Depresja w ciąży

Depresja po porodzie jest częstym zjawiskiem. Nie wszyscy wiedzą, że równie często występuje depresja w ciąży. Bycie w ciąży jest dla kobiet przeważnie powodem do radości. Dlatego smutek w tym okresie jest traktowany jako coś nieodpowiedniego. Tymczasem czasami coś idzie nie po myśli. Trudno jest walczyć z własnym samopoczuciem. Ciąża nie jest zawsze okresem pełnym nadziei i radości, coraz częściej i coraz głośniej zaczyna się mówić o ciąży jako o czasie pełnym trudności i strachu.

Zagrożenie depresją

Depresja jest poważną chorobą, którą należy leczyć. Kobieta potrzebuje w tym czasie wsparcia rodziny i znajomych. Zaniedbanie leczenia i przeczekanie choroby nie zminimalizują problemu. Depresja u drugiej połówki sama nie zniknie, a problem powróci znacznie poważniejszy. Depresja okołociążowa przyszłych mam może być przez panie ukrywana. To partner kobiety i najbliższa rodzina mogą zauważyć, że coś się dzieje nie tak. Przyszłe mamy często same wypierają ze świadomości chorobę, gdyż w ich umyśle krąży przekonanie, że w ciąży należy być szczęśliwym i radosnym.

Zajście w ciążę jest czasami trudnym etapem. Kobieta, która zaszła w nieplanowaną ciążę, może być nieprzygotowana psychicznie do tych trudnych momentów, które ją czekają. Ciąża, poród i macierzyństwo, choć niewątpliwie piękne, są odpowiedzialnymi zajęciami. Ciało w ciąży się zmienia, podobnie jak psychika po porodzie. Kobieta musi się pogodzić z dodatkowymi kilogramami, rozstępami w ciąży, wypadaniem włosów po ciąży itd. W organizmie kobiety szaleje burza hormonalna. Wszystkie te czynniki są stresogenne. Ciąża przeważnie zmienia plany życiowe. Szczególnie trudno jest paniom, które nie mają stałego partnera lub też są niepełnoletnie. Pojawiają się problemy finansowe, trzeba zmierzyć się z opinią społeczną itd.

Po zajściu w ciążę panie żyją ze świadomością, że od tej chwili są odpowiedzialne nie tylko za swoje życie, ale też za życie i zdrowie dziecka. Kobiety muszą więc zmienić dotychczasowy styl życia, nawyki żywieniowe, nieraz muszą zrezygnować z pracy i kariery. W grupie najbardziej zagrożonych chorobą kobiet znajdują się panie, które mają niską samoocenę, są zamknięte na zmiany i mają negatywne nastawienie do świata. Nieumiejętność proszenia o pomoc lub odrzucanie wsparcia, a także trudności z nawiązywaniem kontaktów nie poprawiają sytuacji.

Na depresję są podatne kobiety, które przeprowadziły się do nowego miejsca w ciągu ostatniego półrocza, mają złe relacje z mężem lub matką, mają problemy finansowe, poroniły kiedyś, są podatne na choroby psychiczne.

Objawy depresji

Huśtawka emocjonalna w ciąży jest czymś normalnym. Kobieta, która popada ze skrajnego szczęścia w skrajne nieszczęście, która potrafi płakać niemalże na zawołanie, nikogo nie dziwi. Dlatego też w pierwszych miesiącach niezwykle trudno jest rozpoznać depresję. Poza tym w pierwszym trymestrze objawy depresyjne stwierdza się u 30–70 procent kobiet w ciąży. Wśród objawów depresyjnych znajdują się: obniżone samopoczucie, brak energii, skrajne emocje, zmęczenie, zniechęcenie, złość. Oczywiście, objawy depresyjnie nie występują non stop. Przeważnie mieszają się z radością. W tym okresie występuje ambiwalencja uczuciowa.

Podejrzenia powinny się pojawić, gdy kobieta cały czas chodzi smutna, przygnębienie się pogłębia, brak jej energii życiowej. Jeżeli powyższe objawy nie mijają, a przeciwnie – pogłębiają się, wówczas sytuacja jest nienormalna. Do objawów depresji dołączają zaburzenia rytmu dnia, zmiana łaknienia, problemy z koncentracją i pamięcią, ciągłe poczucie winy, obniżona samoocena, brak zainteresowań. Depresja wymaga leczenia. Przyjmowanie antydepresantów w ciąży wymaga konsultacji z lekarzem. Pomocna będzie też psychoterapia. Depresja w ciąży nie może być tematem wstydliwym. Choroba musi być leczona.