Geje i lesbijkinie są prześladowani z powodu swojej odmienności, natomiast autor dyskryminującegokomentarza naraziłby się na nieprzyjemności. Przyjęła się zasada: prywatną sprawą jest, co i z kim robisz. To upraszcza życie, a Kiwusi są ludźmi praktycznymi.
Ponieważ imprez kulturalnych raczej nie przegapiam, w tej też uczestniczyłam.Udało mi się obejrzeć niestety tylko 6 filmów i jak to zazwyczaj bywa, w repertuarze znalazły się obrazy zarówno słabe, jak i dobre.
Na pierwszy seans poszłam z moją koleżanką z Hiszpanii, Desiree. Spóźnione na seans, w ciemnościach z trudem znalazłyśmy wolne miejsca.Był to film dokumentalny o młodym, 21-letnim geju, który przed 2 laty, w pełni świadomie, pozwolił innemu gejowi zarazić się HIV w trakcie stosunku. Powód? Jak już masz AIDS, to drugi raz już go nie złapiesz, tak że nie musisz sięjuż więcej wystrzegać choroby. To, co napisałam, jest oczywiście wielkim skrótem i uproszczeniem, gdyż chłopak naprawdę miał swoje "powody". Jakie by one jednak nie były, w moich oczach jego postępku nie tłumaczyły. Jason ma się dobrze. Aktualnie studiuje matematykę na Uniwersytecie i bardzo żałuje tego, co "sam" sobie zrobił. Jakby dotarło do niego, że AIDS to nie tatuaż.
Kiedy projekcja dobiegła końca i zostały zapalone światła, rozejrzałam się po sali kinowej. Za nami siedziała para mężczyzn, po naszej prawej stronie kolejne 3 parki, z przodu 2 kobiety, kilka miejsc dalej 2 mężczyźni. Czyżby sami geje i lesbijki!?! Natychmiast, powodowana odruchem, odsunęłam się od Desiree,ona zresztą zareagowała dokładnie tak samo. Niemalże czułam potrzebę tłumaczyćinnym widzom, że nie jest tak, jak myślą, że to jest tylko moja koleżanka i że myjesteśmy całkiem straight. Wyszłyśmy z sali kinowej utrzymując nienaturalny dystans, żeby przypadkiem ktoś sobie czegoś nie pomyślał...
Po powrocie do domu opowiedziałam o całej sytuacji mojej mamie. Czy ten mójniekontrolowany odruch świadczył o tym, że podświadomie uważam homoseksualizmza coś, czego należałoby się wstydzić? Przecież ja jestem tolerancyjna, w 100%akceptuje odmienne zapatrywania na sprawy płci i seksu... Tak mi się przynajmniejwydawało.
Inny film, który obejrzałam na pokazach festiwalu, opowiadał o życiu grupy gejówmieszkających na Haiti. Tam homoseksualizm uzyskał pewnego rodzaju akceptacjęlokalnej społeczności w związku z kultem voodoo. Mężczyźni zachowujący się jak kobiety zwani są tam Masisi. W czasie obrządków religijnych geje wprowadzają się w trans,w trakcie którego - zgodnie z wierzeniami voodoo - ich ciała są nawiedzaneprzez duchy i demony. W takim stanie wszystko jest dozwolone i nic nikogo nie dziwi.Masisi, ubrani bardzo skąpo ze względu na panujący upał, otoczeni przez tłumy gapiów,śpiewają, wykrzykują zaklęcia oraz tańczą. Im bardziej Masisi zatracali się w transie,tym bardziej ich zachowania stawały się prowokacyjne i naładowane erotyzmem:mocniej kręcili biodrami, trzęśli ramionami i klatkami piersiowymi, tarzali się po ziemi,ocierali o gapiów. Rytuał ten wygląda niezwykle spektakularnie, toteż nic dziwnego,że przyciąga sporą widownię z pobliskiej wioski. A publikę stanowiło stado gorącychz podniecenia mężczyzn, z oczami pożądliwie wlepionymi w szalejących gejów. Zainteresowanychwidowiskiem kobiet była ledwie garstka. W wywiadach Masisi opowiadali, że kochankamiczłonków cieszącej się specjalnymi względami grupy gejów najczęściej są heteroseksualnimężczyźni, zazwyczaj mężowie i ojcowie. Masisi zgodnym chórem twierdzili, że mężczyźniwolą seks z nimi, bo są "ciaśniejsi" niż normalnie kobiety.
Kwestia techniczna, czyli "większe tarcie", skłoniła mnie do rozważań na temat tego, czy w ogóle można precyzyjnie rozgraniczyć płcie i orientacje. Czy heteroseksualny mężczyzna, któryodbył stosunek z kobietą uwięzioną w ciele mężczyzny, też jest gejem? A czym jest płeć? Homoseksualiści z Haiti nie mieli w sobie nic z mężczyzn. Byli esencją kobiecości, wręczjej karykaturą, bowiem ich głównym zajęciem, ich obsesją było BYCIE kobietą.
Ostatniego dnia festiwalu poszłam obejrzeć 2 filmy o lesbijkach. Sala kinowa wypełniona była samymi kobietami. Ja tym razem przyszłam z moją mamą. Jako, że żaden z filmów lesbijskich nie wywołał w nas zachwytu, nie będę się nad nimi rozwodzić. Śmiało mogę jednak powiedzieć, że wszystkie filmy, które obejrzałam w trakcie tegorocznego festiwalu podsunęły mi wiele tematów do rozmyślań.
