Zespół przewlekłego zmęczenia

Budzisz się zmęczona, jest ci ciężko wstać i zająć się czymkolwiek. W pracy odczuwasz jeszcze większe zmęczenie i marzysz, żeby wreszcie się położyć. Takie objawy mogą świadczyć o zespole chronicznego zmęczenia.

Zespółchronicznego zmęczenia (CFS) jest tematem gorących dyskusji, ze względu na rozbieżność opinii na temat jego przyczyn. Jednym z podstawowych objawów tej choroby jest stale odczuwane zmęczenie, które ulega pogorszeniu przez ćwiczenia fizyczne (zmęczenie powysiłkowe). W przypadku większości ludzi, samopoczucie po wysiłku fizycznym poprawia się. Z kolei osoby z  CFS czują się gorzej i mają trudności z powrotem do normy.Do innych dolegliwości należą między innymi: ból gardła, powiększenie węzłów chłonnych, problemy z  pamięcią, bóle mięśni, bóle głowy, bóle stawów oraz trudności w zasypianiu. Objawy te mają znaczenie diagnostyczne, jeżeli nie występowały wcześniej (przed wystąpieniem CFS) i nie są związane z żadnym innym schorzeniem.

Co mówią psychiatrzy na temat zespołu chronicznego zmęczenia?

Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć znaczenie słowa zespół. Zespół to grupa objawów, występujących jednocześnie przy danym schorzeniu. Na przykład, objawy zapalenia płuc mogą wyglądać tak samo klinicznie (kaszel, gorączka, duszności, ból w klatce piersiowej), ale mogą mieć różne przyczyny (pneumokoki, mykoplazmy, zakażenia grzybicze, toksyczne itp.). Wymagają  więc różnych metod leczenia. Ponadto, istnieje wiele predysponujących czynników powodujących zapalenie płuc, takich jak alkoholizm, mukowiscydoza czy niedoczynność tarczycy. Mówimy, że są to czynniki stanowiące ryzyko zachorowania.

Kiedy patrzy się na zespół z perspektywy całości, łatwiej można podjąć odpowiednie leczenie. Rozpatrując CFS jest podobnie: wiemy, że powoduje go wiele czynników, mediatorów i wyzwalaczy. Szukanie jednego, konkretnego powodu wystąpienia zespołu CFS u wszystkich ludzi to tak, jakby szukać jednej przyczyny depresji, zapalenia płuc, cukrzycy czy nowotworu.

Ogólne stanowisko psychiatrii na temat CFS zakłada, że mogą go wywołać jednocześnie wszystkie wymienione wyżej czynniki, wyzwalacze oraz mediatory, przede wszystkim  jednak największe znaczenie ma stan psychiczny pacjenta. Dlaczego tak się dzieje?

Ciało i umysł nie są wartościami odrębnymi, ale stanowią jeden podmiot. Dlatego, aby osiągnąć najlepsze rezultaty muszą być leczone równocześnie.

Duże znaczenie w leczeniu zespołu chronicznego zmęczenia ma psychoterapia (np. terapia poznawczo — behawioralna) oraz odpowiednio dobrane leki. Ustawienie leczenia wymaga niejednokrotnie przeprowadzenia różnorodnych testów, na przykład badań genetycznych, badań funkcji układu immunologicznego, badania środowiska, badania przewodu pokarmowego, badania neurologicznego, badania snu. Na podstawie tych badań opracowuje się plan rozpoczęcia leczenia, które w zdecydowanej większości przypadków daje zadowalające rezultaty.

Źródło: psychologytoday.com