Uszkodzenie ścięgna Achillesa

Czy istnieje bezpieczny sport dla każdego? Wszystkie ćwiczenia fizyczne i jakakolwiek aktywność niosą ze sobą ryzyko urazów. Kontuzje mogą zrujnować trening. Najbardziej narażone na urazy jest ścięgno Achillesa, czyli ścięgno piętowe, dzięki któremu możliwe jest odrywanie pięty od podłoża i przenoszenie ciężaru ciała na palce. Ścięgno piętowe pracuje podczas chodzenia, biegania, skakania. Około 30. roku życia u każdego człowieka dochodzi do powstania zmian zwyrodnieniowych, więc aby je opóźnić, należy uprawiać regularny sport lub tak jak w przypadku sportowców nie obciążać ponad miarę ścięgna Achillesa.

Zapalenie ścięgna piętowego

Do przeciążenia ścięgna dochodzi najczęściej u osób, które ćwiczą okazjonalnie i prowadzą z reguły siedzący tryb życia. Brak odpowiedniej rozgrzewki i wcześniejszego przygotowania, to najczęściej popełniane błędy podczas treningu, powodują że w mięśniach i ścięgnach tworzą się patologiczne napięcia i naprężenia. Wszystko to jest powodem wielu mikrourazów, które gdy się już skumulują, powodują kontuzje ścięgna Achillesa. Urazy w obrębie ścięgna tworzą się często również u sportowców wyczynowych.

Wróżniamy zapalenie ścięgna Achillesa ostre i przewlekłe. Pierwszy rodzaj zapalenia najczęściej występuje u osób, które z reguły nie ćwiczą, a które nagle podejmują intensywne ćwiczenia fizyczne. W grupie osób zagrożonych tego typu kontuzją znajdują się też sportowcy, którzy nagle zmieniają warunki treningu, tj. buty, nawierzchnię, technikę. Najczęstsze objawy ostrego zapalenia ścięgna Achillesa to ból ścięgna (dokuczający w pierwszej fazie treningu i po jego zakończeniu), opuchlizna i obrzęk, trzeszczenia w okolicy ścięgna. Takie urazy wymagają jak najszybszego leczenia. Stopę należy unieruchomić, warto ją ochładzać i smarować preparatami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. W trakcie leczenia należy bezwzględnie przerwać wysiłek fizyczny.

Przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa to dalsza, zaniedbana postać ostrego zapalenia, do którego dochodzi, gdy osoba kontuzjowana zignoruje uraz i dalej jest aktywna fizycznie. Początkowe bóle, występujące w pierwszej fazie ćwiczeń i po ich zakończeniu, przeradzają się w bóle stałe. Leczenie, podobnie jak w wypadku ostrego zapalenia ścięgna, jest znacznie dłuższe i wymaga dłuższej absencji sportowej.

Urwanie ścięgna Achillesa

Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi najczęściej w trakcie nagłego i silnego skurczu ścięgna (w trakcie startu do biegu, skoku) oraz w wyniku gwałtownego uderzenia w napięte ścięgno (kopnięcie w trakcie gry w piłkę nożną). Rzadszą przyczyną urwania ścięgna Achillesa jest kontuzja wynikła w  ścięgnach zmienionych chorobowo, np.  po długotrwałych stanach zapalnych.

Objawy urwania ścięgna Achillesa:

• gwałtowny, nagły i silny ból w okolicy ścięgna pojawiający się po urazie,
• trzask w trakcie kontuzji,
• obrzęk i krwawe wylewy podskórne w okolicy ścięgna,
• wyczuwalna przerwa ścięgna,
• niemożność stanięcia na palcach.

Urwanie ścięgna Achillesa może być całkowite lub częściowe (naderwanie ścięgna Achillesa). Urwanie całkowite jest proste do zdiagnozowanie. W wypadku urwania częściowego objawy są zbliżone do ostrego zapalenia ścięgna. Wykonanie badania USG pomoże postawić diagnozę i ocenić stopień uszkodzenia. Jeśli doszło do urwania ścięgna, konieczna będzie operacja, zszycie ścięgna i unieruchomienie nogi za pomocą gipsu na co najmniej 6 tygodni. Następnym etapem leczenia jest rehabilitacja.