Nadmierna utrata włosów u kobiet

Niektórym Twoim problemom z włosami nie zaradzą najlepsze odżywki i wzbogacona dieta.
Twoje włosy stają się coraz rzadsze, łojotok nasila się, a włoski na ciele, w tych miejsca, gdzie ich być nie powinno (twarz, nogi, brzuch) stają się silniejsze i coraz gęstsze?
— Upewnij się, że nie dotyczy Ciebie łysienie androgenowe.
Masz wrażenie, że w kilka miesięcy po silnym stresie, bądź ciąży wypadła Ci nieomal połowa włosów?
— Dowiedź się, czy nie cierpisz na łysienie telogenowe.
Zauważyłaś u siebie ogniska włosów ułamanych tuż przy skórze głowy?
— Przeczytaj, czy nie masz grzybicy owłosionej skóry głowy.

Jeśli sądzisz, że łysiejesz, upewnij się uprzednio, czy ilość traconych przez Ciebie włosów nie mieści się w normie. Utrata do 100 włosów dziennie jest uważana za naturalną, a jeśli masz je bardzo gęste – nawet 120. Normą jest, że 8% włosów jest w tzw. fazie spoczynku i wypadnie w przeciągu 3–4 miesięcy, a 1–2% w tzw. fazie wypadania. Reguła ta nie dotyczy łysienia androgenowego, które nie objawia się zwiększonym wypadaniem włosów; włosy wypadają w normalnym tempie i odrastają, ale coraz cieńsze, aż do kompletnego zaniku.

Najczęściej do znacznego przerzedzenia włosów dochodzi po menopauzie, ale wypadanie włosów ponad normę może się też rozpocząć podczas dojrzewania. Generalnie, podczas menopauzy, znacznie obniża się poziom estrogenu, który w dużym stopniu odpowiada za wygląd skóry i kondycję włosów. Gdy ubywa estrogenu, skóra staje się sucha, włosy tracą blask i elastyczność, szybciej wypadają.

Kolejne najczęstsze powody nadmiernego wypadania włosów u kobiet to zaburzona równowaga hormonalna, ciąża, ekstremalny stres, anemia… Ponieważ wymienione dolegliwości i rodzaje obciążeń dla organizmu mogą leżeć u podstaw różnego rodzaju chorób odpowiedzialnych za wypadanie włosów, warto te ostatnie usystematyzować.

Najczęstsze przyczyny łysienia bądź nadmiernej utraty włosów u kobiet

Łysienie androgenowe: Ten typ łysienia zwany jest męskim, ponieważ jest spowodowany działaniem hormonów męskich — androgenów. Jednak łysienie androgenowe występuje u obu płci i jest najczęstszą przyczyną utraty włosów przez kobiety (nawet 60% przypadków!). Przypuszcza się, że łysienie androgenowe to genetycznie uwarunkowana podwyższona “wrażliwość” mieszków włosowych skóry głowy na męskie hormony: testosteron, ale głównie dihydrotestosteron (DHT), który powstaje na wskutek zamiany testosteronu przez enzym 5alfa- reduktazę. Nawet normalny, nie tylko podwyższony poziom testosteronu, w przypadku genetycznej predyspozycji do łysienia androgenowego powoduje zakłócenie normalnej fazy wzrostu włosa, miniaturyzację mieszków włosowych, a w końcu ich trwałą degenerację. W miarę starzenia mieszki włosowe stają się coraz bardziej podatne na działanie hormonów androgenowych.
Kobiety z genetyczną tendencją do łysienia tracą włosy wolniej i zwykle nie w takim stopniu co mężczyźni, dzięki temu, że mają znacznie mniej androgenów, natomiast nieznaczna nierównowaga hormonalna w ich przypadku może spowodować, że utrata włosów staje się problematyczna.Podwyższona ilość androgenów u kobiet powoduje, że ich włosy stają się cieńsze i rzadsze. Dodatkowo, nadmiar hormonów męskich wywołuje u kobiet łojotok, trądzik oraz hirsutyzm — nadmierne owłosienie na twarzy, nogach, rękach, brzuchu i innych miejscach, gdzie mężczyźni są znacznie silniej owłosieni niż kobiety.
Uwaga! Podobne skutki może mieć nie tyle sam wzrost poziomu androgenów co obniżenie się poziomu estrogenów w stosunku do testosteronu, co ma miejsce najczęściej w okresie menopauzalnym. Dobre efekty może w takim wypadku przynieść wprowadzenie hormonalnej terapii zastępczej z równoczesnym stosowaniem preparatów zewnętrznych, takich jak minoksydil.
U podstaw łysienia androgenowego i hirsutyzmu mogą leżeć poważne schorzenia, takie jak: zespół pęcherzykowatego zwyrodnienia jajników, nadczynność kory nadnerczy, zespół nadnerczowo-płciowy, guzy jajnika lub nadnerczy. Przy wykluczeniu tych chorób, w leczeniu łysienia androgenowego pomoce są niektóre środki antykoncepcyjne oraz androcur, ponieważ blokują one męskie hormony — androgeny.

