Łuszczyca

Przyczyny:

Przyczyny występowania tej choroby do tej pory nie są znane. Wiadomo, że łuszczyca jest dziedziczna i ujawnia się u 60 % obciążonych nią genetycznie osób. Do czynników wywołujących jej ataki należą stres, niektóre leki, nasłonecznienie, urazy i infekcje bakteryjne. Nie jest zakaźna dla otoczenia. U kobiet ze względu na zmiany hormonalne w okresie dojrzewania, ciąży i przekwitania występuje różne nasilenie tej choroby.

Objawy:

• zmiany skórne,
• okrągłe i wypukłe ogniska zapalne,
• srebrzyste łuski,
• krople „krwawej rosy” (krwawiące punkty) pojawiające się podczas drapania,
• punkcikowate lub podłużne i poprzeczne zagłębienia na powierzchni płytek paznokci,
• rzadziej opuchnięcie stawów (łuszczycowe zapalenie stawów może doprowadzić do ich zniekształcenia).

  Wizyta u lekarza:

  Łuszczycę rozpoznaje się po wyglądzie skóry i srebrzystych łuskach. Czasem lekarz zleca wykonanie biopsji skóry. Jeżeli pojawia się ból stawów, należy wykonać badanie radiologiczne i analizę krwi. Warto pamiętać, aby nie ignorować żadnych zmian skórnych, bo mogą być one oznakami różnych chorób.

  Leczenie:

  Łuszczyca nie jest chorobą niebezpieczną, ale dolegliwości z nią związane są nieprzyjemne. Nieatrakcyjny wygląd niekorzystnie wpływa na psychikę chorego. Całkowite wyleczenie choroby jest niemożliwe. Nie można też jej zapobiegać, ale znane są sposoby uzyskiwania poprawy stanu skóry chorego. W przypadku łuszczycy środki podawane jednemu pacjentowi, nie zawsze pomagają drugiemu. Poza tym wybrana metoda może zadziałać za pierwszym razem, za drugim słabiej, a potem może być już nieskuteczna. Leczenie łuszczycy jest różne, w zależności od nasilenia objawów. Obejmuje ono leczenie miejscowe, fototerapię oraz w przypadku braku skuteczności podawanie leków doustnych.

  Metody konwencjonalne:  

• maści kortykosteroidowe, gdy zajęte są niewielkie obszary skóry,
• fotochemioterapia w ciężkich przypadkach,
• leki przeciwnowotworowe w bardzo ciężkich przypadkach.

  Metody niekonwencjonalne:  

• mieszanina lawendy i oliwy z oliwek lub olejku z bergamoty i olejku żywokostowego do smarowania chorobowo zmienionych miejsc,
• kąpiel z dodatkiem soli mineralnych,
• kąpiel z dodatkiem olejku z krwawnika,
• nalewka z łopianu, sarsaparyli i lepczycy w równych częściach — pić 3 razy dziennie po 1 łyżeczce,
• preparaty medycyny chińskiej i tybetańskiej,
• ciepłe okłady przykładane codziennie na kilka minut,
• bardzo słona, bogata w sole mineralne woda, np. w Morzu Martwym,
• medytacja i inne techniki relaksacyjne w celu wyeliminowania stresu, który często przyczynia się do nawrotów choroby,
• wazelina biała lub tłuszcze roślinne do smarowania, płyny z mentolem i kamforą w celu nawilżenia skóry,
• stosowanie mydła z płatków owsianych,
• maści, kremy lub szampony ze smoły pogazowej (stosowane za zgodą dermatologa),
• smarowanie na noc chorych miejsc na owłosionej skórze głowy mieszaniną oleju mineralnego i 10 % kwasu salicylowego,
• naświetlanie promiennikiem promieni ultrafioletowych Beta (za zgodą lekarza),
• łagodzące świąd kąpiele w zimnej wodzie (mogą też być z dodatkiem filiżanki octu z jabłek),
• przykładanie kostek lodu do chorych miejsc,
• unikanie uszkodzeń skóry (ciasne obuwie, środki drażniące – wykluczone),
• zażywanie oleju rybnego,
• liść bobrka, pokrzywy, korzeń arcydzięgla, łopianu, lukrecji, kłącze pięciornika, ziele drapacza, skrzypu polnego, fiołka trójbarwnego, poziomki, rdestu ptasiego (po 50 g, pić 3 razy dziennie po szklance, 20 minut przed posiłkiem),
• 9 kąpieli co drugi dzień wg następującej receptury: 2 garści słomy owsianej lub sieczki, 2 szklanki otrębów pszennych, 2 łyżki ziaren gorczycy białej, 4 łyżki pączków sosny. Wszystkie składniki należy zmieszać, włożyć do dużego garnka, zalać wodą i gotować 10 minut. Po 30 minutach przecedzić wprost do gorącej wody w wannie i kąpać się przez 15 minut. Podana porcja starcza na jedną kąpiel.

Oceń jakość naszego artykułu: Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.