodnienia in
vitro metodą ICSI waha się od kilku do kilkunastu tysięcy złotych.