Rak szyjki macicy

Rak szyjki macicy to częsty problem występujący wśród kobiet. Niestety, mimo narastającej świadomości na temat choroby wiele kobiet traktuje problem jako temat tabu. Według statystyk, codziennie na raka szyjki macicy umiera około 5 Polek. Tymczasem działania profilaktyczne, to jest badania cytologiczne i szczepienia HPV, wykonywane regularnie, potrafią zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka. Nowotwór szyjki macicy nie jest przypadłością dotykającą jedynie kobiet w wieku średnim. Na raka chorują też kobiety 25-letnie.

Czynniki ryzyka zachorowania na raka

W grupie osób szczególnie narażonych na zachorowanie na raka znajdują się kobiety, które dość wcześnie rozpoczęły życie seksualne i często zmieniały partnerów. Oba czynniki zwiększają ryzyko zakażenia wirusem karcinogennym. Wirus jest przenoszony drogą płciową i to on jest najczęściej głównym sprawcą wystąpienia raka. Rak szyjki macicy częściej atakuje kobiety uprawiające prostytucję. Pierwsze objawy raka ujawniają się dopiero po pewnym czasie, dlatego też rzadko kiedy łączy się stosunek płciowy z chorobą.

Inne czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na raka to:

• zakażenie wirusami HPV,
• palenie papierosów,
• stosowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej,
• zakażenie pochwy wirusem HSV-2,
• zakażenie chlamydiami, HIV,
• przewlekłe bakteryjne zakażenie pochwy,
• immunosupresja,
• częste zachodzenie w ciążę i rodzenie dzieci (szczególnie przez kobiety w młodym wieku),
• utrzymywanie stosunków seksualnych z partnerami nieobrzezanymi,
• czynniki genetyczne,
• niedobory witamin A, C i karotenoidów,
• przebyta radioterapia w okolicy miednicy małej.

Objawy i rozpoznanie raka szyjki macicy

Pierwsze zmiany rakowe zazwyczaj nie dają objawów. Rak rozwija się przeważnie od 3 do 10 lat. Jeśli już pojawiają się jakieś objawy, są to krwiste upławy o nieprzyjemnym zapachu, krwawienia międzymiesiączkowe, krwawienia po stosunku, bóle w podbrzuszu i bóle w okolicy krzyżowo-lędźwiowej.

Leczenie raka jest najskuteczniejsze, gdy choroba jest jeszcze w początkowym stadium. Niestety, pierwsze objawy choroby uwidaczniają się dość późno, a jeśli już występują wcześniej, są mało charakterystyczne. Kobiety po 30 roku życia powinny poddawać się co roku kontrolnym badaniom cytologicznym. Wskazane jest, żeby ginekolog w ramach wywiadu lekarskiego wypytywał pacjentkę o datę ostatniej wizyty ginekologicznej oraz o wyniki przesiewowego badania cytologicznego.

Badania umożliwiające postawienie diagnozy to: pełne badanie lekarskie, badanie ginekologiczne per vaginam, per rectum, badanie cytologiczne, kolposkopowe, pobranie wycinka do badania histopatologicznego. Lekarz musi też określić stopień zaawansowania choroby. W tym celu konieczne jest wykonanie badania morfologii krwi i moczu, USG przezpochwowego i jamy brzusznej, cystoskopii, proktoskopii, RTG klatki piersiowej, RTG kości, badania materiałów ze zmian w okolicy odbytu i pęcherza moczowego.

Metoda leczenia raka jest zależna od stopnia zaawansowania choroby. Wśród sposobów leczenia zmian nowotworowych znajdują się: leczenie chirurgiczne oszczędzające, leczenie chirurgiczne radykalne, radioterapia, chemioterapia, leczenie skojarzone (tzn. łączące powyższe metody).