Zaburzenia łaknienia

W dzisiejszych czasach można zaobserwować kobiety otyłe lub wręcz przeciwnie – wychudzone anorektyczki. Obie te figury wiążą się jednak bardzo często z chorobami cywilizacyjnymi, jakimi są zaburzenia łaknienia. Kobiety o bujnych kształtach mogą być więc ofiarami napadowego obżarstwa, zaś te o kościstej sylwetce prawdopodobnie cierpią na jadłowstręt. Czym charakteryzują się obie te żywieniowe patologie i z jakich stanów psychicznych się biorą?

Obżarstwo napadowe – na czym polega?

Przyczyną tego rodzaju zaburzeń są często czynniki psychiczne. Nie od dziś wiadomo, że jedzenie należy do jednej z większych przyjemności. Osoba, która nie radzi sobie w życiu osobistym, cierpi na depresję lub ma problemy z akceptacją własnej osoby, w pochłanianiu jedzenia znajduje pewnego rodzaju ukojenie, lek na pokonanie smutku. Jest to jakby próba zrekompensowania sobie złych doświadczeń lub stłumienia negatywnych emocji. U takich osób często cechą charakterystyczną są zachowanie impulsywne. Kobieta cierpiąca na taką przypadłość nie umie regulować porcji posiłków, nie potrafi przestać jeść nawet, jeśli nie odczuwa głodu. Do tego brak jej silnej woli, aby zmienić złe nawyki żywieniowe. Nielimitowane pochłanianie jedzenia powoduje cukrzycę, problemy z nadciśnieniem lub skutkuje spowolnieniem pracy przewodu pokarmowego i układu trawiennego.
Takie zaburzenia odżywiania prowadzą do bulimii. Osoba, która pochłonęła zbyt duże ilości kalorii zaczyna czuć się winna i prowokuje wymioty. W efekcie organizm pozbywa się jedzenia, które zostało dostarczone, a więc traci na masie. Według bulimiczek jest to sposób na to, jak schudnąć.

Czym się objawia jadłowstręt?

Ten typ patologii żywieniowej także ma swoje korzenie w psychice. Osoba cierpiąca na anoreksję za wszelką cenę stara się osiągnąć wymarzoną sylwetkę, nie zważając na to, że mogą pojawić się problemy ze zdrowiem, a nawet realne zagrożenie życia. Takie postępowanie jest często wynikiem trudności w nawiązywaniu kontaktów. Tusza, a zwłaszcza otyłość brzuszna, powoduje, że osoba taka, nie akceptując własnego ciała, nie potrafi otworzyć się na innych ludzi, a co za tym idzie — nie zawiera nowych znajomości. W utracie wagi zaczyna więc upatrywać złotą receptę na to, aby towarzystwo ją zaakceptowało, a jej samoocena i pewność siebie wzrosła. Czasami głodzenie się ma też związek ze złymi relacjami z najbliższą rodziną. Jest to więc swego rodzaju manifest, robienie na złość. Pęd za ideałem jest silniejszy i po pewnym czasie zatraca się właściwa ocena sytuacji. Lęk przed otyłością powoduje, że osoba taka znacznie redukuje ilość spożywanych kalorii, a w efekcie jej menu ogranicza się na przykład do jednego owocu dziennie. Pojawia się więc jadłowstręt, a odruch wymiotny powoduje nawet sam zapach jedzenia. Do tego kobieta zmagająca się z anoreksją często katuje się intensywnymi ćwiczeniami fizycznymi i stosuje środki przeczyszczające jako metody na szybkie wyszczuplanie sylwetki. Wszystko po to, by systematycznie stracić na wadze i zbliżyć się do ideału oglądanego w gazetach. Konsekwencją takiego działania jest to, że po pewnym czasie zatraca się właściwe postrzeganie własnego ciała i nawet wygląd wystających kości nie powstrzymuje anorektyczki od dalszego odchudzania się.