O podwójnym zaprzeczeniu na wesoło

A linguistics professor was lecturing to his class one day.

“In English,” he said, “a double negative forms a positive. In some languages though, such as Russian, a double negative is still a negative. However,” he pointed out, “there is no language wherein a double positive can form a negative.”

A voice from the back of the room piped up, “Yeah, right.”
W standardowej odmianie języka angielskiego nie występuje podwójne zaprzeczenie.
Przykład: There was nobody in the room./There wasn’t anybody in the room. – Nie było nikogo w pokoju.

Z punktu widzenia angielskiej gramatyki dwie negacje są niepoprawne i wedle logiki skutkują twierdzeniem. Niemniej podwójne zaprzeczenie jest używane tak samo, jak w języku polskim w mowie potocznej i wielu dialektach (np. Black English). Można je także napotkać w tekstach piosenek The Beatles, Pink Floyd (We don’t need no education) czy The Rolling Stones (Satisfaction), gdzie zabieg ten zastosowano celowo, aby podkreślić treść przekazu.