Samoobrona dla kobiet

Krav maga, jujitsu, kung-fu, taekwondo, capoeira – wybór sztuk walki jest tak duży, że trudno jest się zdecydować na konkretny. Kursy samoobrony dla kobiet nie tylko pozwalają rzeźbić sylwetkę i spalać zbędne kilogramy, ale też wyzwalają dużo energii, dzięki czemu oczyszczają zarówno ciało, jak i ducha. Poza tym, ich nadrzędnym celem jest nauka samoobrony i zwiększenie poczucia bezpieczeństwa. Niektóre sztuki walki wpływają na rozwój duchowy i psychiczny, za to nie sprawdzają się w sytuacji zagrożenia. Dlatego też warto zastanowić się nad celem treningów.

Przygotowanie do treningów

Osoby prowadzące siedzący tryb życia muszą wcześniej przygotować swoje ciało na wysiłek fizyczny. Każdy trening samoobronyzmusza ciało do wykonania ogromnego wysiłku i zużycia dużych dawek energii. Każda kobieta, która pragnie poznać tajniki samoobrony może zapisać się na kurs. Jeżeli boimy się o naszą systematyczność, warto zapisać się na trening z przyjaciółką. Łatwiej mają osoby aktywnie wypoczywające i takie, które regularnie uprawiają sporty (jogging, jazda rowerem, pływanie na basenie). Uczestnictwo w treningach sprawia, że panie nabierają pewności siebie, uczą się kontrolować swoje emocje, a także kształcą sylwetkę.

Niezależnie od tego, co nas popycha do zapisania się na zajęcia, najważniejsza jest wytrwałość. Kontuzje w sporcie to normalna sprawa. Dlatego też panie decydujące się na uczestnictwo w treningach muszą liczyć się z niebezpieczeństwem urazu (od zwykłych siniaków począwszy, przez urazy ścięgna Achillesa, aż po złamania).

Rodzaje sztuk walki

Pojęcie „sztuki walki” traktowane jest niczym worek, do którego wrzuca się wszystkie metody walki wręcz, walki z użyciem broni białej. Żeby móc sklasyfikować sztuki walki, przyjęto umowne kryteria. Jednym z nich jest zastosowanie. Ze względu na zastosowanie, sztuki walki dzielimy na: sport (boks, judo), samoobronę i system wojskowy (krav maga).

W pierwszym stylu najważniejsze jest pokonanie wroga w walce, ale bez wystawiania go na niebezpieczeństwo. Walka w stylu sportowym przeprowadzana jest według określonych zasad (głównie technicznych, czas trwania walki jest również stały). Wykorzystywane ataki i chwyty nie mogą spowodować trwałych uszkodzeń ciała.

W samoobronie liczy się umiejętność uniknięcia niebezpieczeństwa oraz, jeżeli to konieczne, obrony przed atakiem napastnika. Samoobrona uczy również zachowania „zimnej krwi” w sytuacji zagrożenia. Z kolei system wojskowy kładzie nacisk na umiejętność jak najszybszego rozbrojenia i obezwładnienia przeciwnika. Uczestnicy dowiadują się tego, w jaki sposób rozbroić wroga z bronią białą lub palną. Chwyty, w przeciwieństwie do stylu sportowego, mogą spowodować duże obrażenia na ciele przeciwnika.

Poza powyższym podziałem, wyróżnia się też podział ze względu na sposób prowadzenia walki (walka w stójce, np. boks i taekwondo, walka w parterze, np. judo i jujitsu, walka w zwarciu, np. muay thai). Brany jest też pod uwagę sposób wykonywania ataków – walka polegająca na uderzeniach lub koncentrująca się na chwytach i rzutach.