Naturalne środki wspomagające leczenie łysienia androgenowego:

• magnez, cynk, witaminy: B6, E tłuszcze nienasycone, kwas gamma-linolenowy (olej z wiesiołka i ogórecznika) zielona herbata chińska (nie więcej niż 2 razy dziennie) pluskwica groniasta (cimicifuga racemosa) 200 do 300 mg dziennie, ma normalizujący wpływ na przysadkę mózgową.

Za najbardziej skuteczny lek przeciw łysieniu androgenowemu uznawany jest minoksidil, który wchodzi w skład wielu dostępnych na rynku środków, takich jak: Piloxidil, Loxon, Regaine. Jego skuteczność jest znaczna, gdy stężenie substancji w preparacie wynosi 5% i więcej. Inne metody leczenia łysienia androgenowego to przeszczep lub przemieszczenie płata skórnego.

Łysienie telogenowe: Przyczyną tego rodzaju wypadania włosów może być ciąża, operacja chirurgiczna, stresujące przeżycie: rozwód, śmierć bliskiej osoby oraz, co należy ustalić, anemia i niedoczynność tarczycy.Pod wpływem powyższych czynników może nastąpić telogenowe wypadanie włosów – przejście z niezsynchronizowanego do bardziej synchronizowanego cyklu życia włosów: w fazę spoczynku i następującą po niej fazę wypadania, zamiast 9%, może wejść nawet do 40% włosów. Na szczęście w przypadku łysienia telogenowego utrata włosów nie jest trwała, jeśli czynnik szkodliwy (np. stres) ustąpi bądź zostanie podjęte leczenie stanów chorobowych (anemia, niedoczynność tarczycy) odpowiedzialnych za wypadanie włosów. Po pewnym czasie cykle włosów znów się desynchronizują, a utracone włosy w większości odrastają. Ten proces więc nie oznacza łysienia, tylko jednoczesną zmianę znacznego procenta włosów. Leczenie łysienia telogenowego powinno zostać podjęte po wykluczeniu innego podłoża łysienia.
W przypadku łysienia telogenowego wspomagająco na porost włosów wpłyną biotyna i niebiesko-zielone algi.

Grzybica skóry owłosionej głowy: Ten rodzaj łysienia wynika ze zmian wywołanych infekcją grzybiczą i objawia się ogniskami włosów ułamanych blisko powierzchni skóry z towarzyszącym (lecz niekoniecznie) stanem zapalnym owłosionej skóry głowy. Choroba ta jest całkowicie wyleczalna, gdy zastosowana jest kuracja antygrzybicza (leki doustne i stosowane zewnętrznie).
Walce z grzybicą każdego rodzaju sprzyja dieta, z której wyeliminuje się: słodycze, słodzone soki i napoje, słodkie owoce, gotowe produkty, do których dodawany jest cukier np. ketchup, słodkie jogurty oraz drożdże i wszelkie potrawy zawierające drożdże: najpopularniejsze rodzaje pieczywa, piwo, wypieki.

Łysienie plackowate: Przypuszcza się, że to schorzenie jest autoimmunologiczną reakcją organizmu, która polega na tym, że ciało atakuje własne mieszki włosowe. Miejsca wypadania włosów są skupione, tworząc łyse “placki”. Łysienie plackowate zwykle leczone jest kortizonem, który pomaga zlikwidować zapalenie. Ważnym czynnikiem powodzenia, tzn. zarówno zahamowania procesu jak i odrostu włosów, jest wczesna reakcja na ich wypadanie. Choć szybkie przystąpienie do leczenia daje duże szanse na prawie całkowitą regenerację włosów, choroba ta ma tendencję do nawrotów.
W leczeniu i tego rodzaju łysienia odżywanie odgrywa dużą rolę. Cierpiąc na łysienie plackowate warto ograniczyć ilość pożywienia sprzyjającego zapaleniom: nasycone tłuszcze, nabiał i inne produkty spożywcze pochodzenia zwierzęcego; w zamian należy jeść więcej chleba pełnoziarnistego, kasz oraz tłuszczów nienasyconych np. olej z oliwek, olej z wiesiołka, avocado, orzechy.

Kolejne naturalne metody wspomagania leczenie to:

• Biotyna, niebiesko-zielone algi – wspomagają odrastanie włosów Ehinacea, Traganek błoniasty (Astragalus membranaceus) – zwiększają odporność.

Podsumowując, najważniejszym pierwszym krokiem w walce z nadmiernym wypadaniem włosów jest znalezienie przyczyny, dlatego, jeżeli zauważycie niepokojące objawy, skonsultujcie się z dermatologiem, endokrynologiem i ginekologiem. Na co dzień zadbasz o swoje włosy dostarczając organizmowi wysokiej wartości białko. Dobry wpływ na włosy mają również zioła i rośliny lecznicze; napary i herbatki z nich możesz stosować zarówno do użytko zewnętrznego (płukanki) jak i wewnętrznego (spożycie). Herbatki ziołowe powinny być przyrządzane wg. następujących zasad: na jedną filiżankę/kubek przypada tylko 1 torebka; przykryć dla lepszego zaparzenia na 10 minut dla naparów z liści i kwiatów i do 20 minut dla korzeni. Możesz pić 3 filiżanki dziennie naparów (nalewki – 20 do 30 kropel 2 razy dziennie), z którejś z poniżej wymienionych roślin, bądź ich mieszanek: korzeń pokrzywy, rozmaryn, krwawnik pospolity, skrzyp.