Klapsy dla dzieci

Klapsy w wychowywaniu dziecisą zazwyczaj bagatelizowane. Nie wszyscy dorośli uświadamiają sobie też fakt, że klapsy są formą bicia i przemocy. Karanie dzieci przez dawanie im klapsów jest ewidentnym przejawem bezsilności rodziców. Dzieci bite, a do takich zaliczamy również dzieci dostające klapsy, są po prostu poniżane i upokarzane przez rodziców. Klapsy nie są formą wychowawczą. Tłumaczenie, że nasi rodzice stosowali klapsy, a my przecież wyrośliśmy na porządnych ludzi, jest zwykłym usprawiedliwianiem się.

Wpływ klapsów na psychikę dzieci

Stare porzekadło mówi, że wobec drugiego człowieka należy zachowywać się w taki sposób, w jaki chcielibyśmy, żeby ktoś inny zachowywał się w stosunku do nas. Wychowywanie dzieci nie jest prostym zadaniem. Zwłaszcza w takich momentach, w których dziecko jest niegrzeczne. Według niektórych rodziców danie klapsa w pupę uspokoi niegrzeczne dziecko. Tymczasem jest to tylko pozorne rozwiązanie. Dawanie klapsów jest błędem wychowawczym. Karanie dziecka w ten sposób nie przyniesie żadnych rozwiązań wychowawczych.

Jeśli maluch dostanie klapsa w pupę za np. wkładanie palców do kontaktu, nie będzie wiedziało, za co jest karane i nie będzie w przyszłości omijać kontaktów. Podobnie jest, gdy dziecko przeklina. Bicie wywoła w dziecku uczucie poniżenia i strachu przed rodzicami. Dziecko zamiast zrozumieć, że zrobiło źle, będzie dalej to robiło, jednak w tajemnicy przed rodzicem. Wychowawczo rodzice poniosą więc klęskę. Zamiast wytłumaczyć dziecku, dlaczego robi źle, wyrobią w nim nawyk ukrywania prawdy.

Bicie dzieci osłabia autorytet rodziców. Dzieci rozwijają się prawidłowo tylko wtedy, gdy mają oparcie w rodzicach. Maluch musi mieć pewność, że dorośli kochają go bezwarunkowo. Jeśli takie przekonanie zostanie w dziecku zburzone, maluch będzie miał problemy emocjonalne. Poza tym, dawanie nawet najlżejszych klapsów burzy poczucie wartości u dziecka i poczucie bezpieczeństwa. Jeśli więc dorośli uczą dziecko, że przemoc i agresja są złe, powinni sami stosować się do tych zasad.

W jaki sposób karać dziecko?

Jeśli twoje dziecko przeklina, wymusza na tobie kupno kolejnej zabawki, jeśli staje się agresywne – musisz zareagować. Najpierw jednak opanuj się. Nie krzycz, nie przeklinaj, nie poniżaj. Wytłumacz dziecku, jak bardzo jesteś zła, a przy tym nie poniżaj dziecka, ale oceń konkretne zachowanie. Powiedz: „Denerwuje mnie, gdy wkładasz palce do kontaktu”. Pamiętaj, żeby nie krzyczeć na dziecko, niemniej jednak bądź stanowcza. Jeśli masz do czynienia z rozhisteryzowanym dzieckiem, przytrzymaj je i cały czas powtarzaj, że nie pozwalasz na takie zachowanie. Poczekaj, aż maluch się uspokoi. Pozwól przy tym dziecku ponosić konsekwencje własnych zachowań.

Nie pozwalaj dziecku na wszystko. Bezstresowe wychowanie nie jest odpowiednim modelem wychowawczym. Dziecko musi mieć jasno określone granice. Jeśli wybierasz się z maluchem do lekarza, wyjaśnij mu, że tam trzeba zachowywać się cicho. Uprzedzaj zachowania dziecka. Jeżeli maluch nie usiedzi zbyt długo w ciszy, zabierz ze sobą zabawkę, którą podsuniesz dziecku, gdy zacznie się denerwować.