Wojciech Zembaty

Film Mela Gibsona wzbudził wielkie kontrowersje. Uznano, że jeżeli reżyser znany jako religijny fundamentalista i antysemita kręci film o złych Indianach, to z pewnością przyświeca mu jakiś niegodny cel. Przeciwko Gibsonowi wytoczono więc ciężkie działa, zarzucono mu rasizm, gloryfikację konkwistadorów itd. Polemiczne klapki na oczach przysłoniły wielu krytykom artystyczną klasę Apocalypto, filmu trzymającego w napięciu i olśniewającego formalnie. CZYTAJ WIĘCEJ

Dla polskiego widza ten film może być o tyle ciekawy, że przybliża historię Zielonej Wyspy. A jest to historia zaskakująco podobna do naszej, bliska losom wszystkich narodów, które miały pecha sąsiadować z zaborczym imperium. Kraj już od XII wieku był podbijany i kolonizowany przez Anglików, czego reperkusje ciągną się po dziś dzień. CZYTAJ WIĘCEJ

Ekranizacja skandalizującej powieści Michela Houellebecqa, przeniesiona znad Sekwany do Niemiec. Czterdziestoletni Bruno jest nauczycielem literatury, erotomanem i onanistą. Ma skłonność do depresji, rasizmu i licealistek, a do tego potężny kompleks Edypa. Jego przyrodni brat Michel to genialny, oderwany od codzienności naukowiec, pracujący nad genetycznym usprawnieniem człowieka. Braci łączy niezdolność nawiązywania jakichkolwiek trwałych związków. Nieoczekiwanie stają przed wielką szansą, spotykają kobiety swojego życia. CZYTAJ WIĘCEJ

Wojenny. Jest 1989 rok, schyłek wojny afgańskiej. Grupa młodych radzieckich rekrutów przechodzi morderczy trening w elitarnych oddziałach desantowych. W kompanii służą ludzie z różnych środowisk, od ulicznego bandziora po malarza i studenta pedagogiki. W Afganistanie przejdą próbę życia, broniąc odległej placówki. CZYTAJ WIĘCEJ

Volver ma sporo atutów. Jest zabawny, wzruszający, ładny. Obsadzona w głównej roli Penelope Cruz jest tutaj aktorką magnetyczną, przykuwa uwagę i naturalnie wypełnia kadr. Reżyser płynnie przechodzi od scen komediowych do melodramatycznych, wspaniale operuje kolorem i dźwiękiem. Mimo to jego film wydał mi się nieco przereklamowany. To specyficzny produkt, przeznaczony dla miłośników kina a la Almodovar. Dla mnie jest to kino przeważnie nieznośne i pozbawione dobrego smaku. CZYTAJ WIĘCEJ

i>Skrzynia Umarlaka jest przeładowana atrakcjami. Podobny problem miał najnowszy King Kong. Zupełnie jakby reżyser wraz ze scenarzystą nie potrafili zrezygnować nawet z najsłabszych pomysłów, które zebrały im się podczas burzy mózgów, nawet dla dobra całości. Naprawdę dobre sceny, świetne zrealizowane, siłą rzeczy nikną w natłoku wrażeń. Efekt jest paradoksalny. Kiedyś człowiek oglądał nudny film i czekał na urozmaicenie, jakieś mordobicie lub scenę rozbieraną. Dziś znudzony wyczekuje, aż wreszcie przestaną skakać... CZYTAJ WIĘCEJ

Kumple na zabój to film wyjątkowo dobry, w dzisiejszych czasach prawdziwy ewenement. Przede wszystkim zadziałało obsadzenie Pierce’a Brosnana w roli płatnego zabójcy. Brosnan znakomicie parodiuje swoje dotychczasowe dokonania aktorskie. Julian Noble to anty-Bond. Zamiast wymuskanego, charyzmatycznego zabójcy w białych rękawiczkach, otoczonego luksusem i pięknymi kobietami, oglądamy tragikomiczną ruinę człowieka. Drugim mocnym punktem filmu jest scenariusz. Mogłaby to być dobra sztuka teatralna. Fabuła opiera się na solidnej podbudowie trójkąta, na który składają się postacie Juliana, Danny’ego i jego idealnej blond żony Bean. Dialogi są ostre, śmieszne i wiarygodne, na wskroś – można by rzec - życiowe. CZYTAJ WIĘCEJ

Przysięga to dziwny film. Teoretycznie zawiera wszystko, za co ceni się azjatyckie superprodukcje w stylu Hero. Fabuła jest barwna, skomplikowana i rości sobie pretensje do zabierania głosu w „ważkich” kwestiach, takich jak przeznaczenie i wolna wola. Nie można odmówić Przysiędze baśniowej atmosfery. Mimo to film nie do końca nadaje się do oglądania, a to z powodu mimowolnej groteski i niezamierzonych akcentów komediowych. Przypomina to trochę zdegenerowaną, mimowolną parodię. CZYTAJ WIĘCEJ

Film Atoma Egoyana, cenionego reżysera pochodzenia armeńskiego, nie poddaje się łatwej ocenie. Jest dosyć ciężki w odbiorze, wymaga od widza skupienia. Ma jednak w sobie „to coś”. Jego zaletą jest przede wszystkim intrygujący, bardzo specyficzny nastrój, który reżyser tworzy za pomocą wypróbowanych autorskich chwytów - charakterystycznych ujęć, zwolnień i pauz. Cała ta misterna konstrukcja opiera się na mnożeniu złudzeń i dwuznaczności, przeciwieństw i lustrzanych odbić. Przy czym co drugie zwierciadło jest krzywe. CZYTAJ WIĘCEJ

Od filmów akcji oczekuje się przede wszystkim rozmachu i trzeba przyznać, że Posejdon zrealizowany jest bardzo wystawnie. Dekoracje są solidne, aktorzy naprawdę pływają, a poszczególne efekty specjalne współtworzyli naukowcy z Uniwersytetu Stanforda. Sam pomysł umieszczenia bohaterów w świecie odwróconym do góry nogami okazał się bardzo ożywczy. Otoczenie jest obce i klaustrofobiczne, woda nieubłaganie wdziera się do tonącego statku. Podróż przez trzewia rannego kolosa ma także wymiar paraboliczny, nieodzownie przywołując na myśl historię biblijnego Jonasza miotającego się we wnętrzu wieloryba. CZYTAJ WIĘCEJ