Objawy skręconej kostki. Jak leczyć skręcenie stawu skokowego?

Najprościej ujmując skręcenie kostki oznacza przekroczenie fizjologicznego zakresu ruchu w stawie skokowym. Innymi słowy doprowadza do uszkodzenia torebki stawowej i więzadeł, co skutkuje silnym bólem. Skręcenie kostki praktycznie w 90% przypadków oznacza wywinięcie stopy na zewnętrzną krawędź, tylko w kilku procentach dochodzi do wywinięcia na wewnętrzną krawędź.

Przy skręceniu kostki następuje wykrzywienie stopy pod nienaturalnym kątem. W zależności od urazu, kostka może być powierzchownie lub głęboko uszkodzona. Można wyróżnić kilka stopni skręcenia stawu skokowego:

• skręcenie kostki I stopnia – minimalne naciągnięcie wiązadeł i torebki stawowej. Ból i obrzęk nie są zbyt wyraźne, można się poruszać, a opuchlizna samoistnie ustępuje;
• skręcenie kostki II stopnia – w tym przypadku konieczna jest wizyta u lekarza, ponieważ dochodzi do częściowego przerwania więzadeł i torebki. Ortopeda musi usztywnić staw skokowy specjalnym stabilizatorem, aby zapobiec wyginaniu stopy. Może być również zlecone smarowanie maścią i żelem przeciwbólowym;
• skręcenie kostki III stopnia – całkowite zerwanie więzadeł i torebki stawowej, a ból jest nie do wytrzymania. Pojawia się potężny krwiak i obrzęk oraz niestabilność stawu, konieczne jest także korzystanie z kul.

Jak zostało wspomniane powyżej, leczenie skręcenia kostki uzależnione jest od stopnia urazu. Przy najlżejszym uszkodzeniu, wystarczy przykładać na stopę zimne kompresy i na pewien czas ograniczyć uprawianie sportu oraz forsowanie nogi. Skręcenie kostki II stopnia wymaga ingerencji lekarskiej, ponieważ stopa musi mieć nałożony stabilizator. Przy większym bólu i obrzęku można dostać także odpowiednią maść lub żel, natomiast w niektórych przypadkach wymagane jest także podanie serii zastrzyków z heparyną. Z kolei przy skręceniu kostki III stopnia czasami wymagana jest nawet ingerencja chirurgiczna. Zazwyczaj jednak trzeba założyć gips na co najmniej 3 tygodnie, a po upływie tego czasu przez kolejne tygodnie na kostkę nakładany jest stabilizator z usztywnieniem bocznym.

Po przejściu skręcenia kostki II lub III stopnia wymagane jest przejście rehabilitacji. Wszystko z powodu naruszenia więzadeł i torebki stawowej. Podczas rehabilitacji wzmacniane są mięśnie w nodze, które utrzymują stabilność stopy we właściwej pozycji. Po poważniejszym skręceniu kostki zalecane są ćwiczenia poprawiające głębokie czucie – w ten sposób oceniane jest podłoże, na które stawia się kostkę, a następnie wymaga to samoistnego napięcia mięśni strzałkowych. Regularna rehabilitacja pozwoli na zmniejszenie ryzyka kolejnego skręcenia. W skrajnych wypadkach jedyną szansą na leczenie skręconej kostki jest operacja. Polega ona na wzmocnieniu więzadeł dzięki przecięciu i złożeniu torebki stawowej, aby była ciaśniejsza.