Dla kogo castingi?

Jakie emocje tobie towarzyszą, gdy oglądasz radość dziecka? Co czujesz, gdy patrzysz na łzy „małej istoty”? Czy denerwujesz się, gdy w filmie ktoś robi krzywdę dziecku?
Kiedy odpowiesz sobie na powyższe pytania zrozumiesz, po co do mediów tak często angażuje się dzieci. To zwyczajnychwyt psychologiczny,który ma na celu wzbudzić w odbiorcy najgłębsze i najsilniejsze emocje – złość, strach, radość, współczucie. To prawo rynku medialnego, lecz w jakim celu rodzice godzą się na udział dzieci w medialnych produkcjach? 

Istnieje stereotyp mówiący o tym, że dzieci występujące publicznie są zarozumiałe, źle wychowane i nastawione materialistycznie do życia. Nie można powiedzieć, że tak już nie jest. Ilu ludzi na świecie tyle metod wychowawczych i tyle osobowości. Pewne jest jednak to, że udział dziecka w castingach i występowanie w mediach niesie za sobą konsekwencje w zachowaniu dziecka. Dlatego też tak ważna jest rola rodzica w umiejętnym wychowywaniu małej gwiazdy.

 
Najważniejsze jest, by dziecko nie stało się marionetką wykonującą polecenia rodziców i spełniającą ich niespełnione marzenia. Ten system wychowania powoduje, że dziecko czuje na sobie presję bycia najlepszym. Wszelką porażkę przeżywa tak dotkliwie, że istnieje duże ryzyko, że będzie dążyło za wszelką cenę do zwycięstwa. Najczęściej jednak dzieci tenie czują radości z tego co czynią i bardzo częstopopadają we wszelakie choroby i uzależnienia.
 
Innym zagrożeniem w wychowaniu małej gwiazdy ekranu jest uświadamianie dziecka, że jest zawsze i wszędzie we wszystkim lepsze od innych. Ten model wychowawczy spowoduje, że dziecko wyrośnie na zarozumiałego człowieka, bez przyjaciół. Narcystyczne podejście do życia skończyć się może samotnością, którą przypłaca się zdrowiem.
 
Udział w castingach powinien dotyczyć dzieci,dla których występowanie publiczne jest radością. Ponadto, które zdają sobie sprawę, że występowanie w filmie czy serialu wiąże się z obowiązkami, które należy pogodzić z codziennym życiem. Jeżeli maluch potrafi połączyć pracę zawodową z pasją życiową i do tego z obowiązkami typu dom, szkoła, przyjaciele, wówczas nie ma obaw o jego osobowość.