Przyjaciel dziecka

Przyjaźń w życiu każdego człowieka, nie tylko dziecka, zajmuje ważne miejsce. Pierwsza przyjaźń, podobnie jak pierwsza miłość, bywa zapamiętana na zawsze. Niekiedy zaś utrzymuje się nawet do końca życia. Przyjaźń ma istotny wpływ na rozwój emocjonalny dziecka. Uczy ona budowania więzi społecznych, uczy kompromisu i empatii. Wychowanie dzieci polega między innymi na daniu im możliwości prawidłowego rozwoju. Dlatego też rolą rodziców powinno być stwarzanie sytuacji, w których dzieci mogłyby nawiązać kontakt z rówieśnikami.

Zalety przyjaźni

Maluchy pozbawione są uprzedzeń, którymi często kierują się dorośli. Dlatego też przyjaźń wśród dzieci rodzi się łatwo. Dzięki przyjacielowi samoocena dziecka wzrasta. Malucha cieszy fakt, że ktoś, kto nie jest członkiem jego rodziny lubi spędzać z nim czas. Nawiązywanie znajomości pozwala budować więzi z innymi ludźmi. Maluch uczy się postępować z ważną dla siebie osobą. Zalety wynikające z przyjaźni to głównie zdobywanie nowych umiejętności:

• wspólne podejmowanie decyzji,
• dzielenie się, negocjowanie,
• rozwiązywanie konfliktów,
• ustępowanie.

Przyjaźń jest szczególnie ważna dla dzieci, które nie mają rodzeństwa. Towarzystwo rówieśników wpływa na rozwój emocjonalny dziecka.

Żeby maluch mógł nawiązać kontakt z rówieśnikami, rodzic powinien mu to umożliwić. Jeżeli dziecko ciągle siedzi w domu lub bawi się samo na podwórku przy domu, trudno jest mu znaleźć przyjaciela. Znacznie łatwiej nawiązać kontakt z rówieśnikami, gdy chodzi się do przedszkola lub na zajęcia dodatkowe. Warto prowadzać dziecko na basen, plac zabaw, do parku. Jeżeli rodzice mają znajomych z dziećmi, warto odwiedzać znajomych ze swoimi maluchami.

Kontakt z rówieśnikami

Szukanie przyjaciela nie jest proste. Potrzeba do tego czasu, nie łudźmy się, że wystarczy jedno, dwa spotkania, by dziecko z kimś się zaprzyjaźniło. Niemniej jednak od czegoś należy zacząć. Już samo przebywanie w towarzystwie innych dzieci wykształca w maluchu zdolności interpersonalne, umiejętności komunikacji i współpracy. Dziecko nauczy się dzielić z innymi, ale też zacznie wykazywać zdolności asertywne. Asertywność u dzieci, czyli umiejętność mówienia „nie”, jest równie ważna, co empatia.

Dziecku potrzeba czasu do tego, by nauczyło się przebywać w towarzystwie innych. Rozpoczynanie rozmowy i jej prowadzenie to sztuka, którą maluch może podpatrzyć u dorosłych. Dzieci zazwyczaj instynktownie szukają przyjaciół, nie uświadamiając sobie znaczenia ich posiadania. Rodzice powinni zachęcać dzieci do kontaktów z rówieśnikami. Warto pokazać maluchowi, jak być miłym dla innych.

Dziecko najszybciej uczy się przez naśladownictwo. Dlatego ważne jest właściwe zachowanie rodziców. Mówienie i tłumaczenie dziecku to jedno, a potwierdzanie swoim zachowaniem słów to drugie. Dziecko na wczesnym etapie rozwoju nie zawsze będzie potrafiło rozróżnić swoje właściwe i niewłaściwe zachowanie. To rodzice dają dziecku sygnały dotyczące tego, co dziecko robi dobrze, a co źle. Dziecko powinno się nauczyć kompromisu i ustępowania, empatii i rozpoznawania potrzeb innych. Warto więc z dzieckiem rozmawiać i tłumaczyć mu.