Czym jest werandowanie?

Jeśli twoje dziecko urodziło się latem, pierwszy spacer nie tylko nie wymaga przyzwyczajania dziecka do różnych temperatur, ale i odbywa się zwykle dużo szybciej niż choćby w zimie. Jednak gdy maluch jest dzieckiem jesiennym, zimowym czy wiosennym przed pierwszą przechadzką z wózkiem powinnaś przygotować dziecka na nowe doznania. Szczególnie te związane z temperaturą.

Dlaczego weranda?

Układ odpornościowy niemowlęcia jest jeszcze bardzo niedoskonały. To dlatego nawet podczas kąpieli czy przewijania dbamy o ciepło w pomieszczeniu, bo każdy chłód może zapoczątkować infekcję. Dziecko, które pierwsze dni i tygodnie życia spędza w domu, przyzwyczaja się do temperatury pokojowej, dlatego zanim wyjdzie na prawdziwy jesienny, zimowy czy wczesnowiosenny spacer, powinno zaczerpnąć „nowego” powietrza w mniejszej dawce. Tym właśnie jest werandowanie. Polega na wystawianiu dziecka w wózku w pobliżu otwartego okna, balkonu lub tarasu. Maluch musi być ubrany tak jak na zwykły spacer.

Kiedy i ile werandować?

Werandowanie można rozpocząć już z 10-dniowym maluszkiem, o ile pogoda jest dobra (mimo chłodu świeci słońce i nie jest wilgotno). Standardowo pierwszy kontakt z zimnym powietrzem przypada na drugi lub trzeci tydzień życia. Zanim otworzysz okno lub balkon, wywietrz pomieszczenie, by maluch nie doświadczył zbyt dużego przeskoku temperatury. W tym czasie w drugim (zamkniętym) pomieszczeniu ubierz niemowlę stosownie do pogody i połóż w wózku. W pierwszy dzień werandowania maluch nie powinien przebywać koło okna dłużej niż 5 minut. W kolejne dni jednak wydłużaj ten czas o kolejne 5 minut. Po ok. tygodniu, o ile pogoda jest odpowiednia (temperatura nie spadła poniżej zera i nie wieje silny wiatr) możecie wyjść na pierwszy spacer.