Nazwa agorafobia pochodzi z języka greckiego. Jest to silne uczucie lęku przed samotnością lub pułapką w miejscu publicznym. Zalicza się ją do nerwic lękowych i w większości wypadków wymaga specjalistycznego leczenia. Najczęściej pojawia się około 20. roku życia, częściej występuje u kobiet.
Przyczyny nasilenia się lęku mogą być różne. Zdarza się, że agorafobia może być reakcją na dramatyczne, traumatyczne zdarzenie, które spowodowało atak paniki w publicznym miejscu. Agorafobia może też być zaburzeniem pierwotnym. Osoba chora izoluje się od otoczenia. Wychodzi z domu tylko w towarzystwie innych osób i zazwyczaj szuka pretekstu, by jak najszybciej wrócić w bezpieczne miejsce. Czasami jednak nawet opieka kogoś bliskiego nie jest w stanie przełamać strachu przed wyjściem z domu, gdyż chory boi się napadu paniki. Lęk często jest tak silny, że niektórzy porzucają pracę i zamykają się w czterech ścianach.
Napady lęku pojawiają się niespodziewanie i zwykle mijają po 10 minutach. Można je rozpoznać, jeżeli jednocześnie zdarzają się przynajmniej 4 spośród podanych niżej objawów:
ból w klatce piersiowej,przyspieszone bicie serca,duszności,dreszcze,mrowienie, drętwienie,wymioty, bóle brzucha,zawroty głowy,na zmianę uczucie gorąca i zimna,obawa przed śmiercią,poczucie utraty panowania nad sobą, poczucie nierealności.
Sposoby radzenia sobie z agorafobią:
W przypadku łagodnej formy agorafobii chory często może poradzić sobie sam, jeżeli przełamie strach i zacznie wychodzić z domu. W poważniejszych sytuacjach niezbędna jest pomoc specjalisty.
leczenie farmakologiczne — leki przeciwdepresyjne i uspokajające. Należy pamiętać, aby nie przekraczać zaleconych dawek, gdyż niektóre z nich uzależniają;terapia behawioralna — przebiega etapowo. Najpierw chory wielokrotnie wyobraża sobie miejsca wywołujące lęk. Gdy jest w stanie wykonać to zadanie bez strachu, następnym etapem może być otwieranie drzwi wejściowych i stanie w nich kilka minut, następnie udanie się do miejsca znajdującego się w pobliżu tego, które budzi lęk. Ostatecznie dochodzi do tego, że pacjent bez uczucia lęku przebywa na otwartej przestrzeni;hipnoza — wyobrażanie sobie siebie opanowanego, spokojnego w miejscu, które budzi lęk, nauka radzenia sobie w sytuacji wywołującej lęk;ziołolecznictwo — w wypadku lęku o średnim natężeniu objawiającego się bezsennością, zawrotami głowy i przyspieszonym biciem serca można stosować mieszanki uspokajające (biedrzeniec anyż — 15 g suszonych owoców, pomarańcza gorzka — 20 g suszonych kwiatów, męczennica cielista — 20 g suszonego ziela, kozłek lekarski — 25 g suszonego korzenia oraz suszone liście mięty pieprzowej — 10 g i melisy lekarskiej — 10 g, jedną łyżeczkę zalać filiżanką wrzątku i pić 3 razy dziennie) oraz olejki eteryczne z majeranku ogrodowego lub lipy, olejek neroli (3 razy dziennie po 3 krople) i olejek lawendowy (3 razy dziennie po 5 kropli);homeopatia;biofeedback — nauka kontrolowania reakcji pojawiających się w momencie przerażenia np. przyspieszonej czynności serca;medytacja — nauka stawiania czoła fobiom, powolne oddychanie podczas medytacji;ćwiczenia oddechowe zapobiegające napadom lęku — powolne, głębokie oddychanie z wykonywaniem wdechu przez nos i wydechu przez usta;wsparcie rodziny.
Agorafobia często przyczynia się do pojawienia się objawów depresji. Chorzy z obawy przed strachem wielokrotnie sięgają po alkohol lub leki uspokajające.
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze