Ospa w ciąży

Ospa wietrzna w ciąży to duże zagrożenie dla kobiety i dziecka. Na ospę mogą zachorować kobiety, które w dzieciństwie jej nie przechodziły. Szczególnie niebezpieczna jest w pierwszym trymestrze ciąży. Wirus ospy może spowodować wady wrodzone lub, w skrajnych przypadkach, doprowadzić do śmierci płodu.

Skutki ospy u ciężarnych

Wirus ospy może skumulować się w organizmie i przez pewien czas nie dawać objawów choroby. Postać utajona może zamienić się w aktywną pod wpływem spadku odporności spowodowanej np. ciążą. Osoby, które w dzieciństwie chorowały na ospę, są odporne w wieku dorosłym. Jednorazowe przebycie choroby daje odporność w kolejnych latach. Jeżeli jednak kobieta nie przebyła tej choroby, wówczas powinna rozważyć przed zajściem w ciążę zaszczepienie się przeciw infekcji. Szczepionka przeciwko ospie wytwarza w organizmie przeciwciała, które chronią przed chorobą. Pierwotne zakażenie wirusem ospy jest bardzo niebezpieczne zarówno dla samej kobiety, jak i dla płodu. Ewentualna reaktywacja wirusa ospy objawia się jako półpasiec.

Wpływ ospy na dziecko zależy od tego, w którym trymestrze ciąży znajduje się kobieta. Do rzadkich, choć możliwych powikłań należy wrodzony zespół ospy wietrznej. Dochodzi do niego zazwyczaj w pierwszych pięciu miesiącach ciąży. Objawia się on ubytkami skórnymi, zmianami skórnymi, niedorozwojem ramion, szczątkowymi paliczkami, atrofią mózgu, małogłowiem, małooczem, zapaleniem tęczówki, zaćmą wrodzoną, uszkodzeniem pęcherza moczowego i jelit, opóźnieniem wzrostu wewnątrzmacicznego płodu, opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego.

Po 20. tygodniu ciąży dziecko może zaatakować półpasiec dziecięcy (który ujawnia się we wczesnym dzieciństwie). Jeżeli zaś wirus ospy zaatakuje w trzecim trymestrze ciąży, tuż przed urodzeniem, dziecko może zachorować na noworodkową ospę wietrzną.

Leczenie ospy w ciąży

Powikłaniem ospy wietrznej jest zapalenie płuc. Standardowe leczenie ospy u ciężarnej przeprowadzane jest w warunkach domowych. Pacjentka nie może rozdrapywać krostek – w ten sposób uchroni się przed bliznami poospowymi. Drapanie przenosi też wirusa, przez co choroba dłużej trwa. Pobyt w szpitalu konieczny jest, gdy u chorej kobiety w ciąży wystąpią:

• wymioty,
• nudności,
• krwawienie z dróg rodnych,
• ciężka wysypka skórna,
• problemy z oddychaniem,
• silne bóle głowy.

Kobiety, które wiedzą, że nie przechodziły ospy, powinny na co najmniej miesiąc przed zajściem w ciążę zaszczepić się przeciw ospie. Panie, które już chorowały na ospę w dzieciństwie mają zapewnioną odporność. Jeżeli kobieta nie pamięta tego, czy chorowała, należy przeprowadzić badanie surowicy krwi na obecność anty-VZV. Brak przeciwciał w krwi czyni kobietę bezbronną wobec wirusa. Lekarz zaleci przyjmowanie 1000 mg Zlg. Zlg podawany jest również, gdy kobieta zachoruje w pierwszej połowie ciąży. Zlg wzmacnia łożysko i chroni płód przed wirusem ospy. Żeby zwiększyć szanse kobiety w ciąży na wyzdrowienie, należy jak najszybciej podać Zlg. W tym czasie należy szczególnie pilnie śledzić rozwój dziecka – badanie USG zdradzi, czy jest on prawidłowy.