Cesarka po cesarce

Niegdysiejsza zasada: raz cesarka – zawsze cesarka, przestała już obowiązywać. Do cesarskiego cięcia ponownie mogą kwalifikować się kobiety, u których poród zabiegowy był sprowokowany wadami miednicy lub innymi poważnymi chorobami. Obecnie ponad połowa kobiet, które wcześniej rodziły przez cesarskie cięcie, późniejsze ciąże kończy porodem naturalnym. Kolejne cesarskie cięcia zwiększają ryzyko rozejścia się blizny na macicy, a także pojawienia się krwotoku lub uszkodzenia pęcherza moczowego.

Wskazania do cesarskiego cięcia

Czy poród naturalny po cesarce jest możliwy? Tak. Wskazania do cesarskiego cięcia mogą wynikać ze strony matki i dziecka. Wśród przyczyn wykonania cesarki ze strony kobiety ciężarnej można wymienić:

• wady anatomiczne miednicy,
• dane problemy natury internistycznej,
• przebyte operacje dróg rodnych,
• dość dużą krótkowzroczność (na skutek porodu naturalnego problemy ze wzrokiem mogą się pogłębić),
• guzy w miednicy małej, 
• stan po cesarskim cięciu.

Jeżeli powyższe wskazania występowały podczas pierwszej ciąży, prawdopodobnie konieczne będzie wykonanie cesarki również w kolejnej. Oczywiście powyższe wskazania nie są jedynymi, które kwalifikują kobietę do cesarskiego cięcia. Istnieją również wskazania wywołane ułożeniem płodu lub innymi problemami związanymi z dzieckiem. Nie muszą one wystąpić podczas kolejnej ciąży. W związku z tym przeprowadzenie cesarki nie będzie konieczne.

Lekarz przy podejmowaniu decyzji o kolejnym porodzie zabiegowym będzie kierował się ogólnym stanem zdrowia kobiety rodzącej, wielkością, ułożeniem i stanem zdrowia dziecka, wielkością miednicy, zagrożeniem pęknięcia macicy, rozejściem się blizny po wcześniejszej cesarce, wynikami aktualnych badań w ciąży. Cesarka po cesarce jest jedynie wskazaniem prewencyjnym, a nie koniecznością. Ma ona na celu zapobiegnięcie ewentualnym komplikacjom porodowym.

Rekonwalescencja po cesarskim cięciu

Cesarskie cięcie jest porodem zabiegowym, w związku z czym kobieta musi o siebie szczególnie zadbać. Rana pooperacyjna przykrywana jest specjalnym opatrunkiem, który może wymieniać lekarz lub pielęgniarka. Opatrunek zdejmowany jest do drugiej doby po operacji. Blizna może lekko pobolewać – miejscowy ból jest normalną reakcją organizmu. Jeżeli jednak pojawi się zaczerwienienie, duża bolesność, ropny wyciek z rany, gorączka, wówczas należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Przez pierwsze doby po operacji kobieta nie powinna moczyć rany, dlatego też podczas mycia należy osłaniać opatrunek. Można kupić specjalne plastry wodoodporne. Po zagojeniu rany bliznę można przemywać wodą i delikatnym mydłem naturalnym (może być szare mydło), bezzapachowym i hipoalergicznym. O higienę rany trzeba szczególnie zadbać w upalne dni, gdy zwiększona jest potliwość ciała. Ranę należy zawsze dobrze osuszyć. Po jej delikatnym wytarciu można przetrzeć ją spirytusem salicylowym lub posmarować maścią wygładzającą. W tym okresie warto nosić przewiewne i delikatne ubrania. W miarę możliwości warto odkrywać ranę i nie podrażniać jej materiałami.